เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3446

ผู้ใช้วิชามารทั้งสองไม่ทันได้ตอบโต้อะไร ลำแสงกระบี่ผ่าร่างของพวกเขาออกเป็นสองท่อนทันที

ดวงตาของผู้ใช้วิชามารทั้งสองเบิกกว้าง ใบหน้าของพวกเขาดูตกตะลึง

เมื่อมองลงไปที่ร่างกายของพวกเขาซึ่งถูกฟันขาดจากเอวด้วยการโจมตีอันเชื่องช้า ในที่สุดพวกเขาก็ล้มลง

แม้ความตายจะใกล้เข้ามา พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเฉินผิงที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่งสามารถสังหารผู้ทุกข์ยากระดับสามสองคนในดาบเดียวได้อย่างไร

ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ เมื่อเธอเห็นเฉินผิงตัวคนเดียวสังหารผู้ใช้วิชามารสองคนด้วยการฟันเพียงหนึ่งครั้ง

ไป๋เฉียนเดินไปหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า “นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีพระเอกขี่ม้าขาวโผล่มาช่วยข้า” เธอกล่าว “ที่พูดก่อนหน้านี้เจ้าพูดจริงเหรอ?”

“ผมพูดอะไร?” เฉินผิงผงะ

ไป๋เฉียนเดินเข้ามาใกล้เฉินผิงและขยิบตาใส่เขาขณะที่เธอถามว่า “เจ้าบอกว่าเราทุกคนเป็นผู้หญิงของเจ้า รวมถึงข้าด้วยไหม?”

“ไปกันเถอะ อีกไม่นานก็จะมืดแล้ว...” เฉินผิงไม่อยากตอบไป๋เฉียน

แม้ว่าเขาจะหลับนอนกับไป๋เฉียนหลายครั้ง แต่มันก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนที่ไม่มีความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง

พวกเขาแค่ทำข้อตกลงเพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน

หัวเฟิ่งหันไปหาเฉินผิงแล้วถามว่า “นายท่าน เราจะทำยังไงดีกับผู้หญิงคนนี้?”

เฉินผิงเหลือบมองเด็กสาว และเธอเองก็รู้ว่าเฉินผิงคือผู้นำกลุ่ม ดังนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปหาเฉินผิงและอ้อนวอน “ฉันขอร้องคุณ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไว้เลย ฉันขอร้องล่ะ...”

เด็กสาวเกาะแขนของเฉินผิง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความวิงวอน

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็รู้สึกขนลุกเกรียว ไป๋เฉียนทรมานฉันมาได้สักพักแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร