หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3429

หัวเฟิ่งรู้สึกรังเกียจยิ่งเมื่อเธอเหลือบมองฉีเป่ยเจี๋ย ถึงฉีเป่ยเจี๋ยจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่คู่ควรที่จะมาเป็นเจ้านายของฉัน! ไร้ยางอายมาก!

ก่อนที่หัวเฟิ่งจะถูกส่งไปยังโลกมนุษย์ เธอแข็งแกร่งกว่าฉีเป่ยเจี๋ย

เธอเคยรับใช้ขั้วอำนาจหนึ่งที่ปกครองหนึ่งในห้าดินแดนในอาณาจักรนิรันดร์ นั่นคือเหตุผลที่เธอทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจในอาณาจักรนิรันดร์

อย่างไรก็ตาม เธอทำผิดพลาดและถูกส่งไปยังโลกมนุษย์ ตอนนั้นพลังของเธอลดลงอย่างมาก

โชคดีสำหรับเธอ เธอได้พบกับเฉินผิง และในที่สุดก็มีโอกาสกลับสู่อาณาจักรนิรันดร์

หัวเฟิ่งรู้สึกขยะแขยงเมื่อฉีเป่ยเจี๋ย ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปดต้องการที่จะเป็นเจ้านายของเธอ

อย่างไรก็ตาม หัวเฟิ่งยังคงอ่อนแอเกินไปในขณะนั้น เธอจึงต้องกล้ำกลืนศักดิ์ศรีและอดทนเอาไว้

“คุณปกป้องฉันได้จริงๆ เหรอ?” หัวเฟิ่งถามเบาๆ

“แน่นอน! ทุกคนในสมรภูมิแห่งทวยเทพล้วนยำเกรงและหวาดกลัวฉัน!” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ

หัวเฟิ่งตอบกลับด้วยการพูดอย่างยินดียิ่ง “คุณแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงๆ หรือ? ถ้าอย่างนั้น ฉันยินดีที่จะยอมรับคุณเป็นเจ้านายของฉัน”

ฉีเป่ยเจี๋ยพอใจเมื่อเห็นว่าหัวเฟิ่งไร้เดียงสาเพียงใด เธอเป็นเทพอสูร! หากฉันสามารถฝึกเธอได้อย่างถูกวิธี เธอก็จะมีประโยชน์ในอนาคต! แถมเธอยังไร้เดียงสาและงดงามอีกด้วย เธอจะปนเปรอฉันบนเตียงได้แน่นอน!

“เยี่ยม! ในเมื่อเธอยอมรับฉันเป็นเจ้านายของเธอแล้ว ฉันก็มีบางอย่างจะให้!” ฉีเป่ยเจี๋ยหยิบยาออกมาแล้วโยนให้หัวเฟิ่ง “นี่คือโอสถเซียนที่ฉันพบในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ตอนนี้เป็นของเธอแล้ว”

“ขอบคุณ นายท่าน!” หัวเฟิ่งเก็บโอสถเซียนเอาไว้อย่างยินดี

“กินสิ โอสถเซียนมีไว้ให้เธอกินเข้าไป” ฉีเป่ยเจี๋ยต้องการให้หัวเฟิ่งกินโอสถเซียน

หัวเฟิ่งลังเลในตอนแรก แต่สุดท้ายก็กินโอสถเซียน

ท้ายที่สุดแล้ว เธอต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉีเป่ยเจี๋ยอย่างไม่มีเงื่อนไข เพื่อให้เขาไว้วางใจ

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฉีเป่ยเจี๋ย เมื่อเขาเห็นว่าหัวเฟิ่งกินโอสถเซียนเข้าไปแล้ว

“นายท่าน เมื่อครู่นี้ฉันถูกรังแก คุณช่วยแก้แค้นให้ฉันได้ไหม?” หัวเฟิ่งถามฉีเป่ยเจี๋ย

อย่างไรก็ตาม หัวเฟิ่งรู้สึกกังวลอย่างมาก ฉันต้องหาศัตรูที่แข็งแกร่งเพื่อให้ฉีเป่ยเจี๋ยต่อสู้และทำให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บ จากนั้นฉันก็จะสามารถหนีได้!

ในขณะนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรหญิงคนนั้นถูกสมาชิกหลายสิบคนจากสำนักอวี้ผูตรึงไว้กับพื้น และพวกเขาเปลื้องผ้าเธอจนแทบจะเปลือย

ฉีเป่ยเจี๋ยมองภาพนั้นอย่างไร้อารมณ์และถามหัวเฟิ่งว่า “คนเหล่านี้น่ะเหรอที่รังแกเธอ?”

“ใช่ พวกเขาทำแบบนั้นกับฉันเหมือนกัน” หัวเฟิ่งพยักหน้า

เมื่อหนึ่งในสมาชิกของสำนักอวี้ผูเห็นหัวเฟิ่งและฉีเป่ยเจี๋ย เขาก็ตะโกนว่า “แกเป็นใคร? ไปซะ! เรามาจากสำนักอวี้ผู และเรากำลังบำเพ็ญเพียร อย่าเข้ามายุ่ง!”

ฉีเป่ยเจี๋ยนิ่งเงียบและปลดปล่อยหมอกควันสีดำออกจากร่างกายของเขา

หมอกดำพุ่งเข้าใส่ศิษย์ของสำนักอวี้ผูราวกับงูพิษ

พริบตานั้น ศิษย์ของสำนักอวี้ผูก็ถูกสังหาร

ความกลัวเข้าปกคลุมหัวเฟิ่งเมื่อเธอเห็นอย่างนั้น ถ้าฉีเป่ยเจี๋ยเจอเข้ากับนายท่าน ราชินีจิ้งจอก และผลึกสวรรค์ที่อยู่ในถ้ำ พวกเขาจะสู้กันหรือเปล่า?