หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3456

เฉินผิงเลิกคอเสื้อของสมาชิกตระกูลเฉิงคนนั้นขึ้น เผยให้เห็นจุดสีดำเล็กๆ บนท้ายทอยของอีกฝ่าย ถ้าไม่ตั้งใจมองก็แทบจะมองไม่เห็น

ฝ่ามือของเฉินผิงดึงเบาๆ เข็มพิษบางเฉียบราวกับขนวัวก็หลุดออกมาจากจุดสีดำ

“พวกเขาโดนพิษจากเข็มเล่มนี้ซึ่งทำให้เห็นภาพหลอน มันไม่ได้เกิดจากวงแหวนลวงตา ทีนี้ก็ดึงเข็มพิษออกจากร่างกายของพวกเขาได้แล้ว” เฉินผิงพูดกับเฉิงปู้ฉี

เฉิงปู้ฉีมองดูเข็มพิษที่บางราวกับเส้นผมในมือของเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เข็มพิษขนาดเล็กมาก แต่เฉินผิงก็ยังหาเจอ

เฉิงปู้ฉีและฝูเล่ยดึงเข็มพิษทั้งหมดออกจากร่างของสมาชิกตระกูลเฉิงอย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้น ทุกคนต่างยกย่องเชิดชูเฉินผิง

“ตามหลังผมมาติดๆ อย่าเดินมั่วซั่ว” เขาเตือน “พืชและสัตว์ที่นี่กลายพันธุ์เนื่องจากพลังสวรรค์ ทำให้ยากที่จะรับมือ” เฉินผิงเตือนทุกคน

“ทุกคนทำตามคำแนะนำของคุณเฉิน ห้ามไม่ให้ใครเดินเรื่อยเปื่อยตามอำเภอใจ” เฉิงปู้ฉีตะโกนสั่งคนของตระกูลเฉิง

ภายใต้การนำทางของเฉินผิง ทุกคนก็มาถึงตีนเขา

ยอดเขาสามารถมองเห็นได้จากระยะไกล แต่เมื่อเข้าใกล้ ยอดเขากลับหายไปจากสายตาอย่างน่าตกใจ

“คุณเฉิน จะต้องมีวงแหวนอาคมอยู่ที่นี่แน่ อาจจะเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า? ภูเขาสูงขนาดนี้...จู่ๆ มันหายไปได้ยังไง?” เฉิงปู้ฉีถามด้วยความสับสนมึนงง

“คุณเฉิงปู้ฉี คงไม่ใช่แค่ภาพลวงตา ฉันสงสัยว่ามันอาจเป็นวงแหวนอาคมหรืออะไรทำนองนั้น...” ฝูเล่ยตอบกลับ

ทั้งสองหันมองไปทางเฉินผิง ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่กล้าฟันธงว่าตัวเองเดาถูก ได้แต่รอให้เฉินผิงพูดเท่านั้น

ตลอดการเดินทาง หากไม่ใช่เพราะเฉินผิง ต่อให้พวกเขาทะลวงวงแหวนอาคมขนาดใหญ่เข้ามาได้ พวกเขาก็คงเสียหายหนักอยู่ดี