หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3430

หัวเฟิ่งยังไม่รู้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยกำลังมองหาเฉินผิงเพื่อจะฆ่าเขา

“เอาล่ะ ฉันล้างแค้นให้เธอแล้ว ทีนี้เราจะออกตามหาคนๆ หนึ่ง” ฉีเป่ยเจี๋ยกล่าว

“นายท่าน เรากำลังมองหาใคร?” หัวเฟิ่งถาม

“เราจะไปหาผู้ชายที่ชื่อเฉินผิง”

หัวเฟิ่งชะงักไปครู่หนึ่ง เธอแทบจะไม่เชื่อหูของเธอ “เฉินผิง?”

เมื่อเห็นท่าทีของเธอ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า? เธอรู้จักเขาไหม?”

“เปล่า ฉันไม่รู้จักเขา ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมคุณถึงอยากเจอเขา” หัวเฟิ่งถามต่อ

“ฉันอยากจะฆ่าเขา...”

ร่างกายของฉีเป่ยเจี๋ยสั่นอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขาบอกว่าต้องการฆ่าเฉินผิง

ดูเหมือนว่าฉีเป่ยเจี๋ยไม่อาจห้ามใจไม่ให้ตื่นเต้นทุกครั้งที่เขาคิดจะปลิดชีวิตเฉินผิง

เมื่อเห็นอย่างนั้น หัวเฟิ่งก็ชักจะรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง โชคดีที่เธอสามารถหันเหความสนใจของฉีเป่ยเจี๋ยได้ด้วยการพาเขาออกมา ไม่เช่นนั้นเฉินผิงอาจตกอยู่ในอันตราย

“นายท่าน ฉันยังมีเรื่องต้องสะสาง คุณช่วยฉันอีกครั้งได้ไหม?”

หัวเฟิ่งพยายามขัดขวางฉีเป่ยเจี๋ย เธอจะปล่อยให้เขาเจอเฉินผิงไม่ได้

ฉีเป่ยเจี๋ยเหลือบมองหัวเฟิ่ง “งั้นไปกันเถอะ”

หัวเฟิ่งบินไปข้างหน้าโดยมีฉีเป่ยเจี๋ยอยู่ที่ข้างหลัง แต่คราวนี้เธอไม่แน่ใจว่าจะมองหาใครดี

ในไม่ช้า หัวเฟิ่งก็พาฉีเป่ยเจี๋ยไปยังที่ตั้งของเหมืองผลึกสวรรค์

ประมุขราชสี ราชาเสือดาว ประมุขมารพันหน้าและประมุขวานรยังคงอยู่ที่นั่น คอยค้นหาถุงใส่ของจากคนตาย

เมื่อเห็นคนเหล่านั้น หัวเฟิ่งก็คิดแผนได้ทันที

“นายท่าน พวกที่รังแกฉันอยู่ข้างล่างนั่น พวกเขายึดเหมืองผลึกสวรรค์ได้” หัวเฟิ่งพูดพร้อมกับชี้ไปที่พวกเขา

ในขณะที่เขาพูด รัศมีของเขาก็พุ่งสูงอย่างต่อเนื่อง เพิ่มขึ้นจากผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดจนเกือบจะเทียบเท่าผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด

ประมุขราชสี ราชาเสือดาวและประมุขวานรปล่อยรัศมีออกมาโอบล้อมตัวฉีเป่ยเจี๋ย

ฉีเป่ยเจี๋ยถึงกับผงะเพราะเขาไม่รู้ว่าคนพวกนี้จะน่าหวาดหวั่นขนาดนี้

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด แต่ผลลัพธ์ของการเผชิญหน้าทั้งสี่คนพร้อมกันยังคงไม่แน่นอน

“ฉันเป็นคนแรกที่พบที่แห่งนี้ แต่ในเมื่อพวกคุณบังเอิญมาเจอ ฉันจะยอมยกให้ก็แล้วกัน”

ฉีเป่ยเจี๋ยเลือกที่จะเลี่ยงการเผชิญหน้ากับประมุขราชสีและคนอื่นๆ เพราะเขาต้องการสงวนพลังไว้เพื่อสังหารเฉินผิง

“ขอบคุณ!” ประมุขปีศาจพันหน้าตอบอย่างสุภาพและสลายรัศมีของเขา

ฉีเป่ยเจี๋ยหันกลับเพื่อที่จะจากไป เมื่อเห็นดังนั้น หัวเฟิ่งก็รู้สึกสับสน

“นายท่าน จะไม่ล้างแค้นให้ฉันหรือ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงงุนงง