หัวเฟิ่งรู้สึกรังเกียจยิ่งเมื่อเธอเหลือบมองฉีเป่ยเจี๋ย ถึงฉีเป่ยเจี๋ยจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่คู่ควรที่จะมาเป็นเจ้านายของฉัน! ไร้ยางอายมาก!
ก่อนที่หัวเฟิ่งจะถูกส่งไปยังโลกมนุษย์ เธอแข็งแกร่งกว่าฉีเป่ยเจี๋ย
เธอเคยรับใช้ขั้วอำนาจหนึ่งที่ปกครองหนึ่งในห้าดินแดนในอาณาจักรนิรันดร์ นั่นคือเหตุผลที่เธอทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจในอาณาจักรนิรันดร์
อย่างไรก็ตาม เธอทำผิดพลาดและถูกส่งไปยังโลกมนุษย์ ตอนนั้นพลังของเธอลดลงอย่างมาก
โชคดีสำหรับเธอ เธอได้พบกับเฉินผิง และในที่สุดก็มีโอกาสกลับสู่อาณาจักรนิรันดร์
หัวเฟิ่งรู้สึกขยะแขยงเมื่อฉีเป่ยเจี๋ย ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปดต้องการที่จะเป็นเจ้านายของเธอ
อย่างไรก็ตาม หัวเฟิ่งยังคงอ่อนแอเกินไปในขณะนั้น เธอจึงต้องกล้ำกลืนศักดิ์ศรีและอดทนเอาไว้
“คุณปกป้องฉันได้จริงๆ เหรอ?” หัวเฟิ่งถามเบาๆ
“แน่นอน! ทุกคนในสมรภูมิแห่งทวยเทพล้วนยำเกรงและหวาดกลัวฉัน!” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ
หัวเฟิ่งตอบกลับด้วยการพูดอย่างยินดียิ่ง “คุณแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงๆ หรือ? ถ้าอย่างนั้น ฉันยินดีที่จะยอมรับคุณเป็นเจ้านายของฉัน”
ฉีเป่ยเจี๋ยพอใจเมื่อเห็นว่าหัวเฟิ่งไร้เดียงสาเพียงใด เธอเป็นเทพอสูร! หากฉันสามารถฝึกเธอได้อย่างถูกวิธี เธอก็จะมีประโยชน์ในอนาคต! แถมเธอยังไร้เดียงสาและงดงามอีกด้วย เธอจะปนเปรอฉันบนเตียงได้แน่นอน!
“เยี่ยม! ในเมื่อเธอยอมรับฉันเป็นเจ้านายของเธอแล้ว ฉันก็มีบางอย่างจะให้!” ฉีเป่ยเจี๋ยหยิบยาออกมาแล้วโยนให้หัวเฟิ่ง “นี่คือโอสถเซียนที่ฉันพบในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ตอนนี้เป็นของเธอแล้ว”
“ขอบคุณ นายท่าน!” หัวเฟิ่งเก็บโอสถเซียนเอาไว้อย่างยินดี
“กินสิ โอสถเซียนมีไว้ให้เธอกินเข้าไป” ฉีเป่ยเจี๋ยต้องการให้หัวเฟิ่งกินโอสถเซียน
หัวเฟิ่งลังเลในตอนแรก แต่สุดท้ายก็กินโอสถเซียน
ท้ายที่สุดแล้ว เธอต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉีเป่ยเจี๋ยอย่างไม่มีเงื่อนไข เพื่อให้เขาไว้วางใจ
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฉีเป่ยเจี๋ย เมื่อเขาเห็นว่าหัวเฟิ่งกินโอสถเซียนเข้าไปแล้ว
“นายท่าน เมื่อครู่นี้ฉันถูกรังแก คุณช่วยแก้แค้นให้ฉันได้ไหม?” หัวเฟิ่งถามฉีเป่ยเจี๋ย
อย่างไรก็ตาม หัวเฟิ่งรู้สึกกังวลอย่างมาก ฉันต้องหาศัตรูที่แข็งแกร่งเพื่อให้ฉีเป่ยเจี๋ยต่อสู้และทำให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บ จากนั้นฉันก็จะสามารถหนีได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...