เมื่อเฉินผิงเห็นเจ้าอสูรพยัคฆ์สิงห์หยุดเดิน เขาก็ตระหนักได้ว่าระยะทางการเคลื่อนที่ของอสูรตัวนี้มีจำกัด ดังนั้นความคิดของเขาที่จะเลี้ยงอสูรพยัคฆ์สิงห์ให้เป็นสัตว์เลี้ยงจึงเป็นไปไม่ได้เลย
ไป๋เฉียนเข้าใจความคิดของเฉินผิงจึงพูดว่า “ไปกันเถอะ อสูรพยัคฆ์สิงห์ไม่มีแก่นอสูรอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพลังของมันจึงลดลงอย่างมาก การเอามันไปเป็นสัตว์เลี้ยงจะไม่ช่วยอะไรเจ้าได้มากนักหรอก”
แก่นอสูรของอสูรพยัคฆ์สิงห์ถูกเฉินผิงดูดกลืนไปแล้ว จึงทำให้ความแข็งแกร่งของอสูรพยัคฆ์สิงห์ลดลงอย่างมาก
หากพวกเขาลงมือในตอนนั้น อสูรพยัคฆ์สิงห์ตัวนั้นคงสู้พวกเขาไม่ได้อย่างแน่นอน!
เฉินผิงเหลือบมองอสูรพยัคฆ์สิงห์ และชักดาบพิฆาตมังกรออกมาทันที
“นั่นเจ้าคิดจะทำอะไรน่ะ?”
เมื่อเห็นเฉินผิงชักดาบพิฆาตมังกรออกมา ไป๋เฉียนก็แสดงความประหลาดใจว่า “แก่นอสูรพยัคฆ์สิงห์ก็ไม่มีแล้ว เจ้ากลืนกินเข้าไปแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรเหลืออยู่บนร่างกายของมันเลย ทำไมเจ้ายังต้องฆ่ามันอีกล่ะ?”
ท้ายที่สุดแล้ว ไป๋เฉียนก็มาจากเผ่าพันธุ์อสูรเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงทนไม่ได้ที่จะเห็นเฉินผิงฆ่าอสูรพยัคฆ์สิงห์
ยิ่งไปกว่านั้น มีความเป็นไปได้ว่าอสูรพยัคฆ์สิงห์ในอาณาจักรนิรันดร์นั้นได้สูญพันธุ์ไปนานแล้ว จะมีหลงเหลือยู่ก็แต่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพเท่านั้น
“ใครบอกว่าผมจะฆ่าเขา”
หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็เริ่มแกว่งดาบพิฆาตมังกรฟาดฟันใส่กำแพงหินทั้งสองด้านของรอยเลื่อน
รอยเส้นที่น่าขนลุกเริ่มปรากฏขึ้น เผยให้เห็นว่าจริงๆ แล้วเฉินผิงกำลังสร้างวงแหวนอาคม
ไม่นานนัก เฉินผิงก็ได้สร้างวงแหวนอาคมอำพรางขึ้นมา
เมื่อผนึกอาคมอันยิ่งใหญ่เปิดใช้งาน ไป๋เฉียนก็มองไปข้างหน้า เงาของอสูรพยัคฆ์สิงห์หายไปนานแล้ว สิ่งที่เธอเห็นคือถนนที่ว่างเปล่าทอดยาวอยู่ตรงหน้าเธอ
“อสูรพยัคฆ์สิงห์สูญเสียแก่นอสูรของมัน ทำให้ความแข็งแกร่งของมันลดลงอย่างมาก หากมีใครเข้าไปในช่องนี้ เจ้าอสูรพยัคฆ์สิงห์อาจตกอยู่ในอันตราย ผมสร้างวงแหวนอาคมอำพราง นี้เพื่อช่วยมัน ยกเว้นในกรณีที่เป็นปรมจารย์อาคมระดับสูง ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองผ่านอาคมนี้เข้าไปได้ ด้วยวิธีนี้ อสูรพยัคฆ์สิงห์สามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างสงบสุข” เฉินผิงอธิบาย
ไป๋เฉียนเหลือบมองเฉินผิง รอยยิ้มบางๆ ปรากฎบนริมฝีปากของเธอ “ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะมีมุมที่เห็นอกเห็นใจผู้อื่นเช่นนี้” เธอกล่าว “อย่าลืมแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อข้าด้วยล่ะ เพราะยังไงแล้ว ข้าก็บอบบางและน่าสงสารกว่าพยัคฆ์สิงห์ตัวนั้นมาก…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...