หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3451

“เฉิงเจียฮุ่ย หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว แค่นี้พ่อก็ลำบากใจพอแล้ว” เฉิงเจียหยูรีบหันไปมองน้องสาวของเขา ทำท่าทางให้เธอเงียบปาก

“ลูกพูดถูกแล้ว ถ้าพ่อฟังเขาก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสใหญ่ฝูเล่ยคงไม่ได้รับบาดเจ็บ” เฉิงปู้ฉีลุกขึ้นยืนก่อนจะหันไปมองเฉินผิง

เขาระแวงเฉินผิงและพรรคพวกมาโดยตลอด ด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะชิงสมบัติไป

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าตระกูลเฉิงจะเป็นพวกแรกที่ค้นพบสมบัตินี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีความสามารถที่จะเอามันมาได้

“คุณเฉิงปู้ฉี คุณเฉินมีความสามารถในการมองเห็นวงแหวนอาคมจากภายนอก และนั่นพิสูจน์แล้วว่าฝีมือของเขาเป็นของจริง” ฝูเล่ยกล่าว

ศาสตร์แห่งการสร้างวงแหวนอาคมนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาและไม่อาจหยั่งถึง แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคาดเดาถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นต่อไป เว้นแต่จะเป็นผู้ที่วางวงแหวนอาคมเอาไว้หรือก้าวเข้าไปในนั้นด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงสามารถคาดการณ์ได้ว่าฝูเล่ยจะได้รับบาดเจ็บจากการสังเกตวงแหวนอาคมจากภายนอก ซึ่งเป็นหลักฐานว่าเฉินผิงมีความเข้าใจในวงแหวนอาคมเหนือกว่าพวกเขา

เฉิงปู้ฉีพยักหน้า ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่าเฉินผิงมีฝีมือจริงๆ

“สหาย ถ้าอย่างนั้นคุณอยากจะร่วมมือกับเราทำลายวงแหวนอาคมหรือเปล่า เรายินดีที่จะแบ่งสมบัติที่เราพบให้คุณ” เฉิงปู้ฉีถาม เขายอมถ่อมตัวและละทิ้งศักดิ์ศรีของเขา

“ทำไมผมต้องร่วมมือกับพวกคุณด้วย ในเมื่อผมสามารถทำลายมันได้ด้วยตัวเอง? ทำไมผมถึงต้องให้พวกคุณมีเอี่ยวกับเรื่องนี้? พวกคุณอยากได้ส่วนแบ่งสมบัติจากผมสิท่า?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มจางๆ

คำพูดของเขาทำเอาเฉิงปู้ฉีพูดไม่ออก

เฉินผิงยังคงสงบนิ่งเมื่อเผชิญหน้ากับเฉิงเจียหยูที่โกรธเกรี้ยว เขายิ้ม “มาตรฐานโดยรวมของทักษะด้านวงแหวนอาคมและทักษะด้านเครื่องรางในอาณาจักรนิรันดร์นั้นต่ำมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงในแดนใต้”

“ในอาณาจักรนิรันดร์ที่ซึ่งทักษะการต่อสู้ได้รับการเคารพและเวทมนตร์คาถาถูกดูแคลน ทุกคนต่างปรารถนาที่จะได้เป็นเซียน แนวคิดเรื่องวงแหวนอาคมและเครื่องรางถูกเย้ยหยัน ทำให้ความชำนาญด้านศาสตร์เหล่านี้อยู่ในระดับที่ต่ำมาก” คำพูดของเฉินผิงทำให้ทุกคนในตระกูลเฉิงชะงัก จากนั้นพวกเขาก็พากันเงียบกริบ

สิ่งที่เฉินผิงพูดเป็นความจริง อาณาจักรนิรันดร์เคยผลิตบุคคลที่มีความสามารถมากมาย แต่ต่อมา สถานะของผู้บำเพ็ญเพียรที่เชี่ยวชาญด้านอาคมและเครื่องรางเริ่มต่ำลง และการบำเพ็ญเพียรของพวกเขาถดถอย ทำให้พวกเขาถูกคนอื่นด้อยค่า

ไม่ใช่แค่ผู้เชี่ยวชาญด้านวงแหวนอาคมและเครื่องรางเท่านั้น แม้แต่นักกลั่นยาก็ยังอยู่ในตำแหน่งล่างสุดของสถานะทางสังคม เป็นผลให้ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากในอาณาจักรนิรันดร์เริ่มละทิ้งการกลั่นยา เช่นเดียวกับวงแหวนอาคมและเครื่องราง โดยทุ่มเทแรงกายทั้งหมดไปกับการเพิ่มระดับบำเพ็ญเพียรแทน

ในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมา จำนวนผู้บำเพ็ญเพียรที่เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งวงแหวนอาคมและเครื่องรางจึงค่อยๆ ลดลง เช่นเดียวกับนักกลั่นยา หลังจากที่จำนวนของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้น้อยลง ความสำคัญของพวกเขาก็ค่อยๆ เด่นชัดมากขึ้น