หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3406

หลัวซีรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าท่าทีของไป๋เฉียนเปลี่ยนไป “เขาว่ากันว่าคุณบำเพ็ญเพียรด้วยการดูดกลืนพลังชีวิตของผู้ชาย พวกเขายังบอกด้วยว่าคุณโหดเหี้ยมไร้ปราณีและจะฆ่าใครก็ตามที่เห็นคุณ อ้อ และบอกด้วยว่าคุณกินเด็กๆ…”

รอยยิ้มของไป๋เฉียนหายไปทันทีที่เธอได้ยินหลัวซีพูดถึงการกินเด็กๆ และสีหน้าของเธอก็ดูชั่วร้ายขึ้นมาทันที

หลัวซีตึงเครียดและหลั่งเหงื่อออกมาเมื่อเห็นเช่นนั้น

“ไอ้สารเลวพวกนั้น! แค่ปล่อยข่าวลือว่าข้าหลับนอนกับคนไปทั่วก็แย่พออยู่แล้ว พวกมันถึงขนาดกล่าวหาว่าข้ากินเด็กอีกงั้นหรือ? ข้ารักเด็กๆ เป็นที่สุด ไม่มีทางที่ข้าจะกินพวกเขาลง! ไอ้แก่สารเลวพวกนั้นอิจฉาที่ข้าแข็งแกร่งพอ ๆ กับพวกมัน! พวกมันถึงได้แพร่ข่าวลือเกี่ยวกับตัวข้า! ถ้ารู้ว่าใครกล่าวหาว่าข้ากินเด็ก ข้าจะถลกหนังมันทั้งเป็น!”

ดวงตาของไป๋เฉียนเบิกกว้างด้วยความโกรธ ดูราวกับว่าเธอกำลังจะฆ่าใครสักคน

ใช้เวลาสักพักกว่าที่ความโกรธของไป๋เฉียนจะทุเลาลง จากนั้นเธอก็ส่งยิ้มน้อยๆ ให้หลัวซีอีกครั้งแล้วถามว่า “ข้าดูน่ากลัวอย่างที่คนเขาลือกันหรือเปล่า?”

หลัวซีส่ายหัว “ปะ-เปล่า ไม่น่ากลัว...”

“ฮ่าๆๆ! เจ้าช่างบริสุทธิ์และไร้เดียงสา! นี่เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนดีเพียงเพราะข้ายิ้มให้เจ้างั้นหรือ? พูดตามตรง ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเจ้าถึงทิ้งผู้หญิงที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์อย่างเจ้าไว้ในที่แบบนี้! ในสมรภูมิแห่งทวยเทพไร้ซึ่งกฎระเบียบ ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าในตอนนี้ ขืนไปเจอคนเลวเข้าเจ้าคงเสร็จแน่! เจ้ามาทำอะไรอยู่ในถ้ำตัวคนเดียว? ทำไมไม่อยู่กับพ่อล่ะ?” ไป๋เฉียนถาม

“ฉัน... ฉันกำลังรอพ่อและคนอื่นๆ อยู่ พวกเขาออกไปตามหาของวิเศษ ฉันต้องรออยู่ที่นี่เพราะฉันอ่อนแอเกินกว่าจะไปกับพวกเขาได้ พวกเขาน่าจะกลับมาในอีกไม่นาน” หลัวซีตอบพร้อมกับชำเลืองมองถ้ำตามสัญชาตญาณ

ไป๋เฉียนดูออกว่าหลัวซีโกหก และถามพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “มีอะไรอยู่ในถ้ำนั้น? ของวิเศษที่เจ้าหาเจองั้นหรือ?”

หลัวซีส่ายหัวของเธออย่างลนลาน “มะ-ไม่มีอะไรอยู่ข้างใน!”

แน่นอนว่าไป๋เฉียนไม่เชื่อคำพูดของเธอ ขณะที่ไป๋เฉียนเริ่มเดินไปที่ถ้ำ หลัวซีก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อขวางทาง

เมื่อเห็นท่าทีของเธอ ไป๋เฉียนก็มั่นใจมากขึ้นว่ามีบางอย่างอยู่ในถ้ำ “คิดว่าจะหยุดข้าได้จริงๆ เหรอ”

ไป๋เฉียนโบกมืออย่างนุ่มนวล พลังที่มองไม่เห็นผลักหลัวซีออกไปได้อย่างง่ายดาย