หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3425

ในขณะเดียวกัน หัวเฟิ่งก็พาเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานกลับไปยังสถานที่ซึ่งผู้อาวุุโสเหมี่ยว และคนอื่นๆ กำลังพักอยู่ในขณะนั้น

สภาพที่น่าสังเวชของเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานทำให้ทุกคนตกตะลึง

“เหมี่ยวเหมี่ยว ทะ-ทำไมถึงอยู่ในสภาพแบบนี้?”

“ไช่เชี่ยนหนานลูกพ่อ นี่ลูกไปเจออะไรมา?”

เมื่อผู้อาวุุโสเหมี่ยวและไช่หงเว่ยเห็นสภาพที่น่าเวทนาของเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนาน พวกเขาก็หลั่งน้ำตาทันที

ความหวาดกลัวยังคงอยู่ในดวงตาของเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนาน เห็นได้ชัดว่าพวกเธอถูกทรมานและจิตใจบอบช้ำ

“ฉันจะฆ่าพวกแก สำนักอวี้ผู! คอยดูเถอะ!” ทันใดนั้นผู้อาวุุโสเหมี่ยวก็คำราม รัศมีของเขาทวีความรุนแรงขึ้นไม่หยุด

ดูจากท่าทีแล้ว เขาวางแผนที่จะลากตัวเองและสำนักอวี้ผูลงนรกไปด้วยกัน

“ฉันเอาด้วย!” รัศมีของไช่หงเว่ยก็เพิ่มพูนเช่นเดียวกัน รุนแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

หากทั้งสองคนระเบิดตัวเอง พลังทำลายคงจะฆ่าทุกคนในที่แห่งนั้นอย่างแน่นอน

“อย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่น ผู้อาวุโสเหมี่ยว!”

“เอาไว้ฆ่าพวกสำนักอวี้ผูทีหลังก็ได้ คุณไช่ อย่าเพิ่งทำอะไรโง่ๆ!”

ทุกคนห้ามปรามชายสองคนนั้น เพราะหากพวกเขาล้มเหลวในการควบคุมพลังและระเบิดตัวเองคาที่ พวกเขาทุกคนคงไม่รอด

“ผู้อาวุโสเหมี่ยว คุณไช่ พวกสำนักอวี้ผูคงอยู่ได้อีกไม่นาน นายท่านยังอยู่ที่เหมืองเพื่อฆ่าพวกเขา ฉันเชื่อว่าอีกเดี๋ยวเราน่าจะได้ยินข่าวดี” หัวเฟิ่งรีบพูดแทรก

ขณะที่เธอกำลังห้ามพวกเขา ร่างของเฉินผิงก็ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ในมือของเขาคือชายคนหนึ่งที่เหลือเพียงร่างกายส่วนบน

ชายผู้ไม่มีขาอีกแล้วไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไห่อันเต๋อ หัวหน้าสำนักอวี้ผู

เฉินผิงโยนไห่อันเต๋อลงบนพื้น

ทันทีที่ผู้อาวุุโสเหมี่ยวและไช่หงเว่ยเห็นเช่นนั้น ดวงตาของพวกเขาก็แดงก่ำ ราวกับหมาป่าหิวโหย พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะตะครุบไห่อันเต๋อ

เมื่อสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังที่แผ่มาจากฝูงชน ไห่อันเต๋อก็หน้าซีดด้วยความตกใจและฉี่ราดกางเกง

“อ๊าก!”

ก่อนที่ผู้อาวุุโสเหมี่ยวและไช่หงเว่ยจะพุ่งไปข้างหน้า เหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนานซึ่งสติหลุดไปแล้วก็ร้องตะโกนและพุ่งเข้าใส่ไห่อันเต๋อทันที

พวกเธอสองคนเคยเป็นเด็กสาวน่ารักสดใสแต่อนาคตของพวกเธอพังไปแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ?” ไป๋เฉียนถามเฉินผิง

เฉินผิงเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนาน หลังจากฟังทั้งหมดแล้ว ไป๋เฉียนก็โกรธมากจนร่างกายของเธอสั่นไปหมด

เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอจึงเข้าใจความสิ้นหวังของเหมี่ยวเหมี่ยวและไช่เชี่ยนหนาน

“พวกเดรัจฉาน!”

เธอกัดฟันด้วยความเกลียดชัง

ในทางกลับกัน ผู้อาวุุโสเหมี่ยวและไช่หงเว่ยดูราวกับแก่ตัวลงหลายสิบปีในพริบตา เมื่อพวกเขามองดูหลานสาวและลูกสาว

ชะตากรรมของเด็กสาวทั้งสองเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อน

หากพวกเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ พวกเขาคงไม่มีทางก้าวเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพ

“น่าสงสาร ชีวิตของเด็กสาวใสซื่อทั้งสองต้องมาพังทลาย ผมเกรงว่าพวกเธอคงทุกข์ทรมานไปทั้งชีวิต” เฉินผิงคร่ำครวญ

“คุณรู้จักวิชาสยบวิญญาณไม่ใช่เหรอ ราชินีจิ้งจอก คุณสามารถลบความทรงจำของเด็กสาวทั้งสองได้ เพื่อที่จิตใจของพวกเธอจะได้ไม่บอบช้ำไปตลอดชีวิต” หัวเฟิ่งพูดกับไป๋เฉียน