หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3431

“ศัตรูของเราแกร่งเกินไป เรื่องแก้แค้นเอาไว้ทีหลัง!” ฉีเป่ยเจี๋ยตอบ

เมื่อเห็นว่าฉีเป่ยเจี๋ยกลัว หัวเฟิ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตาและพึมพำว่า “เหอะ แกนี่มันขี้ขลาดซะจริง”

หัวเฟิ่งถ่มน้ำลายลงบนพื้นด้วยความรังเกียจ ทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยถึงกับชะงักด้วยความตกใจ

“เจ้าลิง เข้ามาจัดการไอ้หมอนี่!” หัวเฟิ่งสั่งประมุขวานรพร้อมกวักมือ

ประมุขวานรรีบเข้าไปหาหัวเฟิ่งและตอบอย่างกระอักกระอ่วน “ท่านหัวเฟิ่ง เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด และข้าอยู่ที่ระดับที่เจ็ดเท่านั้น ข้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้”

หัวเฟิ่งดุด่า “แกนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ! ร่วมมือกับคนอื่นๆ เพื่อโค่นเขาไม่ได้หรือไง?”

ประมุขมารพันหน้ามองประมุขวานรด้วยความสับสน “ประมุขวานร เป็นอะไรไป?”

“ประมุขมารพันหน้า เจ้าดูไม่ออกเหรอ? เธอคือหัวเฟิ่ง!”

“หัวเฟิ่ง?”

คนที่เหลือพากันมองหัวเฟิ่งอย่างละเอียด

ในที่สุดทุกคนก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ “ทำไมเจ้าถึงอยู่ในสภาพนี้?”

“เรื่องมันยาว ไว้มีเวลาเมื่อไหร่ฉันจะเล่าให้ฟัง ยังไงก็ตาม เจ้ามารน้อยตัวนี้อยากจะรับบทเป็นเจ้านายฉัน ทั้งที่ไม่รู้จักดูสารรูปของตัวเองด้วยซ้ำ” หัวเฟิ่งกล่าว พร้อมมองฉีเป่ยเจี๋ยอย่างดูถูกเหยียดหยาม

“แก...” ใบหน้าของฉีเป่ยเจี๋ยซีดด้วยความโกรธ “แกเป็นใครกันแน่? อย่าลืมว่าแกกินยาของฉันเข้าไปแล้ว นั่นไม่ใช่โอสถเซียน มันคือยาพิษ หากไม่มียาแก้พิษของฉัน แกจะโดนพิษเล่นงานแน่”

“ฉันรู้ แต่ฉันไม่กลัวหรอก!” หัวเฟิ่งยังคงไม่สะทกสะท้าน

เธอเชื่อในความสามารถของเฉินผิง ตราบใดที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ จะพิษไหนเขาก็สามารถถอนได้

“อะไรนะ? นี่เจ้ากล้าวางยาพิษเธองั้นหรือ?”

ด้วยความโกรธแค้น ประมุขวานรจึงโจมตีฉีเป่ยเจี๋ยโดยไม่ลังเล

คนอื่นๆ ก็เข้าร่วมด้วย เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด พลังที่รวมกันของพวกเขาก็มากพอที่จะเผชิญกับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด

เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉีเป่ยเจี๋ยก็หันหลังวิ่งหนี

ฉีเป่ยเจี๋ยโบกมือ เขาเรียกหมอกสีดำออกมาและก้าวเข้าไปในนั้น

“นายท่าน เมื่อครู่นี้มีคนปรากฏตัวขึ้น ฉันกลัวว่าเขาจะเจอคุณ ฉันก็เลยพาเขาออกไป” หัวเฟิ่ง อธิบาย

“ใครกัน?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ

“ผู้ชายที่ชื่อฉีเป่ยเจี๋ย เขากำลังตามฆ่าคุณ”

เฉินผิงตกตะลึงในทันทีขณะที่เขามองดูหัวเฟิ่งอย่างระมัดระวัง “คุณหนีมาจากเขาได้ยังไง? เขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด”

เขาไม่เข้าใจว่า หัวเฟิ่งรอดมาจากฉีเป่ยเจี๋ยได้ยังไง เนื่องจากเธออยู่ที่ขั้นกึ่งเซียนเท่านั้น

หัวเฟิ่งหัวเราะเบาๆ “ฉันมีวิธีของฉัน”

เธอเล่าเหตุการณ์ที่เกิดให้เฉินผิงฟังต่อไป เรื่องที่เล่าทำให้เฉินผิงรู้สึกหวั่นๆ โชคดีที่หัวเฟิ่งไปเจอกับเหล่าราชาและประมุข ไม่เช่นนั้นหัวเฟิ่งอาจต้องเสียอะไรไปมากกว่านี้ หรืออาจถึงแก่ชีวิตด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับต้องประหลาดใจเมื่อรู้ว่าเหล่าราชาและประมุขกลัวหัวเฟิ่ง

ทันใดนั้น หัวเฟิ่งก็ขมวดคิ้วและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก พิษในร่างกายของเธอเริ่มออกฤทธิ์

เฉินผิงรีบพาหัวเฟิ่งเข้าไปในถ้ำเพื่อขับพิษให้เธอ โดยให้ไป๋เฉียนเฝ้าอยู่ด้านนอก