“สำนักอวี้ผู?” ไป๋เฉียนชะงักไปชั่วขณะ “เจ้ากำลังพูดถึงพวกโรคจิตจากสำนักที่ดูดกลืนพลังงานลบเพื่อใช้ฟื้นฟูพลังงานบวกใช่ไหม?”
“ใช่! พวกนั้นแหละ!” หัวเฟิ่งพยักหน้า
“ข้าจัดการกับพวกมันเอง” ไป๋เฉียนพูดและก้าวไปข้างหน้า
ชายหัวล้านอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเช่นนั้น “ผู้หญิงอีกแล้ว? หนุ่มๆ ของเราจะต้องดีใจแน่! ผู้หญิงสองคนที่เราเพิ่งจับได้ยังไม่พอสำหรับทุกคน”
ผู้อาวุโสเหมี่ยวและไช่หงเว่ยตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
เด็กสาวสองคนที่สำนักอวี้ผูจับได้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนาน เป็นที่รู้กันว่าพวกผู้ชายจากสำนักอวี้ผูชอบฉวยโอกาสจากผู้บำเพ็ญเพียรหญิงและดูดพลังของพวกเธอ
ไป๋เฉียนหรี่ตาลงเมื่อได้ยินชายหัวโล้นคนนั้นพูด “ไปตายซะ!”
ทันใดนั้น เธอก็ปลดปล่อยรัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดที่ฟุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด
สมาชิกของสำนักอวี้ผูตกตะลึงเมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีของไป๋เฉียน
ชายหัวล้านขอโทษไป๋เฉียนทันที “เราไม่รู้ว่าเป็นคุณ ราชินีจิ้งจอก พวกเราขอโทษ ได้โปรดอย่าเป็นศัตรูกับเราเลย สำนักอวี้ผูไม่มีเรื่องกับเผ่าพันธุ์อสูร โปรดอย่าเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ราชินีจิ้งจอก”
“แล้วถ้าข้าอยากยุ่งล่ะ?” ไป๋เฉียนตอบกลับ
ชายหัวโล้นขมวดคิ้วและตอบว่า “ถ้าคุณยืนกรานก็อย่าหาว่าเราโหดก็แล้วกัน แม้ว่าคุณจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด แต่เราก็มีคนมากกว่าคุณ ยังไม่แน่ว่าใครจะชนะหรือใครจะแพ้”
ว่าแล้วชายหัวโล้นก็ปลดปล่อยรัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับหกออกมา
สมาชิกที่เหลือของสำนักอวี้ผูก็เตรียมพร้อมต่อสู้เช่นกัน และพวกเขาแข็งแกร่งไม่ใช่น้อย
แม้ว่าคนของสำนักอวี้ผูจะไม่ใช่ผู้ใช้วิชามาร แต่พวกเขาก็บำเพ็ญเพียรด้วยวิธีที่บิดเบี้ยวและชั่วร้าย พวกเขาสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ตนเองได้เร็วกว่าผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไป
สีหน้าของไป๋เฉียนเริ่มตึงเครียด มีแค่ข้าคนเดียว และข้าไม่สามารถเอาชนะคนของสำนักอวี้ผูได้ทั้งหมด จะขอให้หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ ช่วยก็ไม่ได้ พวกเขาอ่อนแอและได้รับบาดเจ็บ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...