หัวเฟิ่งขอความช่วยเหลือจากไป๋เฉียน เนื่องจากแค่ตัวเธอและเฉินผิงไม่เพียงพอที่จะช่วยเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานจากเงื้อมมือของสำนักอวี้ผู
เมื่อหัวเฟิ่งอ้อนวอน ไป๋เฉียนก็พยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ ข้าจะทำเพื่อเจ้า แต่ข้าต้องการส่วนแบ่งในเหมืองผลึกสวรรค์ด้วย”
“ตกลง!” เฉินผิงเห็นด้วยทันที
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากยอดฝีมืออย่างไป๋เฉียน พวกเขาคงไม่มีทางยึดครองเหมืองผลึกสวรรค์ได้ แม้จะสามารถช่วยเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานได้ก็ตาม
นอกจากนี้ เมื่อดูจากบาดแผลที่ได้รับแล้ว พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องทุกคนได้ เป็นเรื่องที่เฉินผิงกังวลที่สุดเพราะฉีเป่ยเจี๋ยอาจหาเขาเจอได้ทุกเมื่อ
“ไปกันเถอะ” ไป๋เฉียนพูดหลังจากตกลงกับเฉินผิง
จากนั้นหัวเฟิ่งก็พาทั้งสองไปที่เหมืองผลึกสวรรค์ ทั้งสามคนระวังตัวตลอดการเดินทาง
“เราเกือบจะถึงแล้ว” หัวเฟิ่งพูดขณะที่เธอชี้ไปข้างหน้า
ตอนนั้นเอง เฉินผิงสามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีที่ต่างออกไปอย่างชัดเจน
“เราแอบเข้าไปข้างในดีกว่า อย่าให้พวกมันรู้ว่าเราอยู่ที่นี่” เฉินผิงสั่ง เป้าหมายคือช่วยเหลือเพื่อนๆ ของพวกเขา ไม่ได้มาสู้กับใคร
หากพวกเขาถูกจับได้ ไม่เพียงแต่จะเสียเปรียบเท่านั้น แต่ชีวิตของเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานก็อาจตกอยู่ในอันตรายได้เช่นกัน
เมื่อคิดได้ดังนั้น พวกเขาจึงซ่อนรัศมีของตัวเอง พร้อมกับเข้าใกล้เหมืองผลึกสวรรค์อย่างเงียบๆ
ไม่นานทั้งสามก็มาถึงบนเนินเขา เมื่อมองไปยังขอบฟ้า พวกเขาก็เห็นถ้ำแห่งหนึ่งบนภูเขา โดยมีผู้บำเพ็ญเพียรห้าถึงหกคนลาดตระเวนที่ทางเข้า
“เหมืองผลึกสวรรค์อยู่ในถ้ำนั้น ตอนที่เราพบเหมืองโดยบังเอิญและพยายามที่จะเก็บผลึกสวรรค์ คนของสำนักอวี้ผูก็มาเจอเข้าและเริ่มโจมตีเรา”
พอมองผู้บำเพ็ญเพียรของสำนักอวี้ผูที่อยู่ใกล้ๆ หัวเฟิ่งก็พูดพลางกัดฟัน “ถ้าฉันไม่ได้ถูกเนรเทศไปยังโลกมนุษย์ ฉันคงจะฉีกพวกมันให้เป็นชิ้นๆ ไปแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...