อย่างไรก็ตาม การเติมรัศมีปีศาจนั้นค่อนข้างยากลำบาก มีเพียงการสังหารวัตถุที่อัดแน่นไปด้วยพลังงานด้านลบหรือการใช้ซากศพที่เน่าเปื่อยบางส่วนเท่านั้น จึงจะสามารถเสริมรัศมีปีศาจได้ และถึงอย่างนั้น กระกบวนการเติมรัศมีก็ยังเชื่องช้าอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่ภายในรอยเลื่อนนี้กลับมีรัศมีปีศาจหนาแน่น ซึ่งเฉินผิงดูดซับเข้าไปได้มากจนจุใจ
เฉินผิงสงสัยว่าหยินมัวหรือมารมฤตยูเป็นผู้เปิดรอยเลื่อนนี้ออกหรือเปล่า เคล็ดวิชานั้นอาจจะเป็นของหยินมัวก็ได้? พยัคฆ์สิงห์ตัวนั้นเป็นอสูรของหยินมัวหรือเปล่านะ?
เฉินผิงไม่ได้เข้าใจเรื่องพวกนี้ ที่เขาคิดก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น เพื่อจะเข้าใจอย่างแท้จริง เขาจะต้องพบกับหยินมัว นึกภาพไม่ออกเลยว่าการหาทางพบกับหยินมัวนั้นยากเย็นแค่ไหน สหายเฒ่าพวกนั้นซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง และกำลังแอบสืบสวนอยู่! ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อดูจากสถานะของพวกเขาแล้ว หากความลับของพวกเขาถูกเปิดเผย มันคงจะสร้างปรากฏการณ์ที่น่าตื่นตาอย่างแน่นอน!
เฉินผิงค่อยๆ ลอยลงมาจากกลางอากาศ ไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งรีบวิ่งไปหาเขา
“เจ้ารู้หรือยังว่ามีเคล็ดวิชาอะไรบ้าง” ไป๋เฉียนรีบถาม
หัวเฟิ่งรู้สึกทึ่งมาก
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพียงแค่ส่ายหัว “ยังไม่ได้เปิดอ่านเลย...”
เมื่อได้ยินว่าเฉินผิงยังไม่ได้เปิด ไป๋เฉียนก็พูดอย่างกังวลใจว่า “รีบเปิดดูเสียสิ…”
เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นก็ส่งคลื่นรัศมีปีศาจไปยังจารึกเคล็ดวิชาโบราณ
แสงสีขาวอันอ่อนโยนเริ่มเรื่องรองจากแผ่นจารึก ในที่สุดแสงสีขาวก็เปลี่ยนเป็นสีทองทอดลำแสงจางๆ ขึ้นไปกลางอากาศ
เฉินผิงรีบปลดปล่อยปราณสัมผัสของเขา และอ่านเคล็ดวิชาที่จารึกไว้บนแผ่นจารึกอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ จารึกเคล็ดวิชาโบราณก็ได้เข้าสู่ปราณสัมผัสของเฉินผิงแล้ว
แสงจางลงอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็ไม่เห็นอะไรเลย
หลังจากนั้น จารึกเคล็ดวิชาโบราณก็กลายเป็นผงขี้เถ้าในมือของเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...