ฉีเป่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ ขึ้นมาถึงกลางทางก่อนถึงยอดเขาอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้น หัวเฟิ่งและพรรคพวกกำลังรอเฉินผิงและกลุ่มของเขาอย่างใจจดใจจ่อ โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวพวกเขาเลย
จนกระทั่งฉีเป่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ เกือบจะเข้ามาหาพวกเขา หัวเฟิ่งและพวกของเธอจึงสัมผัสได้ว่าพวกเขากำลังมา
ทันทีที่หัวเฟิ่งมองเห็นฉีเป่ยเจี๋ย เธอก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง
เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยเห็นหัวเฟิ่ง เขาก็ผงะเช่นกัน
เขาป้อนยาพิษให้กินหัวเฟิ่งไปแล้ว แต่หัวเฟิ่งก็ยังอยู่ดีที่นี่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าหัวเฟิ่งไม่เป็นอะไรเลย
เมื่อนึกถึงตอนที่หัวเฟิ่งอัญเชิญสามราชาและสี่ประมุข ฉีเป่ยเจี๋ยก็เริ่มวิตก
“คนของตระกูลเฉิงก็มาที่นี่เช่นกัน…” โจวฉีไม่รู้จักหัวเฟิ่งและไป๋เฉียน แต่เขาจำ เฉิงเจียฮุ่ยและเฉิงเจียหยูได้ตั้งแต่แรกเห็น
แน่นอนว่าโจวฉีรู้จักสองคนนั้น
เพราะในแดนใต้นั้น วงแหวนอาคมและคาถาเครื่องรางของตระกูลเฉิงค่อนข้างมีชื่อเสียง
โจวฉีรอบรู้ในศาสตร์แห่งวงแหวนอาคมและคาถาเครื่องรางไม่น้อย เขาจึงรู้จักตระกูลเฉิงเป็นอย่างดี
“ตระกูลเฉิง?” ฉีเป่ยเจี๋ยขมวดคิ้ว “ตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องเรื่องวงแหวนอาคมและเครื่องรางงั้นหรือ?”
“สองคนนั้นเป็นเด็กตระกูลเฉิงจริงๆ ด้วย ถ้าทั้งสองคนอยู่ที่นี่ เฉิงปู้ฉีหัวหน้าตระกูลเฉิงก็ต้องอยู่ที่นี่เช่นกัน” โจวฉีชี้ไปที่เฉิงเจียฮุ่ยและเฉิงเจียหยูที่เขากำลังพูดถึง
“แกรู้จักสองคนนั้นด้วยเหรอ?” ฉีเป่ยเจี๋ยถามโจวฉี
ฉีเป่ยเจี๋ยถามถึงหัวเฟิ่งและไป๋เฉียน โจวฉีเพียงพยักหน้า
ในขณะนั้น หัวเฟิ่งก็เป็นกังวลอย่างมากเช่นกัน เธอตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของฉีเป่ยเจี๋ย ในเมื่อไป๋เฉียนปรากฎตัว จึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะรับมือกับฉีเป่ยเจี๋ยได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...