หลังจากที่ผู้ใช้วิชามารถูกห่าลูกศรทิ่มแทง สิ่งที่เหลืออยู่คือกองเลือดเนื้อน่าสยดสยองเมื่อลูกศรหายไป
ในตอนนั้น เฉินผิงจ้องไปที่ฉากแห่งทำลายล้างขณะลอยอยู่ในอากาศ ราวกับว่าเขาคือยมฑูต
ม่านตาของฉีเป่ยเจี๋ยหดตัว เมื่อลูกศรโจมตีเขา เกราะมารทมิฬก็กลืนกินพวกมันจนหมดราวกับหุบเหวไร้ก้นบึ้ง
เฉินผิงนำธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาและยิงออกไปอีกครั้ง ทำเอาฉีเป่ยเจี๋ยมีสีหน้าเคร่งเครียด
ตอนนี้คือการต่อสู้ตัวต่อตัวระหว่างเขากับเฉินผิง มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะยืนหยัดได้นานกว่ากัน
ไม่ช้าเกราะมารทมิฬของฉีเป่ยเจี๋ยก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง ความมืดมิดที่ราวเหวลึกของมันค่อยๆ กลืนกินตัวฉีเป่ยเจี๋ย
ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถมองเห็นร่างของฉีเป่ยเจี๋ยได้อีกต่อไป สิ่งที่เหลืออยู่คือหลุมดำที่ค่อยๆ หายไปในอากาศ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พลิกผัน เฉินผิงก็ทรุดตัวลงบนพื้น ใบหน้าของเขาซีดเซียว
ท่ามกลางความเงียบอันน่าขนลุก มีกลิ่นเหม็นคาวเลือดอบอวลอยู่ในอากาศ กองเลือดเนื้อของมนุษย์บนพื้นช่างน่าสะอิดสะเอียน
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ยืนนิ่งด้วยสายตาร้อนรน เพราะเขาไม่แน่ใจว่าฉีเป่ยเจี๋ยตายจริงๆ หรือเปล่า
สัญชาตญาณบอกเขาว่าฉีเป่ยเจี๋ยคงไม่ถูกฆ่าง่ายๆ ขนาดนั้น และคงจะใช้คาถาหลบหนีไปแล้ว
“ออกมา...”
เฉินผิงถือธนูศักดิ์สิทธิ์และจ้องไปยังจุดที่หนิงไฉ่เฉินและคนอื่นๆ ซ่อนตัวอยู่
ดวงตาของเขายังคงเฉียบคม เพราะเจตจำนงสังหารของเขายังไม่สลายไป
“คุณเฉิน อย่าเข้าใจผิด ผมตามคุณมาที่นี่เพราะผมเป็นห่วงคุณ”
หนิงไฉ่เฉินแสดงตัวอย่างรวดเร็วและรีบอธิบายเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารของเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพียงส่งสายตาอันเงียบงันแฝงความอาฆาตให้พวกเขา
เขากำลังคิดว่าจะปล่อยตระกูลหนิงไปดีไหม เพราะเขากังวลว่าความลับของเขาจะถูกเปิดเผย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...