การต่อสู้ในเหมืองดึงดูดผู้คนจากด้านนอกให้เข้าร่วมการต่อสู้
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย เฉินผิงแอบเข้าไปในเหมืองผลึกสวรรค์
หัวเฟิ่งรีบออกจากสนามรบอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปหาเหมี่ยวเหมี่ยวกับไช่เชี่ยนหนาน
“เหมี่ยวเหมี่ยว! ไช่เชี่ยนหนาน!” เธอร้องออกมาเบาๆ
เด็กสาวทั้งสองถูกกักขังอยู่ในวงแหวนอาคม และไม่มีทางที่เธอจะทำลายมันได้
เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกชื่อ เหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
เมื่อพวกเธอสบตากับหัวเฟิ่ง ความยินดีก็เต็มเปี่ยมในดวงตา และทั้งสองก็ร้องไห้ออกมา
“อย่าเพิ่งส่งเสียงดังหรือดีใจ ฉันกำลังหาวิธีช่วยเธอสองคน” หัวเฟิ่งปลอบใจพวกเธอและปรามไม่ให้ดีใจเกินไป
ในไม่ช้า ร่างของเฉินผิงก็ปรากฏขึ้น และเธอก็รีบเรียกเขาไปหา
ทันทีที่เห็นเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานอยู่ในสภาพที่น่าเวทนา แววอาฆาตก็ลุกวาบในดวงตาของเขา
เด็กสาวทั้งสองถูกกระทำอย่างรุนแรงจนแทบจะจำไม่ได้ในขณะนั้น
เขานึกไม่ออกเลยว่ามันจะรู้สึกยังไง ถ้าเขาถูกทรมานแบบเดียวกันกับพวกเธอ
“มีวงแหวนอาคมกักขังพวกเธออยู่ นายท่าน คุณทำลายมันได้ไหม?” หัวเฟิ่งถามเฉินผิง
เฉินผิงเพียงแค่ดูวงแหวนอาคมคร่าวๆ ก่อนที่เขาจะกดมือลงไปเบาๆ แล้วมันก็หายไปทันที
มันคือวงแหวนอาคมปิดผนึกแบบง่ายที่สุด คนที่ไม่คุ้นเคยกับวงแหวนอาคมจะรู้สึกว่ามันยากที่จะทำลาย แต่มันก็แค่ของกล้วยๆ สำหรับเฉินผิง
เมื่อวงแหวนอาคมถูกถอนออก เฉินผิงและหัวเฟิ่งก็ช่วยพาเหมี่ยวเหมี่ยวกับไช่เชี่ยนหนานออกจากเหมืองผลึกสวรรค์อย่างรวดเร็ว
ในตอนนั้นทุกคนต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือดในเหมืองผลึกสวรรค์เพื่อแย่งชิงลูกแก้วสะกดลม จึงไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขา
หลังจากที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ออกจากเหมืองผลึกสวรรค์แล้ว พวกเขาจึงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
“พาพวกเธอสองคนไป หัวเฟิ่ง ผมจะคอยเฝ้าอยู่ที่นี่” เฉินผิงสั่ง
“เราไปด้วยกันดีกว่า นายท่าน”
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากเขา หัวเฟิ่งก็กลัวว่าเขาจะเข้าไปในเหมืองผลึกสวรรค์อีกครั้งเพื่อแก้แค้น หากเขาอยู่ที่นี่เพียงลำพัง
“ไปกับสองคนนั้น ผมรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...