หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3440

เฉินผิงเข้าใจหลักการขึ้นมาบ้าง ดูเหมือนว่าเพลิงน้ำแข็งนี้จะมีค่ามากทีเดียว!

“เนื่องจากนี่คือเปลวไฟประเภทหนึ่งจึงง่ายต่อการจัดการ!”

ไม่ว่ายังไง เฉินผิงก็เป็นผู้มีจุติเพลิง สิ่งที่เขาต้องทำคือดูดซับพลังจุติเพลิงและเปลี่ยนมันให้เป็นพลังจุติของตน

เฉินผิงยื่นมือออกไป จากนั้นแก่นอสูรก็ค่อยๆ กระจายไปทั่วฝ่ามือ กลุ่มเพลิงน้ำแข็งกำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ในมือของเขา!

เมื่อมองดูเพลิงน้ำแข็งบนฝ่ามือ เฉินผิงก็อ้าปากออกอย่างน่าอัศจรรย์ แล้วกลืนทั้งหมดเข้าไป!

เมื่อได้เห็นวิธีการดูดซับของเฉินผิง ไป๋เฉียนก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เธอรู้ดีว่าผู้บำเพ็ญญาณธรรมดาจะไม่กล้าดูดซับพลังในลักษณะเช่นนี้!

เพลิงน้ำแข็งทะลุผ่านร่างของเฉินผิง และพลุ่งพล่านอย่างรุนแรงภายในตัวเขา เพื่อให้เกิดปฏิกิริยา เฉินผิงจึงปล่อยให้จุติเพลิงก่อตัวขึ้น และเริ่มหลอมรวมเข้ากับเพลิงน้ำแข็ง!

จุติจักรวาลของเขาถูกเปิดออก ด้วยประกายแห่งจุติเพลิงที่ลุกโชิตช่วงอย่างต่อเนื่อง แรงดึงดูดมหาศาลกำลังดูดซับเอาเพลิงน้ำแข็งอย่างบ้าคลั่ง!

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เฉินผิงก็กลั่นเพลิงน้ำแข็งได้เสร็จสมบูรณ์ ทำให้ประกายของจุติเพลิงนั้นโชติช่วงยิ่งขึ้น!

เฉินผิงเพียงสะบัดข้อมือเปลวเพลิงก็พุ่งออกมาทันที ทำให้ส่วนหนึ่งของกำแพงหินละลายหายวับไปในพริบตา!

ตอนที่หินเริ่มละลายและกำลังจะหยดลงมานั้น เฉินผิงก็ครุ่นคิด ด้วยประหลาดใจว่าที่หินหลอมละลายนั้นถูกห่อหุ้มไว้ด้วยน้ำแข็งจนหมด!

ยิ่งไปกว่านั้น มันยังกลายสถานะเป็นของเหลวที่ถูกแช่แข็งอยู่กลางอากาศอีกด้วย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันสุดยอดไปเลย...” เฉินผิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างตื่นเต้น

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าโลกนี้จะมีอะไรอย่างเพลิงน้ำแข็งอยู่จริงๆ!

เพลิงปีศาจมีพลังที่จะเผาทุกสิ่ง แต่เพลิงน้ำแข็งสามารถแช่แข็งทุกสิ่งที่ขวางหน้าได้ หากเฉินผิงต้องการสิ่งใด เขาก็สามารถใช้เพลิงน้ำแข็งนี้เพื่อแช่แข็งมันได้!

หากใช้เพลิงปีศาจ ทุกอย่างจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน และจากนั้นก็จะไม่มีอะไรเหลือให้เก็บเกี่ยว!

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้สึกยินดีปรีดาล้นเหลือ เขามองดูไข่อสูรวิญญาณที่เต้นดึ๋งๆ เป็นจังหวะอยู่ตรงหน้า เขาเอื้อมมือออกไปจับมันโดยตรง จากนั้นจึงส่งปราณสัมผัสเข้าไปในนั้น!

เขาอยากรู้เหลือเกินว่าอสูรวิญญาณที่อาศัยอยู่ในไข่นั้นเป็นประเภทไหนกันแน่ ไม่เพียงแต่สามารถปราบพยัคฆ์สิงห์ได้เท่านั้น แต่ยังทำให้พยัคฆ์สิงห์ยอมจำนนคายแก่นอสูรของมันออกมาด้วย!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด เขารู้ดีว่าเมื่อเผชิญกับผลประโยชน์มหาศาล ตระกูลหนิงก็พร้อมจะจู่โจมได้ทุกเมื่อ!

เพราะยังไงเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอะไรกับตระกูลหนิงเลย!

ตอนที่เขามอบธนูศักดิ์สิทธิ์ให้ในตอนแรก มันได้ล่อตาตระกูลหนิงเข้าแล้วจริงๆ แต่เฉินผิงยืนกรานต่อต้าน ประกอบกับตระกูลหนิงไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถเอาชนะได้ จึงปล่อยเฉินผิงไป

ถ้าไม่พูดถึงเรื่องที่ใครเป็นผู้ค้นพบเคล็ดวิชานี้ก่อนคนแรกแล้วล่ะก็ การที่ตระกูลหนิงใช้ประโยชน์ช่วงชุลมุนเพื่อปล้นคนอื่นนั้น ทำให้เฉินผิงขุ่นเคืองจริงๆ "ไปกันเถอะ บางทีเราอาจจะไล่ตามพวกคนตระกูลหนิงได้ทัน…”

เฉินผิงพร้อมด้วยไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งบ่ายหน้าเพื่อออกเดินทาง อสูรพยัคฆ์สิงห์สะบัดหัวลุกขึ้นยืน แล้วเดินตามหลังไปราวกับกำลังจะไปส่งพวกเขา!

เมื่อสังเกตเห็นว่าอสูรพยัคฆ์สิงห์ไม่มีเจตนาร้าย เฉินผิงก็เลือกที่จะไม่เข้าไปยุ่งอีกต่อไป ปล่อยให้มันตามหลังพวกเขามา

หากอสูรพยัคฆ์สิงห์สามารถกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาได้ และติดตามเขาเข้าไปในสมรภูมิแห่งทวยเทพได้คงจะดีไม่น้อย เมื่อถึงเวลานั้น เฉินผิงก็ไม่จำเป็นต้องกลัวฉีเป่ยเจี๋ยอีกต่อไป!

อย่างไรก็ตาม ความคิดของเฉินผิงไม่สามารถเป็นจริงได้ หลังจากที่พวกเขาเดินทางไปไกลแล้วพวกเขาก็พบว่าพยัคฆ์สิงห์ไม่ได้ติดตามพวกเขาอีกต่อไป มันยืนตกตะลึงนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น มองดูเฉินผิงและพวกจากไป!