หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3386

ศิษย์ของสำนักเทียนหลางยังคงลังเลที่จะเคลื่อนไหวโดยพลการภายในหมอกสีขาว เนื่องจากขอบเขตระหว่างความเป็นจริงและภาพลวงตานั้นเริ่มแยกกันไม่ออกมากขึ้นสำหรับพวกเขา

“ฉีอัน คุณต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหา พวกเราไม่มีใครกล้าขยับเขยื้อนเลยครับ” ใครบางคนตะโกนขึ้นอย่างวิตกกังวล

“ใช่แล้ว ผมกลัวจนไม่กล้าทำอะไรทั้งนั้น มีคนอยู่ข้างหน้าผม แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นภาพหลอนหรือเปล่า”

“ใครโจมตีฉัน! แกตาบอดหรือไง?”

“ขอโทษที ฉันคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา”

“ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย! หมอกหนาเกินไป…”

ศิษย์สำนักเทียนหลางเริ่มส่งเสียงร้องโวยวาย สีหน้าของฉีอันยิ่งตึงเครียด

เขารู้ดีว่าหนทางเดียวคือจะต้องปัดเป่าหมอกหนานี้ออกไปเสียก่อน มิฉะนั้นพวกเขาก็จะยังคงติดกับอยู่เช่นนี้

ฉีอันหยิบขวดน้ำเต้าเล็กๆ ที่ถูกประดิษฐ์อย่างประณีตออกมาจากกระเป๋าของเขา ขวดน้ำเต้านี้ถูกประดับด้วยลวดลายดอกไม้ที่แปลกประหลาด

เขาประสานมือและร่ายคาถา ส่งผลให้ขวดน้ำเต้าเปล่งแสงเจิดจ้าและขยายใหญ่ขึ้น

เมื่อขวดน้ำเต้ามีขนาดเท่ากับถังน้ำ ฉีอันจึงเปิดมันออก เกิดแรงดูดอันมหาศาลดึงหมอกสีขาวที่อยู่รอบๆ เข้าไปอย่างรวดเร็ว

“โชคดีที่ฉันมีน้ำเต้ากลืนเวหา ไม่อย่างนั้นเราคงติดอยู่ที่นี่!”

ฉีอันพูดขึ้นพร้อมกับมองดูน้ำเต้าที่ส่องแสงและดูดทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวของมัน

ไม่นานหมอกสีขาวก็หายไป เปิดเผยให้เห็นพื้นที่บริเวณโดยรอบ

ตอนนั้นเองที่ศิษย์ของสำนักเทียนหลางได้ตระหนักว่าพวกเขากำลังเดินวนไปมาอยู่รอบๆ และสหายของพวกเขาหลายคนก็กลายเป็นศพนอนอยู่บนพื้น

ห่างออกไปหลายสิบเมตร มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนหนึ่งเปล่งรัศมีระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกออกมา