ในขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังพูด เฉินผิงก็ค่อยๆ ปล่อยกู่หนอนไหมออกไป
ช่วงเวลาที่ชายวัยกลางคนก้าวเท้าเข้าไปในวงแหวนอาคม ก็เป็นตอนที่กู่หนอนไหมได้เริ่มคืบคลานเข้าสู่ร่างกายของเขา
แต่ครั้งนี้ เฉินผิงปล่อยกู่หนอนไหมทั้งหมดที่เขามี โดยเหลือไว้เพียงราชากู่หนอนไหมเท่านั้น
ท้ายที่สุดแล้ว เขาเองก็รู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่ต้องใช้กู่หนอนไหมที่เขาเลี้ยงดูมาด้วยเลือดของเขาเองไปเป็นจำนวนมาก
แต่เมื่อต้องเผชิญกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกแล้ว เฉินผิงจึงจำเป็นต้องใช้พวกมันเป็นจำนวนมาก เพราะคนที่มีความสามารถในระดับนี้จะต้องมีพลังปราณสัมผัสที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
โชคดีที่กู่หนอนไหมที่เฉินผิงเลี้ยงดูมานั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก แม้ต้องเจอกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หก แต่พวกมันก็ยังสามารถจัดการกับปราณสัมผัสของเขาได้อย่างรวดเร็ว
ระยะเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที ดวงตาของชายวัยกลางคนก็เริ่มว่างเปล่า และสิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงร่างที่ไร้วิญญาณของเขา
เมื่อเห็นร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปของชายคนนั้น หลัวซีก็หมายจะทำลายร่างกายของเขา แต่เฉินผิงก็ห้ามเธอไว้
“อย่ายุ่งกับศพของเขา ผมต้องใช้ประโยชน์จากเขาอยู่”
เฉินผิงดึงศพของชายคนนั้นไปที่ด้านข้างของวงแหวนอาคมและป้อนยาเม็ดหนึ่งลงไปในปากของเขา
หลังจากนั้น รัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกก็ค่อยๆ เล็ดลอดออกมาจากศพของชายคนนั้น
ในระหว่างนี้ เฉินผิงได้จัดเตรียมวงแหวนอาคมอีกวงหนึ่งพร้อมด้วยอาวุธมากมายที่วางอยู่บนพื้น ไม่นานหมอกสีขาวก็ปกคลุมไปทั่วบริเวณอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป ตรงที่มีรัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกถูกปล่อยออกมาจากวงแหวนอาคมพร้อมกับหมอกที่ปกคลุม
เฉินผิงสร้างหุ่นไล่การะดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกขึ้นมาโดยใช้ร่างไร้วิญญาณของชายวัยกลางคน ซึ่งพลังอันรุนแรงที่ปรากฏภายในวงแวนอาคมนี้จะช่วยกันเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ ให้ห่างออกไป
เมื่อเฉินผิงเตรียมการทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาก็สั่งห้ามหลัวซีว่าไม่ให้ก้าวออกนอกวงแหวนอาคมนี้เป็นอันขาดก่อนที่เขาจะดูดซับพลังสวรรค์ต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...