หลัวซีได้ยินเสียงของเฉินผิงดังขึ้นราวกับเสียงจากสรวงสวรรค์
เมื่อเธอเห็นเฉินผิง เธอก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้นทันที “ช่วยฉันด้วย คุณเฉิน!”
เฉินผิงเก็บแส้ปราบมารลงและดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมา จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมันไปที่โล่อย่างแรง โดยหวังที่จะทำลายมัน
ตู้ม!
น่าประหลาดใจที่สิ่งกีดขวางอันโปร่งใสพวกนั้นยังคงอยู่ กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงตัดผ่านโล่พวกนั้นได้สำเร็จ แต่พวกมันกลับไม่ได้รับความเสียหายใดๆ
“หา? แปลกมาก...” ความสงสัยใครรู้ปรากฏขึ้นแกเฉินผิงทันที สัตว์อสูรพวกนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน?
เมื่อเห็นว่าพลังเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทำลายโล่ได้ เฉินผิงจึงสร้างลูกบอลเพลิงขึ้นมาบนฝ่ามือของเขาและพยายามใช้เพลิงปีศาจเพื่อทำลายพวกมัน ในเมื่อฉันไม่สามารถทำลายมันด้วยพละกำลังเพียงอย่างเดียว ฉันก็จะลองเผามันดู!
แต่เขาก็ต้องผิดหวัง แม้แต่เพลิงปีศาจก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับโล่ได้
เฉินผิงเริ่มเป็นกังวลเพราะเขาไม่สามารถทำลายโล่ได้และพวกสัตว์อสูรก็กำลังใกล้เข้ามาทุกที
ขณะที่เขากำลังหมดหนทาง ทันใดนั้นเอง แก่นมังกรบนหน้าอกของเขาก็เริ่มเรื่องแสงออกมา ก่อนจะปรากฏเป็นแสงสีทองส่องกระจายไปทั่ว
คลื่นพลังมังกรพุ่งตรงเข้าใส่โล่ทันที
ทันทีที่พลังมังกรสัมผัสกับโล่ โล่ก็สลายหายไปโดยพลัน
ในขณะเดียวกัน สัตว์อสูรที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวก็ค่อยๆ หยุดลงทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้น หลัวซีก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ขณะที่พลังมังกรเข้าปราบปรามเหล่าสัตว์อสูร เฉินผิงค่อยๆ พาหลัวซีก้าวถอยหลังเพื่อถอยห่างออกมาจากเหล่าสัตว์อสูร
อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่พวกเขาถอยหลังหนึ่งก้าว เหล่าสัตว์อสูรจะก้าวเข้ามาหาพวกเขาหนึ่งก้าว
เมื่อเฉินผิงหยุด พวกมันก็จะหยุดเช่นเดียวกัน
เฉินผิงหยิบก้อนหินมาจากหลัวซีและเห็นระลอกคลื่นแปลกๆ บนผิวของมัน เมื่อเขาปล่อยพลังปราณสัมผัสลงไปเขาก็ต้องตกตะลึง นี่มันไม่ใช่หิน! แต่มันเป็นไข่! ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมสัตว์อสูรพวกนั้นถึงได้ไล่ตามหลัวซี นี่คงเป็นไข่ของพวกมัน! เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกมันจะต้องปกป้องไข่ของมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...