หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3405

“เจ้าน่ะเจ้าเล่ห์เพทุบายที่สุดในหมู่เรา ราชินีจิ้งจอก นี่เจ้าใช้เต้าไต่ขึ้นมาสู่ตำแหน่งหรือเปล่า?” ประมุขวานรพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

สีหน้าของราชินีจิ้งจอกเริ่มเย็นชาเมื่อเธอตอบโต้ “เจ้าจะไม่ได้อะไรจากข้าแน่นอน เจ้าลิงโสโครก!”

“พอได้แล้ว! เราจะแยกย้ายกันและเริ่มค้นหา ให้ติดต่อกันทันทีหากตกอยู่ในอันตราย เราต้องเก็บของวิเศษจากสมรภูมิแห่งทวยเทพให้ได้มากที่สุดเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้เผ่าพันธุ์อสูร!” ประมุขมารพันหน้ากล่าว

อีกสี่คนพยักหน้าและแยกย้ายไปคนละทางทันทีหลังจากนั้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเคารพประมุขมารพันหน้าเป็นอย่างสูง

ในขณะเดียวกัน หลัวซีอุ้มเฉินผิงไว้บนหลังขณะที่เธอวิ่งผ่านที่ราบว่างเปล่าและมาถึงภูเขา

เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของภูมิประเทศ ทำให้มีต้นไม้และพุ่มไม้ปกคลุมมากมาย จึงช่วยให้พวกเขาซ่อนตัวได้สะดวก

หลังจากอุ้มเฉินผิงเข้าไปในถ้ำ หลัวซีก็เห็นว่าใบหน้าของเขาซีดมาก ไม่เพียงแต่หมดสติเท่านั้น แต่เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย

เนื่องจากเธอไม่มีความรู้ด้านการแพทย์ อย่างเดียวที่เธอทำได้คือจ้องมองเฉินผิงและหวังว่าเขาจะฟื้นคืนสติในไม่ช้า

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลัวซีก็คอยอยู่ข้างๆ เฉินผิง และเฝ้าดูเขาตลอดทั้งวันทั้งคืน อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นในเร็ววัน

ด้วยกลัวว่าเฉินผิงจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก หลัวซีจึงเริ่มตื่นตระหนก

เนื่องจากหลัวซีไม่สามารถรักษาเขาได้ เธอจึงได้แต่รอให้เฉินผิงตื่นขึ้นมาและรักษาตัวเองเท่านั้น

ตอนที่หลัวซีใกล้จะสติแตก เธอก็ตรวจพบความเคลื่อนไหวบางอย่างนอกถ้ำ

หลัวซีขมวดคิ้ว เธอโบกมือเพื่อใช้รัศมีของเธอปกปิดเฉินผิง ก่อนจะมุ่งหน้าออกจากถ้ำตัวคนเดียว

ขณะที่เฉินผิงหมดสติ รัศมีของเขาก็อ่อนแอลงอย่างมาก ด้วยการปกปิดรัศมีของเขาด้วยรัศมีของเธอ หลัวซีสามารถป้องกันไม่ให้ผู้อื่นตรวจจับตัวตนของเฉินผิงได้