หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3400

เฉินผิงมองหลิวซือเย่ด้วยท่าทีเหยียดหยามและพูดว่า “พวกกระจอกอย่างคุณมาขัดจังหวะคนอื่นทำไมไม่ทราบ? ก็จริงที่ผมเป็นรองเขา แต่แค่ดีดนิ้วผมก็ฆ่าคุณได้แล้ว”

“นี่แก..”

แววตาของเฉินผิงทำให้หลิวซือเย่เกิดความกลัว ทำให้เขาถอยหนีและไปหลบอยู่ด้านหลังฉีเป่ยเจี๋ย

หลิวซือเย่ไม่สงสัยในสิ่งที่เฉินผิงพูด หากฝ่ายหลังพยายามจะฆ่าเขา แม้แต่ฉีเป่ยเจี๋ยก็ไม่สามารถช่วยเขาได้

ผลก็คือหลิวซือเย่ไม่กล้ายั่วโมโหเฉินผิงอีกต่อไป

ในขณะเดียวกัน หลังจากดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้า หนิงไฉ่เฉินก็ถามอย่างกังวลว่า “ผู้อาวุโสหนิง เราควรจะเข้าไปช่วยคุณเฉินไหม?”

“ไม่จำเป็น...” หนิงจื้อส่ายหัว

“แต่ผู้อาวุโสหนิง คุณเฉินเคยช่วยเหลือตระกูลหนิงที่แดนอุดรวิทูร เราคงจะไม่ยืนดูเฉยๆ ใช่ไหม” หนิงไฉ่เฉินทักท้วง

ถ้าเขาไม่ได้ร่วมมือกับเฉินผิงในตอนนั้น เขาคงถูกมารสวรรค์เบญจธาตุจากสมาพันธ์ผนึกมารสังหารไปแล้ว

“ไม่ต้องกังวล เฉินผิงจะไม่ตายง่ายๆ ขนาดนั้น” หนิงจื้อแสดงความเห็นอย่างเฉยเมย สายตาของเขาจับจ้องไปที่เฉินผิง

คำพูดนั้นทำให้หนิงไฉ่เฉินประหลาดใจ และเขาจ้องมองหนิงจื้ออย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าหนิงจื้อรู้ได้ยังไงว่าเฉินผิงจะรอด

ดูเหมือนเขาจะรู้จักเฉินผิงเป็นอย่างดี

“ตัดสินใจได้หรือยัง เจ้าหนุ่ม? แกจะทำตามที่ฉันบอกหรือต้องให้ฉันกระทืบจนแกยอมแพ้?” ฉีเป่ยเจี๋ยถามเฉินผิง

“ฉันไม่เคยยอมแพ้ใคร ต่อให้เผชิญกับเซียนก็ไม่มีวัน นับประสาอะไรกับผู้ทุกข์ยากระดับแปดชั้นต่ำอย่างแก ถึงฉันจะเอาชนะแกไม่ได้ ฉันก็จะทำให้แกเจ็บปวดให้มากที่สุด!” เฉินผิงประกาศด้วยสายตาที่ดุร้าย

“ใจกล้าดีนี่ เจ้าหนู ถ้าอย่างนั้นก็แสดงฝีมือให้ฉันดูเป็นขวัญตา” ฉีเป่ยเจี๋ยยิ้มเยาะ

“ฉันจะพูดตามตรง ฉันยังซ่อนไม้ตายไว้อีกมากที่จะทำให้แกต้องตะลึง”

ไม่นานเฉินผิงก็นำแส้ยาวออกมา

ก่อนที่ฉีเป่ยเจี๋ยจะรู้ว่าเฉินผิงใช้อาวุธอะไร ฝ่ายหลังก็ฟาดแส้ใส่เขา

เผียะ!

“นี่คือแส้ปราบมาร สร้างขึ้นมาเพื่อเล่นงานผู้ใช้วิชามารอย่างแกโดยเฉพาะ” เฉินผิงตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“แส้ปราบมาร?” ดวงตาของฉีเป่ยเจี๋ยหรี่ลงเล็กน้อย “มิน่าเกราะมารทมิฬของฉันถึงไม่สามารถหยุดมันได้ มันเป็นอาวุธที่โจมตีปราณสัมผัสของผู้ใช้วิชามาร”

“ในเมื่อตอนนี้แกก็รู้ซึ้งถึงพลังของมันแล้ว ก็ไปเสียให้พ้นก่อนที่ฉันจะใช้แส้ฆ่าแก” เฉินผิงขู่พลางชูแส้ปราบมารขึ้นมา

“ฮ่าๆๆ ไม่อยากเชื่อเลยว่าแกจะไร้เดียงสาขนาดนี้ คิดเหรอว่าจะสามารถเอาชนะฉันได้เพียงเพราะแกมีแส้ปราบมาร?”

ฉีเป่ยเจี๋ยระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

“ทำไมไม่ลองดูล่ะ แล้วแกจะรู้เอง...”

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงใช้แส้เฆี่ยนฉีเป่ยเจี๋ยอีกครั้ง

ส่วนผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ พวกเขาทุกคนต่างหันหลังวิ่งหนี กลัวว่าจะโดนการโจมตีอันรุนแรงของ แส้ปราบมารเข้า