หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3462

พอได้ยินเสียงตะโกนของโจวฉี ศิษย์ทุกคนของสำนักส่องนภาก็มารวมตัวกัน แต่ละคนเริ่มประสานอิน ปลายนิ้วของพวกเขากะพริบเป็นแสงเรืองรอง

ในทางกลับกัน โจวฉีแกว่งฝ่ามือทั้งสองข้างพร้อมกัน ทำให้อักขระอาคมหมุนวนอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่อักขระอาคมไม่วางตาเพื่อค้นหาจุดอ่อนของแกนกลาง!

อย่างไรก็ตาม อักขระอาคมราวกับกระแสน้ำเชี่ยวที่พัดพาอย่างรุนแรง มันดูสับสนวุ่นวายจนยากที่จะจับตามอง แถมคนของสำนักยังได้รับบาดเจ็บจากอักขระอาคมที่สาดซัดอย่างหนักหน่วงทีละคนสองคน

โจวฉีเริ่มลังเล เขาจึงหันไปหาฉีเป่ยเจี๋ย “นายท่าน วงแหวนอาคมนี้ทรงพลังเกินไป เราควรออกไป...”

ฉีเป่ยเจี๋ยยังคงเงียบ จ้องมองไปยังอักขระอาคมที่กำลังปั่นป่วน จากนั้นเมื่อเนตรส่องนภาถูกใช้งาน พื้นที่ทั้งหมดก็กลายเป็นสีแดงฉานทันที

กระแสอักขระอาคมชัดเจนขึ้นมาทันใดเมื่อมองด้วยเนตรส่องนภาของฉีเป่ยเจี๋ย ฉีเป่ยเจี๋ยยังสามารถมองเห็นทิศทางและการเคลื่อนไหวของอักขระอาคมได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ฉีเป่ยเจี๋ยร้องเสียงดัง “ก้าวไปทางซ้ายอีกสิบห้าก้าวจะเจอแกนกลาง อักขระอาคมทั้งหมดนี้ไหลออกมาจากตรงนั้น!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวฉีก็รีบทำตามคำสั่งของฉีเป่ยเจี๋ย เขาฟันฝ่าอักขระอาคมที่สาดซัด มุ่งหน้าตรงไปยังแกนกลาง

ขณะที่โจวฉีรวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีแกนกลาง ทันใดนั้น รอยแยกก็ปรากฎ และโจวฉีถูกดูดเข้าไปในนั้น

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฉีเป่ยเจี๋ยพร้อมด้วยคนของสำนักส่องนภาก็รีบไล่ตาม พวกเขาถูกดูดเข้าไปในรอยแยกเช่นกัน

จากนั้นรอยแยกก็หายไปและกลับคืนสู่สภาพเดิม วงแหวนอาคมกระพริบเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง

เพียงอึดใจเดียว ศิษย์หลายคนของสำนักส่องนภาที่ได้รับบาดเจ็บก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

หลายคนได้แต่รอที่จะถูกอักขระอาคมกลืนกินและโจมตีอีกครั้ง

ในขณะนั้น เฉินผิงได้มาถึงยอดเขาแล้ว

เมื่อมองไปยังห้องโถงใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสวรรค์ เฉินผิงก็รู้สึกสับสนไปหมด

เฉินผิงเห็นผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนนั่งอยู่บนพื้น ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผลหลายแห่ง ใบหน้าของพวกเขาซีดเหมือนกับตาย บ่งบอกชัดเจนว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส คนพวกนี้คงเป็นศิษย์สำนักส่องนภาที่ได้รับบาดเจ็บหลังถูกวงแหวนอาคมจู่โจม พวกเขาบาดเจ็บสาหัส จนไม่สามารถไปต่อกับฉีเป่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ ได้ ก็เลยถูกทิ้งไว้ข้างหลัง!

เฉินผิงเหลือบมอง คิดว่าคนเหล่านั้นคงเป็นคนของสำนักส่องนภาอย่างไม่ต้องสงสัย คนเหล่านี้คงเป็นพวกที่ได้รับบาดเจ็บจากวงแหวนอาคมและถูกทิ้งไว้ที่นี่

แม้ว่าอักขระอาคมจะทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ พลังที่แผ่ออกมาดุดันรุนแรง แต่เฉินผิงก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

อักขระอาคมพุ่งเข้าหาเฉินผิง แต่เฉินผิงไม่แม้แต่จะเหลียวมอง

เป็นเพราะเฉินผิงรู้อยู่แล้วว่าการโจมตีจากวงแหวนอาคมไม่สามารถทำอะไรเขาได้

เฉินผิงในร่างแท้ของมังกรทองคือยอดมนุษย์ ความถึกทนของร่างเนื้อของเขาเกินคำว่าธรรมดาไปแล้ว อักขระอาคมเหล่านั้นไม่สามารถทำร้ายเขาได้

ศิษย์หลายคนของสำนักส่องนภาที่บาดเจ็บจ้องมองอย่างเหลือเชื่อ ขณะที่เฉินผิงเดินไปที่แกนกลางราวกับเข้าสู่ดินแดนรกร้าง พวกเขาทุกคนต่างตกตะลึง

แม้ศิษย์สำนักส่องนภาจะมีหลายคน แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำลายวงแหวนอาคม หลายคนได้รับบาดเจ็บในระหว่างนั้น จนสุดท้ายก็เป็นฉีเป่ยเจี๋ยผู้มีเนตรส่องนภาที่พบแกนกลาง

น่าทึ่งที่เฉินผิงตัวคนเดียวกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน เขาสามารถระบุตำแหน่งของแกนกลางได้อย่างง่ายดาย