หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3376

หลัวซีได้ยินเสียงของเฉินผิงดังขึ้นราวกับเสียงจากสรวงสวรรค์

เมื่อเธอเห็นเฉินผิง เธอก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้นทันที “ช่วยฉันด้วย คุณเฉิน!”

เฉินผิงเก็บแส้ปราบมารลงและดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมา จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมันไปที่โล่อย่างแรง โดยหวังที่จะทำลายมัน

ตู้ม!

น่าประหลาดใจที่สิ่งกีดขวางอันโปร่งใสพวกนั้นยังคงอยู่ กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงตัดผ่านโล่พวกนั้นได้สำเร็จ แต่พวกมันกลับไม่ได้รับความเสียหายใดๆ

“หา? แปลกมาก...” ความสงสัยใครรู้ปรากฏขึ้นแกเฉินผิงทันที สัตว์อสูรพวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน?

เมื่อเห็นว่าพลังเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำลายโล่ได้ เฉินผิงจึงสร้างลูกบอลเพลิงขึ้นมาบนฝ่ามือของเขาและพยายามใช้เพลิงปีศาจเพื่อทำลายพวกมัน ในเมื่อฉันไม่สามารถทำลายมันด้วยพละกำลังเพียงอย่างเดียว ฉันก็จะลองเผามันดู!

แต่เขาก็ต้องผิดหวัง แม้แต่เพลิงปีศาจก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับโล่ได้

เฉินผิงเริ่มเป็นกังวลเพราะเขาไม่สามารถทำลายโล่ได้และพวกสัตว์อสูรก็กำลังใกล้เข้ามาทุกที

ขณะที่เขากำลังหมดหนทาง ทันใดนั้นเอง แก่นมังกรบนหน้าอกของเขาก็เริ่มเรื่องแสงออกมา ก่อนจะปรากฏเป็นแสงสีทองส่องกระจายไปทั่ว

คลื่นพลังมังกรพุ่งตรงเข้าใส่โล่ทันที

ทันทีที่พลังมังกรสัมผัสกับโล่ โล่ก็สลายหายไปโดยพลัน

ในขณะเดียวกัน สัตว์อสูรที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวก็ค่อยๆ หยุดลงทันที

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลัวซีก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ขณะที่พลังมังกรเข้าปราบปรามเหล่าสัตว์อสูร เฉินผิงค่อยๆ พาหลัวซีก้าวถอยหลังเพื่อถอยห่างออกมาจากเหล่าสัตว์อสูร

อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่พวกเขาถอยหลังหนึ่งก้าว เหล่าสัตว์อสูรจะก้าวเข้ามาหาพวกเขาหนึ่งก้าว

เมื่อเฉินผิงหยุด พวกมันก็จะหยุดเช่นเดียวกัน

เฉินผิงหยิบก้อนหินมาจากหลัวซีและเห็นระลอกคลื่นแปลกๆ บนผิวของมัน เมื่อเขาปล่อยพลังปราณสัมผัสลงไปเขาก็ต้องตกตะลึง นี่มันไม่ใช่หิน! แต่มันเป็นไข่! ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมสัตว์อสูรพวกนั้นถึงได้ไล่ตามหลัวซี นี่คงเป็นไข่ของพวกมัน! เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกมันจะต้องปกป้องไข่ของมัน

สัตว์อสูรเหล่านั้นมีสติปัญญาวิญญาณ ดังนั้นพวกมันจึงเข้าใจคำพูดของเฉินผิง

สิ่งสำคัญที่สุดคือ พวกมันเองก็กลัวเขาเพราะพลังมังกรที่เขาครอบครองอยู่เช่นกัน

หากไม่ใช่เพราะพลังมังกร เหล่าสัตว์อสูรคงจะเพิกเฉยต่อคำพูดของเฉินผิง พวกมันคงส่งเสียงร้องคำรามและโจมตีเข้าใส่

สัตว์อสูรพยักหน้าเป็นตอบ เฉินผิงวางไข่อสูรลงบนพื้นแล้วค่อยๆ ดึงตัวหลัวซีถอยออกมา

เมื่อเห็นเช่นนั้น จ่าฝูงของสัตว์อสูรก็อ้าปากและเก็บไข่อสูรใบนั้นไว้ในปากของมัน

หลังจากนั้นมันก็มองมาที่เฉินผิงและหลัวซี “พวกคุณเข้ามาที่นี่เพื่อค้นหาสมบัติใช่มั้ย? ตามฉันมาสิ..."

จากนั้นจ่าฝูงของพวกสัตว์อสูรก็หันหลังและเดินจากไป สัตว์อสูรที่เหลือก็ตามมันไปด้วยเช่นกัน

ด้วยความสนใจ เฉินผิงและหลัวซีต่างมองหน้ากันครู่หนึ่ง ก่อนที่คนทั้งสองจะเดินตามหลังเหล่าสัตว์อสูรไป