หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 345

เฉินผิงยิ้มเบา ๆ ยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มอย่างช้า ๆ ไม่ได้พูดอะไร!

“พวกเธอสองคนกำลังคุยอะไรกันอยู่น่ะ?” ตอนนั้นเอง ซูอวี่ฉีก็กลับมาพอดี!

“อ๋า ไม่ได้คุยอะไรหรอก!” กู่หลิงเอ๋อร์รีบตอบกลับทันที

ดูเหมือนว่ากู่หลิงเอ๋อร์ไม่อยากให้ซูอวี่ฉีรู้เรื่องนี้!

“เฉินผิง ท่านกู่เรียกคุณให้ไปหาน่ะ พอดีเลย ฉันกับหลิงเอ๋อร์จะได้ระลึกความหลังกันด้วย!”

ซูอวี่ฉีพูดพร้อมกับตบไหล่เฉินผิง

“อืม!” เฉินผิงพยักหน้า ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะของกู่เวิ่นเทียน!

ขณะนั้นกู่เวิ่นเทียนนั่งอยู่กับชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ทั้งสองนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ที่โต๊ะนั้นไม่มีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย

เมื่อเฉินผิงเดินมาถึง กู่เวิ่นเทียนก็รีบแนะนำเฉินผิงทันที “คุณเฉิน ท่านผู้นี้คือหัวหน้ารัฐมนตรีศาลาพิทักษ์ธรรมประจำเสิ่งเฉิง หลี่โส่วอี้!”

“รัฐมนตรีหลี่!” เฉินผิงพูดทักทายอย่างสุภาพ

หลี่โส่วอี้พยักหน้าตอบ พร้อมโบกมือให้เฉินผิงนั่งลง!

“คุณเฉิน เมื่อสักครู่รัฐมนตรีหลี่ไถ่ถามผมเกี่ยวกับเรื่องของคุณ เขาชื่นชมคุณมาก!”

ในขณะที่กำลังนั่งลง กู่เวิ่นเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม

มุมปากของเฉินผิงยกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “อยากจะจับผม มาหาผมโดยตรงก็ได้ ไม่เห็นต้องจัดฉากให้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลย มันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุนะครับ!”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ กู่เวิ่นเทียนก็ชะงักไป หลี่โส่วอี้ก็ชะงักไปด้วย เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินผิงจะรู้เรื่องแล้ว

“คุณเฉิน นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?”

กู่เวิ่นเทียนถามด้วยความสงสัย

“ผมเป็นคนทำลายตระกูลเว่ยเอง พวกเขามาเพื่อออกหน้าแทนคนตระกูลเว่ยสินะ!”

เฉินผิงพูดอย่างนิ่งเฉย

ดูเหมือนว่าเรื่องที่ไปถล่มตระกูลเว่ย ในสายตาของเฉินผิงเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ ที่ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง!

“ที่แท้คนที่ถล่มตระกูลเว่ยก็เป็นฝีมือนายเองเหรอ?”

หหลี่โส่วอี้เห็นว่าเฉินผิงยอมรับออกมาตรงๆ สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นนิ่งขรึม

“ใช่แล้ว ฝีมือผมเอง แล้วถ้าผมรู้ว่าคนตระกูลเว่ยยังมีคนรอดชีวิตอยู่อีกล่ะก็ ผมก็จะตามฆ่าเขา!”

เฉินผิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงธรรมดา

“ในเมื่อนายยอมรับออกมาแล้ว เรื่องนี้ก็จัดการได้ง่ายขึ้น หลังจากทานอาหารมื้อนี้เสร็จ นายก็กลับไปกับฉันเสียแต่โดยดี!”

ระเบิดพลังออกมาส่วนหนึ่ง แล้วกดเฉินผิงไว้อยู่ในนั้นด้วย!

เขาเป็นถึงรัฐมนตรีศาลาพิทักษ์ธรรม แน่นอนว่ามีความสามารถอยู่ไม่น้อย!

เฉินผิงยิ้มเย้ย แววตาเต็มไปด้วยการดูถูก “ลำพังคนเพียงหยิบมือนี่นะหรือ”

ทันใดนั้นร่างของเฉินผิงก็ค่อยๆ สั่นไหว พลังงานไหลเวียนซัดกระหน่ำอย่างมหาศาล เพียงชั่วพริบตาพลังงานในตัวของหลี่โส่วอี้ก็ถูกกดเอาไว้ ไอสังหารบนตัวของเฉินผิงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมิ้อหลี่โส่วอี้รู้สึกได้ถึงไอสังหารนั้น แน่นอนว่าต้องรู้สึกใจสั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“คุณเฉินใจเย็นลงก่อน!” กู่เวิ่นเทียนที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ขึ้นมาก็รีบพูดเกลี้ยกล่อมเฉินผิงทันที จากนั้นก็มองไปที่หลี่โส่วอี้ “หลี่โส่วอี้ หากท่านมาที่นี่เพื่อจับกุมคุณเฉินละก็ ท่านรีบกลับไปเสียเถิด ท่านพาตัวคุณเฉินไปไม่ได้หรอก อีกอย่างคนตระกูลเว่ยทำเรื่องเลวทรามต่ำช้า พวกนั้นสมควรตายอยู่แล้ว!”

“ท่านกู่...” หลี่โส่วอี้มองหน้ากู่เวิ่นเทียนอย่างไม่เข้าใจ