หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3377

เฉินผิงและหลัวซีวิ่งตามเหล่าสัตว์อสูรไป เพียงไม่นาน พวกเขาก็วิ่งเป็นระยะทางไกล

ทั้งสองติดตามสัตว์อสูรตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารอันไร้ขอบเขตไปจนถึงเนินเขา

ด้วยความรู้สึกหวาดกลัว หลัวซีจึงถามขึ้นว่า “คุณเฉิน สัตว์อสูรพวกนี้จะพาเราไปที่ไหน? ฉันไม่ได้หยิบหินก้อนนั้นจากที่นี่นะ”

“ผมเองก็ไม่รู้ แต่สัตว์อสูรพวกนี้อาศัยอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพมานานแล้ว พวกเขาต้องรู้แน่นอนว่าของวิเศษอยู่ที่ไหน เราแค่ต้องตามพวกเขาไป ผมไม่คิดว่าสัตว์อสูรพวกนี้ตั้งใจทำร้ายพวกเราหรอก พวกเราวางใจได้” แม้ว่าเฉินผิงจะไม่รู้เช่นกัน แต่เขาก็ยังตั้งใจแน่วแน่ที่จะติดตามพวกสัตว์อสูรต่อไป

เพียงไม่นานหลังจากที่พวกเขาข้ามเนินเขาพร้อมกับพวกสัตว์อสูร ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยสิ่งของแวววาวมากมายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา

เมื่อมองใกล้ๆ เฉินผิงก็พบว่ามันคือทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยอาวุธมากมาย แต่ถึงกระนั้น อาวุธพวกนี้ก็ได้รับความเสียหาย มันคงเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด เมื่อครั้งที่เหล่าเซียนต่อสู้กับเหล่าเทพมาร อาวุธของพวกเขาย่อมต้องได้รับความเสียหายอย่างแน่นอน แต่มันแปลกที่อาวุธมากมายถูกกองมารวมกันไว้ที่นี่! ดูราวกับว่าอาวุธพวกนี้ไม่ได้ถูกทิ้งไว้ที่นี่แต่แรก แต่เหมือนว่ามีใครบางคนจงใจเก็บรวบรวมและสะสมอาวุธพวกนี้!

ทันใดนั้น จ่าฝูงของสัตว์อสูรก็พูดขึ้น “ฉันเป็นคนเก็บเอาอาวุธพวกนี้มาเอง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงรู้สึกงุนงง โอ้! งั้นก็แปลว่าสัตว์อสูรตัวนี้เป็นคนรวบรวมอาวุธพวกนี้มาทั้งหมด ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลังจากที่เราเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว สิ่งที่เราพบเจอมีเพียงแค่กองกระดูกมากมายโดยที่ไม่มีอาวุธวางอยู่รอบๆ แล้วทำไมสัตว์อสูรตัวนี้ถึงต้องเก็บอาวุธที่เสียหายทั้งหมดพวกนี้ด้วยล่ะ? เป็นงานอดิเรกอย่างงั้นเหรอ?

เฉินผิงถามอย่างสงสัย “ทำไมคุณถึงเก็บอาวุธพวกนี้ล่ะ?”

“อาวุธพวกนี้ล้วนมีพลังสวรรค์หลงเหลืออยู่ในตัว ฉันต้องการพลังสวรรค์…” จ่าฝูงของสัตว์อสูรตอบ

“พลังงานสวรรค์?” เฉินผิงชะงักไปครู่หนึ่ง ฉันไม่เห็นรู้สึกถึงพลังสวรรค์เลย!

จ่าฝูงของสัตว์อสูรเดินไปที่กองอาวุธโดยไม่พูดอะไรออกมา

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงเดินตามมันไป

เฉินผิงถึงกับตกตะลึง ถ้าอย่างงั้นก็แปลว่าอาวุธพวกนี้ยังคงมีพลังสวรรค์อยู่ในตัว และมีพลังบางอย่างที่คอยปิดกั้นพลังสวรรค์พวกนี้อยู่! เพราะเหตุนี้เองฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลยก่อนหน้านี้! แต่ตอนนี้เมื่อฉันเดินผ่านโล่เข้ามาแล้ว ฉันจึงสามารถสัมผัสได้ถึงพลังสวรรค์อันแรงกล้าได้ในทุกๆ ที่!

มีอาวุธมากมายอยู่ใต้เท้าพวกเขาในทุกย่างก้าวที่พวกเขาเดินไป

จนกระทั้งพวกเขามาถึงหน้ากองอาวุธขนาดใหญ่ จ่าฝูงของสัตว์อสูรก็ใช้หางที่หนาและแข็งแรงของมันฟาดออกไปจนอาวุธกระจายออกไปด้านข้าง

หลังจากที่กองอาวุธถูกฟาดออกไป เฉินผิงและหลัวซีก็เห็นไข่อสูรที่ถูกปกคลุมด้วยลวดลายต่างๆ หลากสีสัน

ปรากฏว่าพวกมันใช้กองอาวุธพวกนี้เพื่อฝังไข่อสูรใบนั้น

เฉินผิงมองดูไข่อสูรและสังเกตเห็นว่ามันดูแตกต่างไปจากไข่ใบที่หลัวซีเก็บมาก่อนหน้านี้

“ไข่อสูรใบนี้เป็นของคุณอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถามอย่างไม่มั่นใจ