ศิษย์ของสำนักเทียนหลางยังคงลังเลที่จะเคลื่อนไหวโดยพลการภายในหมอกสีขาว เนื่องจากขอบเขตระหว่างความเป็นจริงและภาพลวงตานั้นเริ่มแยกกันไม่ออกมากขึ้นสำหรับพวกเขา
“ฉีอัน คุณต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหา พวกเราไม่มีใครกล้าขยับเขยื้อนเลยครับ” ใครบางคนตะโกนขึ้นอย่างวิตกกังวล
“ใช่แล้ว ผมกลัวจนไม่กล้าทำอะไรทั้งนั้น มีคนอยู่ข้างหน้าผม แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นภาพหลอนหรือเปล่า”
“ใครโจมตีฉัน! แกตาบอดหรือไง?”
“ขอโทษที ฉันคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา”
“ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย! หมอกหนาเกินไป…”
ศิษย์สำนักเทียนหลางเริ่มส่งเสียงร้องโวยวาย สีหน้าของฉีอันยิ่งตึงเครียด
เขารู้ดีว่าหนทางเดียวคือจะต้องปัดเป่าหมอกหนานี้ออกไปเสียก่อน มิฉะนั้นพวกเขาก็จะยังคงติดกับอยู่เช่นนี้
ฉีอันหยิบขวดน้ำเต้าเล็กๆ ที่ถูกประดิษฐ์อย่างประณีตออกมาจากกระเป๋าของเขา ขวดน้ำเต้านี้ถูกประดับด้วยลวดลายดอกไม้ที่แปลกประหลาด
เขาประสานมือและร่ายคาถา ส่งผลให้ขวดน้ำเต้าเปล่งแสงเจิดจ้าและขยายใหญ่ขึ้น
เมื่อขวดน้ำเต้ามีขนาดเท่ากับถังน้ำ ฉีอันจึงเปิดมันออก เกิดแรงดูดอันมหาศาลดึงหมอกสีขาวที่อยู่รอบๆ เข้าไปอย่างรวดเร็ว
“โชคดีที่ฉันมีน้ำเต้ากลืนเวหา ไม่อย่างนั้นเราคงติดอยู่ที่นี่!”
ฉีอันพูดขึ้นพร้อมกับมองดูน้ำเต้าที่ส่องแสงและดูดทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวของมัน
ไม่นานหมอกสีขาวก็หายไป เปิดเผยให้เห็นพื้นที่บริเวณโดยรอบ
ตอนนั้นเองที่ศิษย์ของสำนักเทียนหลางได้ตระหนักว่าพวกเขากำลังเดินวนไปมาอยู่รอบๆ และสหายของพวกเขาหลายคนก็กลายเป็นศพนอนอยู่บนพื้น
ห่างออกไปหลายสิบเมตร มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนหนึ่งเปล่งรัศมีระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...