หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3387

เหล่าศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักเทียนหลางต่างจ้องมองไปที่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกอย่างประหม่า โดยลืมการปรากฏตัวของเฉินผิงและหลัวซีไปโดยสิ้นเชิง

เมื่อพิจารณาแล้วว่าความแข็งแกร่งของคนทั้งสองนั้นมีไม่มาก พวกเขาจึงเลือกที่จะมองข้ามทั้งคู่ไป

ขณะที่ฉีอันพุ่งตรงไปข้างหน้าพร้อมกับดาบของเขา เขาพบว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกยังคงนิ่งเฉย สีหน้าของเขาไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ

ยิ่งไร้การตอบสนองมากเท่าไร ความกดดันที่ฉีอันมีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ฝึกบำเพ็ญฌานผู้นี้ถึงมีได้ความมั่นใจเพียงนี้

เมื่อเห็นปลายดาบที่เข้าใกล้ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกโดยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ฉีอันก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจมากขึ้น

แม้แต่ศิษย์สำนักเทียนหลางคนอื่นๆ ที่กำลังเฝ้าดูอยู่ต่างก็สับสน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายผู้นี้จึงไม่กระทำการตอบโต้

“เลิกเล่นละครสักที ต่อให้แกมีร่างกายที่แข็งแกร่งทนทาน แต่ฉันก็จะแทงมันให้ทะลุด้วยดาบของฉันเอง” ฉีอันพูดเย้ยหยันอย่างเย็นชาขณะแทงดาบเข้าไปในร่างกายของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนนั้น

ฉีอันสันนิษฐานว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะต้องมีร่างกายที่ไม่อาจทำลายได้ จึงได้ปราศจากความกลัวเช่นนี้

ฉึก!

ดาบนั่นทะลุร่างของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกทันที บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบงันและน่าสะพรึง

ทันใดนั้นเอง รัศมีพลังของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เหตุการณ์ที่พลิกผันอันไม่คาดคิดทำให้ฉีอันถึงกับตกตะลึง

เขาไม่เข้าใจว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกจึงถูกฆ่าตายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

แม้แต่ผู้เหล่าผู้ที่เห็นเหตุการณ์จากสำนักเทียนหลางต่างก็ยังงุนงงและไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

แต่ทันทีที่ฉีอันเห็นการจ้องมองที่ไร้ชีวิตชีวาในดวงตาของคู่ต่อสู้ เขาก็ตระหนักได้ทันที

“โอ้ ไม่นะ ฉันหลงกลเข้าให้แล้ว! นี่มันหุ่นเชิด!”

ทันใดนั้น เขาก็รีบถอยกลับและพยายามที่จะดึงดาบออกมา