เมื่อระลอกคลื่นผ่านร่างของเฉินผิง เขาก็ตัวสั่นทันที
หลังจากนั้นก็มีเสียงคำรามของมังกรดังแว่วมา เฉินผิงรู้สึกได้ว่าเลือดในร่างกายของเขาเริ่มพลุ่งพล่าน
“กะ-เกิดอะไรขึ้น?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ
“นี่คือจุติโลหิตที่ฉันเพิ่งได้รับมา คุณเฉิน ฉันยังควบคุมไม่ค่อยเป็น แต่ฉันตรวจพบสายเลือดมังกรของคุณ”
ขณะที่หลัวซีพูด ไป๋เฉียนก็เดินเข้ามา
หลัวซีสัมผัสกับอากาศธาตุอีกครั้ง ทำให้เกิดระลอกคลื่นเป็นชุด เมื่อระลอกคลื่นผ่านร่างของไป๋เฉียน เธอก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เหนือศีรษะของเธอมีรูปปีศาจจิ้งจอกปรากฏขึ้น
อย่างไรก็ตาม ภาพของปีศาจจิ้งจอกไม่ค่อยชัดเจนนัก สิ่งที่หลัวซีมองเห็นมีเพียงเงาเท่านั้น
“หืม? ทำไมสายเลือดของเธอถึงมีความคล้ายคลึงกับของคุณเฉิน?” หลัวซีชะงัก
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ตื่นตระหนกและรีบเปลี่ยนเรื่อง “จุติโลหิตของคุณทำได้แค่ตรวจจับสายเลือดของคนอื่นเท่านั้นเหรอ คุณหนูหลัว?”
“ฉันไม่รู้ ตอนนี้ฉันใช้มันได้แค่นี้” หลัวซีกล่าวด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ
เนื่องจากเธอเพิ่งเข้าถึงจุติโลหิต เธอจึงยังไม่เชี่ยวชาญนัก ดังนั้นเธอก็เลยยังไม่เข้าใจขอบเขตพลังทั้งหมดของมัน
ไป๋เฉียนพูดเสริม “การตรวจดูสายเลือดของผู้อื่นไม่ใช่ความสามารถเพียงอย่างเดียวของจุติโลหิต มันมีศักยภาพที่จะเพิ่มประสิทธิภาพได้เช่นกัน การเชี่ยวชาญจุติโลหิตสามารถช่วยให้เจ้ายกระดับสายเลือดของคนๆ หนึ่งให้ขึ้นไปถึงระดับสูงสุดได้ ทุกคนต่างก็มีสายเลือดไม่ว่าจะเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม แน่นอนว่ามีทั้งสายเลือดที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ แม้เฉินผิงจะมีสายเลือดมังกร ก็ใช่ว่าทุกสายเลือดมังกรจะแข็งแกร่งเท่าของเขา ผู้ที่ครอบครองจุติโลหิตจะสามารถยกระดับผู้ที่มีสายเลือดอ่อนแอให้สูงขึ้นได้ ด้วยพลังของจุติโลหิต ไม่จำเป็นต้องใช้การหลอมรวมทางสายเลือดเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ามารตัวน้อยจะได้รับพลังของจุติโลหิต ข้าคงไม่ยอมให้เจ้าล่วงเกินข้า”
เฉินผิงทำหน้าอึดอัดและไม่โต้ตอบเธอ เห็นได้ชัดว่าฉันเป็นเหยื่อของเธอ แต่เธอก็ทำอย่างกับว่าเธอต่างหากที่เป็นเหยื่อซะเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...