หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3453

“แกเป็นใคร?”

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของคนแปลกหน้า ศิษย์สำนักส่องนภาก็ชะงักในทันใด

“ฉีเป่ยเจี๋ย...” ผู้มาเยือนพูดช้าๆ

“ฉีเป่ยเจี๋ย?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เหลือบมองฉีเป่ยเจี๋ยแล้วพูดว่า “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ในเมื่อแกเองก็เป็นผู้ใช้วิชามารเหมือนกันก็จงไปเสียเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย”

“คิดว่าแกจะทำอะไรฉันได้งั้นเหรอ?”

ฉีเป่ยเจี๋ยยิ้มเยาะในขณะที่รัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับแปดระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

ศิษย์สำนักส่องนภารู้สึกเหมือนถูกกดดันจากรัศมีอันรุนแรงในทันที และพยายามหายใจอย่างกระเสือกกะสน บางคนถึงกับทรุดตัวลงกับพื้น

เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีของฉีเป่ยเจี๋ย ชายวัยกลางคนก็เบิกตากว้างด้วยความหวาดผวา

“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณจะทรงพลังขนาดนี้…” ชายวัยกลางคนรีบขอโทษฉีเป่ยเจี๋ย

ฉีเป่ยเจี๋ยผ่อนรัศมีของเขาลง ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้คิดจะปลิดชีพคนเหล่านั้น

“แกเป็นใคร?” ฉีเป่ยเจี๋ยถาม

“เรามาจากสำนักส่องนภา ผมคือโจวฉี เป็นประมุขสำนัก” โจวฉีตอบอย่างระมัดระวัง

ฉีเป่ยเจี๋ยมองไปที่โจวฉีพลางแค่นหัวเราะเย็นชาแล้วพูดว่า “สำนักส่องนภา? แกใช้เนตรส่องนภาได้งั้นหรือ?”

ใบหน้าของโจวฉีเผยความละอายใจ จากนั้นเขาก็ส่ายหัว “เปล่า ผมแค่เคยได้ยินเรื่องเนตรส่องนภาและคลั่งไคล้มันเท่านั้น เป็นเหตุผลที่ผมสักรูปดวงตาบนหน้าผาก”

เมื่อได้ยินคำพูดของโจวฉี ศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักส่องนภาก็ตกตะลึง

ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนจะโดนโจวฉีหลอก จนทำให้พวกเขาเข้าร่วมกับสำนักส่องนภา

เมื่อเห็นท่าทางของโจวฉี ฉีเป่ยเจี๋ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็ใช้มือลูบหน้าผากเบาๆ แล้วดวงตาก็ปรากฏขึ้นในทันที

เมื่อตาที่สามของเขากระพริบ บริเวณโดยรอบก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มทันที กลิ่นโลหิตเยือกเย็นเริ่มกระจายไปในอากาศ

เมื่อเห็นสิ่งที่ฉีเป่ยเจี๋ยทำ โจวฉีก็คุกเข่าลงทันที

“ทุกคน ลุกขึ้นได้…” ฉีเป่ยเจี๋ยโบกมือเป็นสัญญาณ โจวฉีและคนอื่นๆ จึงลุกขึ้นยืน

“พวกแกมาทำอะไรที่นี่?” ฉีเป่ยเจี๋ยถาม

“นายท่าน เราแน่ใจว่ามีสมบัติซ่อนอยู่ในเทือกเขาข้างหน้า” โจวฉีกล่าว

“โอ้ แล้วรู้ได้ยังไง?” ฉีเป่ยเจี๋ยถามอย่างสงสัย อยากรู้ว่าทำไมโจวฉีถึงรู้ว่ามีสมบัติอยู่ที่นั่น

“นายท่าน ลองดูสิ เทือกเขาที่ทอดยาวติดกันนี่คือวงแหวนอาคม ด้านหน้าเราคืออาคมที่มหึมาอย่างไม่น่าเชื่อ มันคอยปกป้องยอดเขาที่อยู่ตรงกลาง แน่นอนว่าสิ่งที่ได้รับการปกป้องจากวงแหวนอาคมขนาดใหญ่เช่นนี้จะต้องเป็นสมบัติแน่…” โจวฉีพูดต่อไปพลางชี้ให้ฉีเป่ยเจี๋ยเห็น

“แกอ่านวงแหวนอาคมเป็นงั้นหรือ?” ฉีเป่ยเจี๋ยมองโจวฉีด้วยความประหลาดใจ

เพราะเห็นว่าโจวฉีวาดรูปดวงตาบนหน้าผากของเขาและอ้างว่าเขามีวิชาเนตรส่องนภา จึงชวนให้คิดว่าเขาเป็นพวกต้มตุ๋น น่าประหลาดใจที่เขาอ่านวงแหวนอาคมเป็นด้วย

“ก็พออ่านออกบ้าง” โจวฉียอมรับ “ไม่ใช่แค่ความรู้เรื่องวงแหวนอาคม แต่ผมยังรู้เรื่องคาถาเครื่องรางอีกด้วย ไม่อย่างนั้นเนตรส่องนภาปลอมๆ ของผมคงหลอกใครไม่ได้”

โจวฉีพูดด้วยความอับอายอย่างถึงที่สุด