หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3444

“เคล็ดวิชานี้เรียกว่าวิชาแปลงกาย ซึ่งเป็นเคล็ดวิชาที่ช่วยให้สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์และรัศมีของตนได้” เฉินผิงพูดกับไป๋เฉียน

ได้ยินแบบนั้น ไป๋เฉียนก็ถึงกับผงะทันทีและอุทานว่า “ข้าเคยได้ยินเคล็ดวิชานี้มาก่อน และถึงกับมีเรื่องเล่าลือเกี่ยวกับวิชานี้ด้วยนะ! ผู้ฝึกวิชามารที่เชี่ยวชาญเคล็ดวิชานี้แปลงร่างเป็นผู้นำของสำนักหนึ่ง เข้ากุมอำนาจทั้งสำนักนั้นไว้ในมือ อย่างไรก็ตาม ต่อมา เขาเมาและพลาดท่าเปิเผยใบหน้าปกของตังเอง แล้วเขาก็ถูกฆ่าตายในทันที…”

“เคล็ดวิชานี้ทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ?” หัวเฟิ่งถามด้วยความสนใจอย่างมากหลังจากได้ยินเรื่องนี้

"แน่นอน หากมีใครเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาแปลงกายนี้ พวกเขาจะสามารถแปลงร่างเป็นคนอื่นได้อย่างแนบเนียนจนแม้แต่คนในครอบครัวเองก็ยังแยกไม่ออกเลยล่ะ!” ไป๋เฉียนร้องลั่น

"โอ้โห! ช่างน่าประทับใจอะไรขนาดนั้น” หัวเฟิ่งประหลาดใจอย่างมาก จากนั้นจึงหันไปหาเฉินผิงแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ นายท่านก็โชคดีจริงๆ คงจะสุขใจน่าดูล่ะสิ...”

"คุณหมายความว่ายังไง?" เฉินผิงชะงักงัน ไม่เข้าใจความหมายของหัวเฟิ่ง

“เมื่อใดที่คุณเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาแปลงกายแล้ว คุณก็จะสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ภายนอกของคุณได้ตามต้องการ แม้แต่คนที่คุณรักก็ไม่สามารถแยกแยะออก พูดอีกอย่างก็คือ คุณจะสามารถแปลงร่างและพบปะกับภรรยาของคนอื่นได้น่ะสิ...” หัวเฟิ่งเลือกที่จะหัวเราะแทนที่จะพูดต่อ อย่างไรก็ตาม ทั้งเฉินผิงและไป๋เฉียนก็เข้าใจอย่างถ่องแท้

“พูดเพ้อเจ้ออะไรของคุณ” เฉินผิงจ้องมองหัวเฟิ่ง

ไป๋เฉียนระเบิดเสียงหัวเราะและพูดว่า "แค่ผู้หญิงข้างกาย เขาก็ยังไม่สามารถตอบสนองความต้องการได้อย่างเต็มที่ นี่เขายังฝันถึงภรรยาของคนอื่นอีกเหรอ... "

“ไปกันเถอะ!” เฉินผิงเต็มที่กับผู้หญิงสองคนนี้ พวกเธอจะโจ่งแจ้งไปหน่อยแล้ว...

เฉินผิงกระโจนขึ้น ดีดตัวออกมาจากรอยเลื่อน

ไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งตามหลังมาติดๆ หญิงสาวทั้งสองยังคงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน และหมกมุ่นอยู่กับการเสวนาเรื่องเคล็ดวิชาแปลงกาย

เฉินผิงและคนสนิทสองคนของเขามุ่งหน้าไปทางตะวันตก ในขณะนี้ หัวใจของเฉินผิงสงบสุขขึ้นมาก

รัศมีปีศาจภายในร่างกายของเขานั้นมีมากมายมาก มากเสียจนแม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับฉีเป่ยเจี๋ย เขาก็ยังสามารถป้องกันตัวเองได้ด้วยธนูศักดิ์สิทธิ์

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมีไป๋เฉียนอยู่ข้างๆ เขาไม่มีอะไรต้องกลัวอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เฉียน เฉินผิงก็มองไปรอบๆ ด้วย เขาก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับเทือกเขาที่ทอดยาวต่อเนื่องกันนั้น แต่เขาไม่ได้เชื่อมโยงมันเข้ากับแนวลึกลับ ยังไงแล้วก็จะต้องเป็นผู้ยิ่งใหญ่มากถึงจะสร้างวงแหวนอาคมมหึมานี้ขึ้นมาได้

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็เดินลงมาอย่างสง่างาม

ไป๋เฉียนเดินตามหัวเฟิ่งลงไป ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ค้นหาสมบัติอย่างไร้จุดหมาย ใครจะรู้ อาจจะมีอะไรในเทือกเขานี้ก็ได้

หลังจากเฉินผิงับพวกเดินลงมา พวกเขาก็ตระหนักว่าทิวเขาซึ่งเพิ่งจะมองเห็นได้ชัดเจนนั้นอยู่นอกสายตาไปแล้ว

ร่างของพวกเขาหายเข้าไปในเทือกเขา และตัวก็เล็กราวกับมด

หลังจากที่เฉินผิงลงมา เขาก็อุทานว่า "ถ้าเทือกเขานี้สร้างขึ้นด้วยฝีมือมนุษย์จริงๆ แล้วคนที่สร้างก็น่าทึ่งมาก!"

“น่าประทับใจอะไรขนาดนี้ เมื่อเจ้าก้าวขึ้นสู่ความเป็นเซียน ไม่ว่าจะยกภูเขาหรือย้ายแม่น้ำก็จะง่ายดายราวกับโบกมือ ตราบใดที่เจ้าเข้าถึงความแข็งแกร่งที่ต้องการ ทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องง่าย” ไป๋เฉียนพูดกับเฉินผิง

“กลายเป็นเซียนเหรอ? ผมสงสัยจังว่าเมื่อไหร่…” เขาตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น และเริ่มเดินต่อไปข้างหน้า