ในขณะนั้นเอง ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจากสำนักเทียนหลางที่ได้เข้ามาในหมอกสีขาวก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา เพียงไม่นาน หมอกหนาอันกว้างใหญ่ตรงหน้าเขาก็ค่อยๆ จางหายไป
เบื้องหน้าปรากฏเป็นหญิงสาวรูปร่างอรชรคนหนึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สุดแสนจะยั่วยวน เธอกำลังเดินเข้ามาหาเขาพร้อมด้วยกระเช้าดอกไม้และรอยยิ้ม
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจากสำนักเทียนหลางยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยทันทีที่เห็นหญิงสาว
“คนสวย มานี่สิ ผมจะทำให้คุณขึ้นสวรรค์เอง” เขาพูดพร้อมกับวิ่งไปหาหญิงสาวอย่างอดใจไม่ไหว
ขณะเดียวกัน ทางด้านหลัวซีเองก็มองเห็นศิษย์สำนักเทียนหลางวิ่งมาหาเธอ ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความใคร่ และน้ำลายของเขาก็แทบจะไหลออกมาเป็นทาง
ดูเหมือนเขาจะไร้ซึ่งความระมัดระวังใดๆ ในขณะที่เขากำลังถอดเสื้อผ้าออกและวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วเต็มที่
หลัวซีรู้ได้ทันทีว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจากสำนักเทียนหลางผู้นี้ได้ตกหลุมพรางของวงแหวนลวงตาเสียแล้ว
ความโกรธของหลัวซีทวีคูณ เมื่อเห็นคนตัณหาจัดที่กำลังวิ่งตรงเข้ามา
เธอยกดาบขึ้นแล้วแทงมันไปข้างหน้า
ฉึก!
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจากสำนักเทียนหลางต้องพบกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจนเขากลับมามีสติสัมปชัญญะในทันที
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อเมื่อสังเกตเห็นดาบฝังอยู่ในหน้าอกของเขา
ดวงตาของเขาเบิกกว้างและตกตะลึง เขาจ้องมองไปที่หลัวซีและจำเธอได้ในที่สุด แต่ตอนนี้เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีกเนื่องจากเลือดที่ไหลออกมาจนเต็มปากของเขา
ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานพยายามยกมือขึ้นคว้าหลัวซีอย่างสิ้นหวัง แต่เขาก็ต้องพบว่าความแข็งแกร่งของเขาได้หมดลงอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถแม้แต่จะยกมือขึ้นมาได้อีก
หลัวซีกัดฟันแน่นก่อนจะดึงดาบออกมาและตัดศีรษะเขาอย่างรวดเร็ว
ศีรษะของเขาลอยกระเด็นไปไกล และร่างของเขาก็ทรุดลงกับพื้น ตอนนี้เข้าได้ตายลงแล้ว และแม้แต่วิญญาณร่างกายของเขาก็หายไปเช่นกัน
หลัวซีจ้องมองศพอย่างเย็นชา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเคืองและอาฆาตแค้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...