หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3448

หลังจากสังหารชายคนนั้นแล้ว เฉินผิงก็หันไปหาเฉิงเจียฮุ่ยแล้วถามว่า “คุณรู้ไหมว่าพ่อของคุณอยู่ที่ไหน? ผมจะพาคุณไปหาเขาเดี๋ยวนี้!”

เฉิงเจียฮุ่ยอ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อขณะที่เธอจ้องมองเฉินผิงพร้อมกับผงะไปชั่วขณะ เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะตั้งสติได้ ก่อนที่จะพยักหน้าและพูดว่า “ฉันรู้...”

“ไปกันเลย!” เฉินผิงหันหลังแล้วเดินไปข้างหน้า

เฉิงเจียฮุ่ยจ้องมองร่างของเฉินผิงที่ห่างออกไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตามเขาไป

ในขณะเดียวกัน ไป๋เฉียนยืนนิ่งอยู่กับที่ สายตาของเธอจับจ้องไปที่ร่างที่กำลังห่างออกไปของเฉินผิง ราวกับว่าเธอหลงเขาหัวปักหัวปำ

เธอหลงเสน่ห์เฉินผิง รู้สึกว่าเขาดูเท่และน่าหลงไหลมากขึ้นเรื่อยๆ แม้จะเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหนึ่ง แต่เฉินผิงก็ดูเหมือนจะเก่งในทุกๆ เรื่อง ความชำนาญของเขาเหนือกว่าระดับทั่วไป เป็นไปได้ที่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาจะเหนือยิ่งกว่าไป๋เฉียนซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าเคลิบเคลิ้มของไป๋เฉียน หัวเฟิ่งจึงถามด้วยรอยยิ้มจางๆ “ไป๋เฉียน นายท่านของฉันเท่ใช่ไหมล่ะ?”

ไป๋เฉียนพยักหน้า “ใช่ เท่จริง ไม่นึกเลยว่าชายคนนี้จะเก่งไปเสียทุกเรื่อง...”

“ไปกันเถอะ เดี๋ยวเราก็โดนทิ้งหรอก คุณมัวแต่หลงเขาหน้ามืดตามัว!” หัวเฟิ่งลากไป๋เฉียนไปกับเธอ และทั้งสองก็รีบเดินตามเฉินผิงกับเฉิงเจียฮุ่ย

ในป่าที่อยู่ห่างจากเฉินผิงและกลุ่มของเขาห้าสิบกิโลเมตร มีผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนกำลังพักผ่อน

ผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่งซึ่งดูอ่อนวัยกว่าคนอื่นๆ กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด “พ่อ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่น่าหนีไปตัวคนเดียวเลย สุดท้ายก็เลยพลัดหลงกับเฉิงเจียฮุ่ย แต่ผู้ใช้วิชามารชั่วร้ายพวกนั้นมันไล่ตามเราไม่หยุด ตอนแรกผมบอกให้เฉิงเจียฮุ่ยล่วงหน้าไปก่อนและรอผม แต่ผมกลับหาเธอไม่เจอ”

ผู้บำเพ็ญเพียรที่คุกเข่าบนพื้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฉิงเจียหยู พี่ชายของเฉิงเจียฮุ่ย

คนที่ถือแส้ไว้ในมือและหวดแส้ใส่เฉิงเจียหยูอย่างไม่หยุดหย่อนคือเฉิงปู้ฉีหัวหน้าตระกูลเฉิง เขากำลังโกรธจัดจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่

เขาหวงแหนลูกสาวคนเล็กของเขาเป็นที่สุด และรู้สึกไม่พอใจมากที่เธอหายไป

“คุณเฉิงปู้ฉี เราควรจะตามหาคุณเฉิงเจียฮุ่ยให้เจอก่อน ผู้ใช้วิชามารเหล่านั้นโหดเหี้ยมมาก หากพวกมันจับตัวเธอได้ ผลที่ตามมาคงยากจะคาดเดา!” ชายสูงอายุผู้มีผมสีขาวพูด

“เฉิงเจียฮุ่ย!” เฉิงเจียหยูรีบลุกขึ้นยืนด้วยความโล่งใจ

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสาวของเขา เขารู้ว่าเขาจะต้องเจอปัญหาใหญ่แน่นอน

“คุกเข่าลง! ใครอนุญาตให้แกยืน” เฉิงปู้ฉีคำราม บังคับให้เฉิงเจียหยูกลับไปคุกเข่า

“พ่อคะ อย่าโทษพี่เฉิงเจียหยูเลย หนูวิ่งไปผิดทาง โชคดีที่เจอกับคนใจดีเหล่านี้ ไม่อย่างนั้นคงโดนผู้ใช้วิชามารคนนั้นจับตัวไปแล้ว” เฉิงเจียฮุ่ยอธิบาย ยังคงสะเทือนขวัญจากเหตุการณ์ดังกล่าว

เฉิงปู้ฉีเหลือบมองไปทางเฉินผิงและพรรคพวกอย่างระมัดระวัง ดวงตาของเขาบอกว่าไม่ไว้ใจ

ในตอนนี้สมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลเฉิงเริ่มกระจายกำลังช้าๆ เข้าล้อมรอบเฉินผิงและอีกสองคนที่มากับเขาอย่างเงียบๆ

พวกเขาหวาดระแวง ไม่แน่ใจถึงเจตนาที่แท้จริงของเฉินผิงและคนที่มากับเขา