หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3375

ด้วยหางยาวของมันได้ทิ้งรอยลากสลักเป็นร่องลึกลงไปในพื้นดิน สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับไดโนเสาร์ดึกดำบรรพ์อย่างไทแรนโนซอรัสอันน่าทึ่ง

แต่โชคยังเข้าข้าง เนื่องจากพวกมันมีร่างกายขนาดใหญ่ การเคลื่อนไหวของพวกมันจึงค่อนข้างเชื่องช้า จึงช่วยให้หลัวซีสามารถวิ่งนำหน้าพวกมันมาได้

สัตว์อสูรที่เป็นจ่าฝูงส่งเสียงร้องคำราม ทันใดนั้นก็ปรากฏโล่ป้องกันที่มีลักษณะคล้ายแก้วขึ้นตรงหน้าของหลัวซี ตรงเข้าปิดกั้นเส้นทางของเธอ

ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลัวซี เธอเหวี่ยงดาบอย่างแรง ปล่อยพลังลำแสงของดาบออกไปหลายพันลูกโดยมุ่งเป้าไปที่พวกสัตว์อสูร

ในขณะเดียวกัน เธอก็โจมตีโล่ที่กีดขวางทางเธออย่างรุนแรง

ทันทีที่เธอโจมตีเข้าใส่โล่นั้น ก็เกิดเป็นระลอกคลื่นก่อตัวขึ้นทันที แต่มันก็ยังคงไม่ถูกทำลาย

หลัวซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอ้อมไป โชคดีที่โล่นั้นมีขนาดที่ไม่ใหญ่มากนัก ทำให้เธอสามารถผ่านมันไปได้อย่างง่ายดาย

แต่ถึงอย่างไร โล่นั่นก็ทำให้ความเร็วของเธอลดลง

ที่ด้านหลังเธอ ปากขนาดมหึมาของสัตว์อสูรเปิดออกกว้างก่อนจะกลืนลำแสงดาบจำนวนนับพันลูกที่หลัวซีปล่อยออกมา

โชคดีที่หลัวซีรอดพ้นจากการเห็นเหตุการณ์นี้ เนื่องจากภาพที่น่าสะพรึงนี้อาจทำให้เธอตกตะลึงและเอาแต่นิ่งตะลึงงันอยู่กับที่อย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากเขมือบลำแสงของดาบเข้าไปแล้ว สัตว์อสูรก็ทำการเคี้ยวมันสองครั้งก่อนจะคายพวกมันออกมาอย่างแรง

พวกมันส่งลำแสงดาบนับพันพุ่งกลับไปหาหลัวซี

หลัวซีรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงสันหลัง หัวใจของเธอเต้นระรัว

เธอรีบหันกลับไปมองและพบว่ามีลำแสงดาบจำนวนนับพันกำลังพุ่งตรงเข้ามาหาเธอ

เธอส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ เธอพยายามป้องกันตัวเองด้วยก้อนหินที่อยู่ในมือ

นี่เป็นการเคลื่อนไหวโดยสัญชาตญาณของหลัวซี ซึ่งขับเคลื่อนด้วยสถานการณ์แห่งความคับขัน

ทันทีที่เธอยกหินก้อนนั้นขึ้นมา มันก็ส่องแสงเรืองรองออกมา และลวดลายต่างๆ ที่ซับซ้อนก็ปรากฏบนพื้นผิวของมัน

พลังประหลาดที่เล็ดลอดออกมาจากก้อนหินนั้น ส่งผลให้พลังลำแสงของดาบสูญสลายและหายไปทันที

เมื่อรอดพ้นจากอันตรายที่ใกล้เข้ามา หลัวซีแทบไม่มีเวลาสำรวจก้อนหินแม้แต่น้อย เธอยังมุ่งความสนใจไปที่การวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดของเธอเพียงอย่างเดียว

เธอเหวี่ยงดาบของเธอออกไปโดยพยายามที่จะทำลายโล่พวกนั้น แต่ทันทีที่ดาบของเธอฟันเข้ากับโล่ มันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งโจมตีเข้าใส่ความว่างเปล่า โล่พวกนั้นสามารถสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่แทบจะในทันทีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลัวซีรู้สึกประหลาดใจและเหวี่ยงดาบของเธออีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเช่นเดิม ดูเหมือนว่าพวกมันไม่สามารถทำลายได้

ภาพที่ปรากฏทำให้หลัวซีต้องตกตะลึง เธอจ้องมองเหล่าสัตว์อสูรที่อยู่ข้างหลังเธอด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง

“ทำไม? ทำไมพวกแกต้องไล่ล่าฉันด้วย? ฉันถูกลิขิตให้ตายที่นี่งั้นเหรอ ด้วยคมเขี้ยวของสัตว์อสูรพวกนี้อย่างนั้นเหรอ?”

ความรู้สึกเสียใจเริ่มปกคลุมหลัวซี ขณะที่เธอตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพของเธอในครั้งนี้

ถ้าเธอไม่มาที่นี่ เธอก็คงไม่ต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ แม้โอกาสจะมีมากมายในสมรภูมิแห่งทวยเทพนี้ แต่ความอันตรายของสถานที่แห่งนี้ก็เช่นกัน

เธอเพิ่งมาถึงแต่กำลังจะตายที่นี่

“คุณหลัว ไม่ต้องกลัว”

หลัวซีที่กำลังจะเกือบสิ้นหวัง ทันใดนั้นเองเสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้น