เฉินผิงและหลัวซีวิ่งตามเหล่าสัตว์อสูรไป เพียงไม่นาน พวกเขาก็วิ่งเป็นระยะทางไกล
ทั้งสองติดตามสัตว์อสูรตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารอันไร้ขอบเขตไปจนถึงเนินเขา
ด้วยความรู้สึกหวาดกลัว หลัวซีจึงถามขึ้นว่า “คุณเฉิน สัตว์อสูรพวกนี้จะพาเราไปที่ไหน? ฉันไม่ได้หยิบหินก้อนนั้นจากที่นี่นะ”
“ผมเองก็ไม่รู้ แต่สัตว์อสูรพวกนี้อาศัยอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพมานานแล้ว พวกเขาต้องรู้แน่นอนว่าของวิเศษอยู่ที่ไหน เราแค่ต้องตามพวกเขาไป ผมไม่คิดว่าสัตว์อสูรพวกนี้ตั้งใจทำร้ายพวกเราหรอก พวกเราวางใจได้” แม้ว่าเฉินผิงจะไม่รู้เช่นกัน แต่เขาก็ยังตั้งใจแน่วแน่ที่จะติดตามพวกสัตว์อสูรต่อไป
เพียงไม่นานหลังจากที่พวกเขาข้ามเนินเขาพร้อมกับพวกสัตว์อสูร ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยสิ่งของแวววาวมากมายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา
เมื่อมองใกล้ๆ เฉินผิงก็พบว่ามันคือทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยอาวุธมากมาย แต่ถึงกระนั้น อาวุธพวกนี้ก็ได้รับความเสียหาย มันคงเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด เมื่อครั้งที่เหล่าเซียนต่อสู้กับเหล่าเทพมาร อาวุธของพวกเขาย่อมต้องได้รับความเสียหายอย่างแน่นอน แต่มันแปลกที่อาวุธมากมายถูกกองมารวมกันไว้ที่นี่! ดูราวกับว่าอาวุธพวกนี้ไม่ได้ถูกทิ้งไว้ที่นี่แต่แรก แต่เหมือนว่ามีใครบางคนจงใจเก็บรวบรวมและสะสมอาวุธพวกนี้!
ทันใดนั้น จ่าฝูงของสัตว์อสูรก็พูดขึ้น “ฉันเป็นคนเก็บเอาอาวุธพวกนี้มาเอง”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงรู้สึกงุนงง โอ้! งั้นก็แปลว่าสัตว์อสูรตัวนี้เป็นคนรวบรวมอาวุธพวกนี้มาทั้งหมด ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลังจากที่เราเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว สิ่งที่เราพบเจอมีเพียงแค่กองกระดูกมากมายโดยที่ไม่มีอาวุธวางอยู่รอบๆ แล้วทำไมสัตว์อสูรตัวนี้ถึงต้องเก็บอาวุธที่เสียหายทั้งหมดพวกนี้ด้วยล่ะ? เป็นงานอดิเรกอย่างงั้นเหรอ?
เฉินผิงถามอย่างสงสัย “ทำไมคุณถึงเก็บอาวุธพวกนี้ล่ะ?”
“อาวุธพวกนี้ล้วนมีพลังสวรรค์หลงเหลืออยู่ในตัว ฉันต้องการพลังสวรรค์…” จ่าฝูงของสัตว์อสูรตอบ
“พลังงานสวรรค์?” เฉินผิงชะงักไปครู่หนึ่ง ฉันไม่เห็นรู้สึกถึงพลังสวรรค์เลย!
จ่าฝูงของสัตว์อสูรเดินไปที่กองอาวุธโดยไม่พูดอะไรออกมา
เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงเดินตามมันไป
เฉินผิงถึงกับตกตะลึง ถ้าอย่างงั้นก็แปลว่าอาวุธพวกนี้ยังคงมีพลังสวรรค์อยู่ในตัว และมีพลังบางอย่างที่คอยปิดกั้นพลังสวรรค์พวกนี้อยู่! เพราะเหตุนี้เองฉันถึงไม่รู้สึกอะไรเลยก่อนหน้านี้! แต่ตอนนี้เมื่อฉันเดินผ่านโล่เข้ามาแล้ว ฉันจึงสามารถสัมผัสได้ถึงพลังสวรรค์อันแรงกล้าได้ในทุกๆ ที่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...