หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3373

“ในเมื่อคุณใจร้อน งั้นผมจะขอจบชีวิตของคุณก่อนเลยละกัน” เฉินผิงพูดพร้อมกับมองไปที่ผู้ฝึกวิชามารที่ใจร้อน

“โอหัง! อย่างแกก็คงแค่คุยโม้สินะ ฉัน-”

ผู้ฝึกวิชามารคนที่ใจร้อนไม่เชื่อว่าเฉินผิงสามารถฆ่าเขาได้ แต่จู่ๆ เขาก็หยุดนิ่งไปโดยที่ยังไม่ทันพูดจบประโยค

จากนั้น สีหน้าอันบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา พร้อมกับที่เขาเอามือกุมไปที่ศีรษะเอาไว้แน่น

"โอ๊ย! ฉันปวดหัวเหลือเกิน รู้สึกราวกับว่าปราณสัมผัสของฉันกำลังถูกกลืนกิน…” เขากรีดร้องเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น

ผู้ฝึกวิชามารที่เหลืออีกสี่คนถึงกับตกใจ พวกเขาจ้องมองสหายที่ล้มลงด้วยความไม่อยากเชื่อ

เพียงไม่นาน ผู้ฝึกวิชามารก็หยุดดิ้น ดวงตาของเขาก็ว่างเปล่าในขณะที่เขากลายเป็นศพที่เดินได้

ปราณสัมผัสในทะเลจิตสำนึกของเขาถูกกู่หนอนไหมกลืนกินไปหมดสิ้นแล้ว

“อะ-อะไรกัน?”

ผู้ฝึกวิชามารที่เหลือต่างตกตะลึง พวกเขาจ้องไปที่เฉินผิงและถอยหลังด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาไม่อาจรู้เลยว่าเฉินผิงทำอย่างไร พวกเขาได้ล้อมเฉินผิงไว้และไม่เห็นชายหนุ่มขยับแม้แต่น้อย

“แกวางยาพิษเขาได้ยังไง? นั่นเป็นวิธีการที่น่ารังเกียจมาก!”

เมื่อสังเกตเห็นผู้ฝึกวิชามารคนนั้นล้มลง หลิวซือเย่ก็รู้ว่าเฉินผิงได้ใช้วิธีการวางยาพิษกับอีกฝ่าย ส่งผลให้ปราณสัมผัสของพวกเขาได้รับผลกระทบโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินการกล่าวถึงพิษ ผู้ฝึกวิชามารทั้งสามก็รีบถอยห่าวออกไปสองถึงสามก้าวทันที

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ ฉันให้สิ่งที่แกต้องการไปแล้ว ดังนั้นเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว” ผู้ฝึกวิชามารคนแรกที่เฉินผิงทำร้ายจนบาดเจ็บพูดอย่างเร่งรีบก่อนจะหันหลังและวิ่งหนีไป

เมื่อไม่มีความแค้นต่อเฉินผิง เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องต่อสู้จนตัวตาย

เมื่อเห็นเช่นนั้น ผู้ฝึกวิชามารที่เหลืออีกสองคนก็มองหน้ากันก่อนจะวิ่งหนีไปด้วยเช่นกัน

ตอนนี้เหลือเพียงหลิวซือเย่ที่ถูกทิ้งไว้ให้อยู่ตามลำพัง

เขารู้สึกประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรนี้

คำพูดนั้นทำให้ใบหน้าของหลิวซือเย่เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาไม่แน่ใจว่าจะโต้ตอบอย่างไร

เฉินผิงกวัดแกว่งแส้ปราบมาร ก่อให้เกิดเสียงแตกดังกึกก้องในอากาศ

ลำพังแค่เพียงเสียงนั่นก็ทำให้หลิวซือเย่รู้สึกสับสน

เมื่อตระหนักว่าเฉินผิงตั้งใจที่จะฆ่าเขา หลิวซือเย่จึงหันหลังวิ่งหนีโดยไม่ร้องขอความเมตตา

เฉินผิงเหวี่ยงแส้ปราบมารออกไปอย่างรวดเร็ว

ฝึ่บ ฝึ่บ ฝึ่บ!

เสียงแส้ดังกึกก้องทันทีที่ปลายแส้กระทบเข้าที่หลังของหลิวซือเย่ ส่งผลให้เขากระอักเลือดและเดินโซเซไปทันที

“บัดซบ เขาเป็นแค่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นแรกเท่านั้น แต่กลับมีความแข็งแกร่งที่น่าเกรงขามและยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อีก นี่มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ” หลิวซือเย่สบถออกมาในขณะที่เขาหลบหนีอย่างสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเองก็ไล่ตามเขาไปอย่างไม่ลดละ ทำให้หลิวซือเย่ต้องอยู่ในสภาพหวาดกลัวและสิ้นหวัง