หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3432

ยาพิษของฉีเป่ยเจี๋ยนั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง เฉินผิงใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการช่วยหัวเฟิ่งขับพิษออกจากร่างกายของเธอ

โชคดีที่ไป๋เฉียนเฝ้าอยู่ข้างนอก ทำให้เฉินผิงวางใจได้บ้าง

ในฐานะผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด ไป๋เฉียนสามารถจัดการกับผู้บำเพ็ญเพียรทั่วๆ ไปได้อย่างง่ายดาย

“ทีนี้เราจะไปไหนดี? สมรภูมิแห่งทวยเทพอาจจะปิดลงในอีกไม่กี่วัน” ไป๋เฉียนถามเมื่อเฉินผิง ปรากฏตัวพร้อมกับหัวเฟิ่ง

“เราค่อยๆ ทำไปทีละอย่างดีกว่า แม้ว่าสมรภูมิแห่งทวยเทพจะมีโอกาสมากมาย แต่ก็แฝงด้วยอันตรายร้ายแรงเช่นกัน เราจะพึ่งโชคเป็นหลัก” เฉินผิงตอบ

เฉินผิงไม่ค่อยหวังแล้วว่าเขาจะพบสมบัติในสมรภูมิแห่งทวยเทพ

สมรภูมิอันกว้างใหญ่ทำให้การตามหาของวิเศษไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร

ยิ่งไปกว่านั้น เขามีไข่อสูรวิญญาณอยู่ในครอบครองแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าข้างในคือตัวอะไร แต่เฉินผิงก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดา

“ได้สิ เรามาเดินไปเรื่อยๆ กันดีกว่า” ไป๋เฉียนพยักหน้า

การเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพในครั้งนี้ทำให้เธอสามารถรวมสายเลือดของเธอเข้ากับสายเลือดของเฉินผิงได้ ซึ่งช่วยเพิ่มพลังให้สายเลือดได้อย่างมาก เป็นผลประโยชน์ที่เธอถือว่าคุ้มค่า ไม่ว่าพวกเขาจะพบของวิเศษหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป

สำหรับไป๋เฉียนแล้ว ตัวเฉินผิงคือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุด หากเธอยังคงหลอมรวมสายเลือดของเธอกับเฉินผิงต่อไปและให้กำเนิดลูกของเขา สายเลือดของเธอย่อมแข็งแกร่ง

แต่เธอก็ยอมรับว่านี่เป็นเรื่องที่เธอคิดไปเองฝ่ายเดียว เมื่อพวกเขาออกไปจากสมรภูมิแห่งทวยเทพ เฉินผิงก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่กับเธอและคงไม่มีภัยคุกคามเขาอีก

ไป๋เฉียนเข้าใจว่าเฉินผิงไม่ได้ขาดผู้หญิง และเขาคงไม่ทุ่มเทใจให้หรือคิดอะไรกับเธอ

ทั้งสามคนเดินไปรอบๆ อย่างไร้จุดหมาย

ในขณะเดียวกัน สมาชิกของตระกูลหนิงกำลังสำรวจเทือกเขาที่อยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งของพวกเขา

“ผู้อาวุโสหนิง คุณรู้ได้ยังไงว่าที่นี่น่าจะมีของวิเศษ” หนิงไฉ่เฉินถามด้วยความสงสัย

เมื่อไม่สามารถแย้งได้ หนิงไฉ่เฉินจึงส่งคนสองคนเข้าไปในรอยแยกอย่างไม่เต็มใจ

หนิงจื้อและคนอื่นๆ ตามไปติดๆ และกระโดดลงไปในเหว

มันมืดเสียจนมองอะไรไม่เห็น

ขณะที่พวกเขาลงมา มีเพียงเสียงเดียวที่พวกเขาได้ยินคือเสียงลมหวีดหวิว

ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ความอดทนสำคัญยิ่ง

หนิงไฉ่เฉินขยายปราณสัมผัสของเขาอย่างต่อเนื่อง คอยติดต่อกับสองคนที่อยู่ข้างหน้าตลอด

หากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา เขาก็จะสามารถลงมือได้ทันที

ทันใดนั้น เสียงที่ได้ยินชัดสองเสียงก็ดังมาจากไกลๆ เมื่อได้ยินเสียงนั้น หนิงไฉ่เฉินก็ประหลาดใจชั่วขณะ แต่เขาก็สามารถแยกแยะที่มาของเสียงได้อย่างรวดเร็ว เขารีบเตือน “ทุกคนระวังตัว เรามาถึงก้นเหวแล้ว”