หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3442

เขากลัวอย่างยิ่งว่าเฉินผิงจะหมดความอดทนและฆ่าเขา ท้ายที่สุดแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาเทียบกับเฉินผิงไม่ติดเลย

นอกจากนี้ ทั้งไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งก็อยู่ที่นั่นด้วย

เฉินผิงเพียงมองหนิงไฉ่เฉินด้วยสายตาเมินเฉย เขารู้ว่าหนิงไฉ่เฉินกำลังโกหก แต่เขาก็ยังยอมให้ไป๋เฉียนปล่อยตัวหนิงไฉ่เฉิน

เฉินผิงหันไปหาหนิงไฉ่เฉินแล้วถามว่า “คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผู้อาวุโสของคุณหายไปไหน?”

"ไม่รู้จริงๆ ครับ เคล็ดวิชานั้นน่าจะเป็นวิชาของพวกปีศาจ เลยทำให้พวกเราเปิดมันไม่ได้ ผู้อาวุโสหนิงชั่นบอกผมว่าจะลองหาทางดู โดยขอให้ผมรออยู่ที่นี่...” หนิงไฉ่เฉินพูดตามความจริง

ขณะที่หนิงไฉ่เฉินพูดจบ ร่างของหนิงจื้อก็ลอยลงมาจากรัศมีปีศาจที่อยู่กลางอากาศอย่างสง่างาม “เคล็ดวิชานี้เป็นมรดกตกทอดของปีศาจ ไม่อาจเข้าถึงได้ ผมพยายามใช้รัศมีของที่นี่ไข แต่ก็ไม่มีประโยชน์…”

หลังจากที่หนิงจื้อพูดจบ เขาก็ส่งมอบเคล็ดวิชานี้ให้เฉินผิงกับมืออย่างน่าประหลาดใจ

เฉินผิงรับเอาจารึกเคล็ดวิชาโบราณเพื่อถ่ายพลังวิญญาณของเขาเข้าไป แท้จริงแล้ว จารึกเคล็ดวิชาโบราณก็ยังคงนิ่งอยู่ และมองไม่เห็นเนื้อหาในนั้น

“วัตถุนี้มีประโยชน์เมื่ออยู่ในมือของปีศาจเท่านั้น ดูเหมือนว่าเราความพยายามของเราจะเสียเปล่า ในเมื่อคุณต้องการ ผมก็จะมอบคืนให้กับคุณ เราจะออกค้นหาของวิเศษอื่นๆ ต่อไป”

หลังจากที่หนิงจื้อพูดจบ เขาก็มองหนิงไฉ่เฉินอย่างรู้ใจ จากนั้นจึงหันหลังกลับและจากไป

เฉินผิงเฝ้าดูอย่างเงียบๆ ขณะที่หนิงจื้อและหนิงไฉ่เฉินเดินจากไป

ไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งไม่ได้พูดอะไรมาก ท้ายที่สุดแล้ว จารึกเคล็ดวิชาโบราณก็ถูกส่งคืนมาอย่างรวดเร็ว

“นายท่าน แล้วเราควรทำยังไงดี? เราควรรอจนกว่าจะออกไปขอความช่วยเหลือจากท่านหลัวโชไห่แห่งหุบเขาวิญญาณโลหิตดีไหม? ยังไง เขาก็คือผู้ฝึกวิชามาร” หัวเฟิ่งถามเฉินผิง

"ไม่จำเป็นหรอก ผมเองก็นับได้ว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารเหมือนกัน คุณสองคนรอผมอยู่ที่นี่แหละ... "

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็กระโดดขึ้น ลอยตัวอยู่ท่ามกลางรัศมีปีศาจของรอยเลื่อน