หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3445

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"

ไม่นานหลังจากเฉินผิงกับพวกออกมา จู่ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากเด็กสาวคนหนึ่ง และฟังดูเป็นเรื่องเร่งด่วน

เดิมทีเฉินผิงไม่ต้องการสอดมือเข้าไปยุ่ง ท้ายที่สุดแล้ว ภายในสมรภูมิแห่งทวยเทพสามารถพบผู้คนทุกประเภทได้ ทุกคนกำลังค้นหาสมบัติ

เนื่องจากเป็นการแสวงหาสมบัติ พวกเขาจึงต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจที่จะเผชิญกับสถานการณ์ทุกประเภท

ขณะที่เฉินผิงกำลังจะแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไร และกำลังจะเดินผ่านไป เขาก็เห็นเด็กสาวที่ดูกระเซอะกระเซิงคนหนึ่งอายุราวๆ สิบเจ็ดหรือสิบแปดปีกำลังวิ่งมาทางเขาด้วยความตื่นตระหนก

หญิงสาวมีผิวขาวผ่อง ใบหน้าของเธอก็นวลละอองดงาม แค่มองแวบแรกก็เห็นแล้วว่าเธอสวย ยิ่งไปกว่านั้น รัศมีของเธอไม่ได้อ่อนด้อยเลย น่าแปลกมากเธอเป็นถึงผู้ทุกข์ยากเลยทีเดียว

จากอายุที่ยังน้อยเช่นนี้ เธอกลายเป็นผู้ทุกข์ยากได้แล้ว ถ้าเธอไม่ใช่อัจฉริยะแต่กำเนิด เธอก็ต้องมีผู้สนับสนุนที่ทรงพลัง หรือไม่บางทีเธอก็อาจจะเป็นทายาทของสำนักใดสำนักหนึ่ง

ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์เท่านั้นที่สามารถส่งเสริมการบำเพ็ญเพียรได้

ดูอย่างชาวเขาที่ยากจนเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้บำเพ็ญญาณทั้งหมด แต่พวกเขาอาจใช้เวลาทั้งชีวิตในการบำเพ็ญญาณโดยที่ไม่อาจกลายเป็นผู้ทุกข์ยากได้เลย

ในขณะนั้น หน้าผากของหญิงสาวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น และเธอก็หันมองกลับหลังอย่างกังวลใจ

ด้านหลังหญิงสาว มีผู้ฝึกวิชามารสองคนกำลังวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“สาวน้อย เธอหนีเราไม่พ้นหรอก! ยอมจำนนซะโดยดีเถอะน่า... " ผู้ฝึกวิชามารสองคนนั้นยิ้มกริ่มอย่างคนบ้าตัณหา

หญิงสาวไม่ยอมฟัง เธอวิ่งไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเฉินผิง เธอก็หยุดและมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความระแวดระวัง

เธอไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเฉินผิงคือใคร ไม่รู้ว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นหรือเปล่า ดังนั้นหญิงสาวจึงยังคงระมัดระวังตัวอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองที่อยู่ข้างหลังเธอเริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นทุกขณะ

จังหวะนั้น เด็กสาวก็หันไปเห็นไป๋เฉียนกับหัวเฟิ่ง เนื่องจากเป็นเพศเดียวกัน เธอจึงคิดว่าเป็นธรรมดาที่พวกเธอจะรู้สึกได้ถึงความสนิทสนม

ทุกคนประหลาดใจ เมื่อได้เห็นว่าที่เด็กสาวผู้นั้นหลีกเฉินผิง แต่วิ่งตรงไปหาไป๋เฉียนและหัวเฟิ่งแทน

มีเสียงขี้เล่นดังก้องขึ้นจากด้านหลังผู้ฝึกวิชามารทั้งสอง

ผู้ฝึกวิชามารทั้งสองรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว ก็ได้พบกับเฉินผิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักกำลังมองดูพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากขั้นต้น ทั้งสองก็โล่งอกขึ้นทันที

“ไอ้เด็กเวร แกก็แค่ผู้ทุกข์ยากขั้นตั้น สมควรจะมีผู้หญิงกับเขาด้วยเหรอ?”

“การที่ฉันกับสหายอยากได้ผู้หญิงของแก มันเป็นประโยชน์กับแกแล้ว แกควรคิดว่าตัวเองโชคดีนะ!”

ผู้ฝึกวิชามารสองคนนั้นเยาะเย้ยเฉินผิง

ฉับ!

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรต่อแม้แต่คำเดียว ทันใดนั้น ดาบพิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา ตามมาด้วยแสงที่ตัดผ่านอากาศอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า