อย่าบอกนะว่าเขาต้องการทำให้พวกเรากลัวด้วยรัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หก
เมื่อคิดเช่นนั้น ฉีอันก็พูดขึ้น “สหาย เราเพิ่งเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพและสังเกตเห็นลำแสงหลากสีที่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า เราแค่สงสัยว่าของวิเศษใดที่ปล่อยพวกมันออกมา วางใจได้ เรามาที่นี่เพื่อตรวจสอบดูเท่านั้น ในเมื่อคุณมาถึงก่อน พวกเราก็จะไม่แย่งชิงมันไป สำนักเทียนหลางของเรามีชื่อเสียงในเรื่องการรักษาคำพูดเป็นอย่างดี”
คำพูดเหล่านั้นได้ยินไปถึงหูของทั้งเฉินผิงและหลัวซี สีหน้าของหลัวซีเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินชื่อของ “สำนักเทียนหลาง”
“ฉันไม่คาดคิดเลยว่าพวกคนจากสำนักเทียนหลางจะมาอยู่ที่นี่ด้วย ดูท่าแล้วมีคนมากมายจากอาณาจักรนิรันดร์มาที่สมรภูมิแห่งทวยเทพนี้” หลัวซีกล่าว
“เอ๋? คุณรู้จักคนจากสำนักเทียนหลางด้วยอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถาม
เฉินผิงไม่ได้รู้จักเรื่องราวที่เกี่ยวกับอาณาจักรนิรันดร์มากนัก และไม่เคยได้ยินชื่อของสำนักเทียนหลางมาก่อน
“ใช่แล้ว สำนักเทียนหลางเป็นสำนักหนึ่งในอี้ไป๋ คนพวกนี้แย่ที่สุดทั้งเจ้าเล่ห์และไร้สัจจะ ครั้งหนึ่งฉันเคยไปที่อี้ไป๋กับจิ้นตงและได้พบกับคนจากสำนักเทียนหลาง ในตอนนั้น ฉันยังคงอ่อนแอและฉันก็เกือบเป็นฝ่ายเสียเปรียบจากพวกคนที่มาจากสำนักเทียนหลาง โชคดีที่จิ้นตงเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยฉัน ก่อนที่พวกเราจะหนีไปยังภูมิภาคทางตอนเหนือ” หลัวซีอธิบายด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ที่แท้สำนักเทียนหลางเป็นแบบนี้งั้นเหรอ?” เฉินผิงไม่คิดเลยว่าคนพวกนี้จะกล้าอวดอ้างว่าเป็นผู้ที่มี่ความน่าเชื่อถือและประกาศชื่อสำนักของพวกเขาอย่างภาคภูมิใจ
เฉินผิงตัดสินใจหยอกล้อกับคนของสำนักเทียนหลางพวกนี้ เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า “โอ้ คุณมาจากสำนักเทียนหลาง ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ทันได้เห็นพวกคุณ”
เมื่อได้ยินคำตอบอันสุภาพ ฉีอันก็คิดว่าชายผู้นี้ได้ถูกชื่อของสำนักเทียนหลางหลอกและยิ้มออกมาอย่างพอใจ “สหาย ผมหวังว่าคุณจะถอนวงแหวนอาคมนี้และแสดงของวิเศษให้พวกเราได้ชม หากคุณยังรู้สึกกังวลละก็ ผมเข้าไปคนเดียวก็ได้ ผมจะไม่แสดงความโลภและอยากได้ของวิเศษของคุณ คุณต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับสำนักเทียนหลางมาก่อน ในอี้ไป๋นั้น ชื่อของเราเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องของความซื่อสัตย์”
ฉีอันยังคงคุยโม้ต่อไป จนเกือบทำให้เฉินผิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...