เมื่อเห็นการกระทำของเฉินผิง ไห่อันเต๋อก็โกรธจัดทันที “นี่มันหมายความว่ายังไง เจ้าหนู? ฉันเป็นหัวหน้าสำนักอวี้ผู กล้าดียังไงมาขโมยสมบัติของฉันต่อหน้าฉัน ทั้งที่แกเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่ง!”
“มันเป็นของฉันมาตั้งแต่แรก”
เฉินผิงจ้องไปที่ไห่อันเต๋อด้วยแววตาอันน่าสะพรึงกลัว ราวกับว่าเขาต้องการที่จะถลกหนังฝ่ายหลังทั้งเป็น
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารในสายตาของเขา ไห่อันเต๋อก็ขมวดคิ้ว
“ไร้สาระ! ลูกแก้วล้ำค่านั่นถูกพบในเหมืองผลึกสวรรค์แห่งนี้ มันจะเป็นของแกได้ยังไง?” ไห่อันเต๋อคำราม
“ลูกแก้วนี้เป็นของฉันตั้งแต่แรก ชื่อของมันคือลูกแก้วสะกดลม ฉันจงใจแอบวางมันไว้ในเหมือง เพื่อปลุกปั่นให้เกิดการต่อสู้ระหว่างพวกแก เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะสามารถช่วยเด็กสาวสองคนที่แกจับมา” เฉินผิงยอมรับตรงๆ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไห่อันเต๋อก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด หลังจากนั้น ความโกรธเกรี้ยวก็แผ่ออกมาจากตัวเขา
“แบบนี้นี่เอง... งั้นนี่ก็เป็นอุบายที่แกคิดขึ้นสินะ แต่ถึงเราจะต่อสู้กัน ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยาก ระดับหนึ่งอย่างแกก็คงไม่ได้อะไรอยู่ดี ถ้าแกไม่ยอมมอบลูกแก้วมาให้ ก็อย่ามาว่ากันล่ะถ้าฉันไม่ปราณี”
รัศมีของเขาทวีความรุนแรงขึ้น และสีหน้าของเขาถมึงทึง
เมื่อดูจากบาดแผลบนตัวเขา ประกอบกับความดันโลหิตที่พุ่งสูงลิ่ว เขากังวลว่าเขาจะทนได้อีกไม่นาน
ทันใดนั้น ศิษย์จำนวนหนึ่งของสำนักอวี้ผูก็วิ่งออกไปจากเหมือง
ตอนนั้นพวกเขาเป็นผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คน และทุกคนล้วนได้รับบาดเจ็บ
“คุณไห่!”
หลังจากออกจากเหมือง พวกเขาก็รีบเข้าไปหาไห่อันเต๋อ
เมื่อเห็นศิษย์ของเขา ไห่อันเต๋อก็ออกคำสั่งด้วยดวงตาสีแดงเพลิงที่ลุกโพลง “ฆ่าหมอนั่นซะ เดี๋ยวนี้เลย!”
แม้ว่าศิษย์ของเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสามถึงสี่ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังมีข้อได้เปรียบด้านจำนวน การจัดการกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งอย่างเฉินผิงนั้นเป็นของง่ายๆ สำหรับพวกเขา
แม้ไห่อันเต๋อจะคาดหวังเช่นนั้น แต่ผลลัพธ์กลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
ศิษย์หลายคนของสำนักอวี้ผูโจมตีเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงนิ่งเฉย ดวงตาของเขาเป็นประกายเย็นชา
พวกเขาเป็นศิษย์ขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสามถึงสี่แต่พวกเขากลับถูกผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งสังหารงั้นเหรอ? ที่แย่กว่านั้นคือพวกเขาตายในดาบเดียว! มังกรทองตัวนั้นมันอะไรกัน? เหตุใดผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งจึงสามารถครอบครองพลังแบบนั้นได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...