ใบหน้าของชายคนนั้นบิดเบี้ยวจนดูน่ากลัว ทำให้เฉินผิงและพรรคพวกขนลุกชัน เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พร้อมนำเครื่องรางลึกลับออกมาจากกระเป๋าของเขา
มันถูกประดับด้วยภาพแกะสลักอันน่าสะพรึงของวิญญาณชั่วร้ายที่แยกเขี้ยวและกางกรงเล็บ ทันทีที่เครื่องรางถูกนำออกมา สายลมน่าขนลุกก็พัดผ่านอากาศ ทำให้เกิดรัศมีอันเยือกเย็นปกคลุมเฉินผิงและพรรคพวก
ชายผู้นั้นท่องคาถาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เขาทำการร่ายมนต์ดำ ทันใดนั้นเครื่องรางก็แตกออก ปลดปล่อยฝูงวิญญาณร้ายออกมาจนเกิดความวุ่นวาย หลังจากนั้น อักขระลึกลับก็เข้าปกคลุมเฉินผิงและพรรคพวกของเขา
“ใครจะไปคิดว่ามีเครื่องรางระดับสูงเช่นนี้อยู่ในอาณาจักรนิรันดร์ด้วย…”
ขณะที่เฉินผิงสังเกตเห็นเครื่องรางที่ชายลึกลับเอาออกมาใช้ เขาก็รู้สึกประหลาดใจ ในอาณาจักรนิรันดร์ แม้แต่อุปกรณ์สื่อสารแบบง่ายที่สุดยังมีราคาสูง และทักษะสำหรับสร้างเครื่องรางก็เป็นสิ่งที่หาได้ยาก
เฉินผิงจึงรู้สึกทึ่งมากที่ชายผู้นี้มีความสามารถในการสร้างเครื่องรางที่ล้ำหน้าและทรงพลังเช่นนี้
ในขณะนั้น เฉินผิงนึกถึงหูหม่าซือ หากหูหม่าซืออยู่ที่นี่ เครื่องรางของชายคนนี้คงจะอ่อนไปเลยเมื่อเทียบกับของเขา ไม่ต่างจากเศษขยะ
ท้ายที่สุดแล้ว หูหม่าซือไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา แต่เป็นปรมาจารย์ด้านเครื่องรางระดับสูง
วิญญาณร้ายจำนวนมากมายวนเวียนอยู่รอบๆ เฉินผิงและพรรคพวกของเขาไม่หยุดหย่อน ทำให้เกิดรัศมีน่าขนลุกอบอวลไปในอากาศ
พวกเขาเริ่มมองเห็นไม่ชัด เกิดอาการเวียนหัวเมื่อเผชิญกับการโจมตีของฝูงวิญญาณ
“พวกนี้คือวิญญาณหมื่นศพ ทุกคนระวัง!”
อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย เฉิงเจียฮุ่ยโต้ตอบอย่างรวดเร็ว เธอสร้างเครื่องรางสีเหลืองขึ้นด้วยตัวเอง ดวงตาของเธอแนวแน่ เธอกัดนิ้วของเธอและวาดสัญลักษณ์ประหลาดลงบนเครื่องรางอย่างช่ำชอง
เครื่องรางสีเหลืองแตกออก ปล่อยคลื่นหมอกสีเหลืองปกคลุมพื้นที่ ทุกคนที่กำลังสับสนรวมถึงเฉินผิงได้รับการฟื้นฟู ประสาทสัมผัสของพวกเขาเฉียบคมขึ้นและรู้สึกตื่นตัวอีกครั้งหลังจากการลงมืออันเด็ดขาดของเฉิงเจียฮุ่ย
เฉินผิงมองเฉิงเจียฮุ่ยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่นึกว่าเธอจะมีความสามารถในด้านเครื่องรางแม้จะอายุยังน้อย
“ตระกูลเฉิงเชี่ยวชาญด้านการศึกษาคาถาเครื่องราง แม้จะมีระดับการบำเพ็ญเพียรแค่กลางๆ แต่พวกเขาก็ได้รับการยกย่องว่าเป็นเลิศในด้านนี้ หลายๆ คนจากทั่วทั้งแดนใต้ล้วนใช้เครื่องรางของตระกูลเฉิง” ไป๋เฉียนอธิบายให้เฉินผิงฟัง
ในขณะเดียวกัน เริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากของเฉิงเจียฮุ่ย เธอกำลังจดจ่อกับการบริกรรมคาถา เห็นได้ชัดว่าเธอลำบากอยู่ไม่น้อย พยายามดิ้นรนยับยั้งศัตรูโดยใช้เครื่องรางของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...