หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3450

ฝูเล่ยพยักหน้าอย่างหนักแน่นและก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ระลอกคลื่นของอักขระอาคมเริ่มแผ่ออกต่อหน้าฝูงชน

ฝูเล่ยหายใจเข้าลึกๆ และก้าวเข้าไปในอักขระอาคม

ทุกคนคาดหวังด้วยความกระวนกระวายใจ ขณะเฝ้าดูร่างของฝูเล่ยที่ค่อยๆ พร่ามัว ลมหายใจของพวกเขาแผ่วเบา

ไม่แปลกที่พวกเขาจะวิตกกังวล เพราะก่อนหน้านี้เฉิงปู้ฉีก็ทำแบบเดียวกันและแทบจะหนีไม่รอด และถึงกับได้รับบาดเจ็บในท้ายที่สุด

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป เพราะเรียนรู้จากประสบการณ์ของเฉิงปู้ฉีมาแล้ว ฝูเล่ยจึงก้าวเข้าสู่อักขระอาคมอย่างสงบนิ่งและใจเย็น เขาแทบไม่หวั่นไหวเลย

เขาทำไปทีละขั้น การกระทำของเขาดูเหมือนไม่มีแบบแผน แต่จริงๆ แล้ว เขาจะคิดให้รอบคอบก่อนลงมือทุกๆ ครั้ง

ในที่สุดดวงตาของเฉิงปู้ฉีก็ลุกวาวด้วยความตื่นเต้น เมื่อเห็นว่าฝูเล่ยฝ่าเข้าไปในวงแหวนอาคมได้แล้ว

“ดูเหมือนว่าการคำนวณของฉันจะถูกต้อง หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันเชื่อว่าผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ยจะค้นพบแกนกลางของวงแหวนอาคมในไม่ช้า” เฉิงปู้ฉีอุทานอย่างยินดี

“นายท่าน ดูที่วงแหวนอาคมนั้นสิ อักขระอาคมทอดยาวเป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร มันกว้างใหญ่มาก เป็นไปได้หรือที่คนๆ เดียวจะทำลายอาคมขนาดใหญ่เช่นนี้ได้?” หัวเฟิ่งถามด้วยความสงสัย

“ถ้าหาแกนกลางของวงแหวนอาคมเจอก็ทำลายได้ไม่ยาก ยังไงก็ตาม คนพวกนี้ทำพลาดเข้าแล้ว พวกเขาจะทำไม่สำเร็จ” เฉินผิงพูดอย่างไม่แยแส

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง คนตระกูลเฉิงทุกคนก็หันมามองเขา ใบหน้าของเฉิงปู้ฉีบึ้งตึงในขณะที่เขาพูดว่า “เจ้าหนุ่ม คุณรู้ไหมว่าแค่ก้าวเข้าไปในอาคมที่ใหญ่โตขนาดนี้แค่ไม่กี่ก้าว พวกเราก็สามารถบอกได้ว่าแก่นกลางอยู่ตรงนี้ไม่ผิดแน่ แล้วยังกล้าพูดว่าเราทำพลาดอีกหรือ?”

“ก็พวกคุณทำพลาดจริงๆ คนที่อยู่ข้างในจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอนภายในยี่สิบวินาที ถ้าคุณไม่พาเขากลับออกมาเดี๋ยวนี้” เฉินผิงประกาศด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม!

“จริงหรือ?” เฉิงเจียฮุ่ยอุทานด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงพยักหน้า แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เฉิงเจียฮุ่ยรีบพูดทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น “ พ่อคะ ขอให้ผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ยออกมาเถอะ คุณเฉินอาจจะพูดถูก หนูเห็นความสามารถของเขาแล้วด้วยตาตัวเอง หนูพูดจริงนะ!”

แต่โชคไม่ดีเมื่อเฉิงปู้ฉีตะโกนยังไม่ทันขาดคำ ฝูเล่ยก็กระเด็นไปไกลราวกับใบไม้ท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ร่วง และลอยขึ้นไปในอากาศ ตามด้วยเสียงดังกึกก้อง เขากระอักเลือดคำโตออกมากลางอากาศ ก่อนที่จะร่วงลงพื้นอย่างรุนแรงนอกวงแหวนอาคม

สมาชิกตระกูลเฉิงทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นอย่างนั้น และรีบพุ่งเข้าไปดูฝูเล่ย

เฉิงปู้ฉีหยิบยาเม็ดขึ้นมาหนึ่งอย่างรวดเร็วแล้วป้อนให้ฝูเล่ย

ฝูเล่ยกินยาเม็ดนั้น รอให้พลังวิญญาณในร่างกายเขาคงที่ก่อนจะพ่นลมหายใจ “คุณเฉิงปู้ฉี วงแหวนอาคมนั้นประหลาดเกินไป ฉันแน่ใจว่าญาณหยั่งรู้ของฉันถูกต้อง แต่ไม่นึกเลยว่าฉันจะไปกระตุ้นกลไกป้องกันภัยของวงแหวนอาคม”

เฉิงปู้ฉีถอนหายใจ “ทั้งคุณกับผมต่างไม่สามารถหาแกนกลางได้ ดูเหมือนว่าเราคงไม่อาจคว้าสมบัติที่อยู่ต่อหน้าเรา... “

ตอนนี้ทั้งเขาและฝูเล่ยได้รับบาดเจ็บ จึงไม่มีใครสามารถทำลายวงแหวนอาคมได้

“เป็นความผิดของพ่อนั่นแหละที่ไม่ฟังคุณเฉิน ถ้าพ่อฟังคุณเฉินและบอกให้ผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ยออกมาเร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่ต้องเจ็บตัว!” เฉิงเจียฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะบ่นเมื่อเห็นฝูเล่ยได้รับบาดเจ็บ