พอได้ยินเสียงตะโกนของโจวฉี ศิษย์ทุกคนของสำนักส่องนภาก็มารวมตัวกัน แต่ละคนเริ่มประสานอิน ปลายนิ้วของพวกเขากะพริบเป็นแสงเรืองรอง
ในทางกลับกัน โจวฉีแกว่งฝ่ามือทั้งสองข้างพร้อมกัน ทำให้อักขระอาคมหมุนวนอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่อักขระอาคมไม่วางตาเพื่อค้นหาจุดอ่อนของแกนกลาง!
อย่างไรก็ตาม อักขระอาคมราวกับกระแสน้ำเชี่ยวที่พัดพาอย่างรุนแรง มันดูสับสนวุ่นวายจนยากที่จะจับตามอง แถมคนของสำนักยังได้รับบาดเจ็บจากอักขระอาคมที่สาดซัดอย่างหนักหน่วงทีละคนสองคน
โจวฉีเริ่มลังเล เขาจึงหันไปหาฉีเป่ยเจี๋ย “นายท่าน วงแหวนอาคมนี้ทรงพลังเกินไป เราควรออกไป...”
ฉีเป่ยเจี๋ยยังคงเงียบ จ้องมองไปยังอักขระอาคมที่กำลังปั่นป่วน จากนั้นเมื่อเนตรส่องนภาถูกใช้งาน พื้นที่ทั้งหมดก็กลายเป็นสีแดงฉานทันที
กระแสอักขระอาคมชัดเจนขึ้นมาทันใดเมื่อมองด้วยเนตรส่องนภาของฉีเป่ยเจี๋ย ฉีเป่ยเจี๋ยยังสามารถมองเห็นทิศทางและการเคลื่อนไหวของอักขระอาคมได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
ฉีเป่ยเจี๋ยร้องเสียงดัง “ก้าวไปทางซ้ายอีกสิบห้าก้าวจะเจอแกนกลาง อักขระอาคมทั้งหมดนี้ไหลออกมาจากตรงนั้น!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวฉีก็รีบทำตามคำสั่งของฉีเป่ยเจี๋ย เขาฟันฝ่าอักขระอาคมที่สาดซัด มุ่งหน้าตรงไปยังแกนกลาง
ขณะที่โจวฉีรวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีแกนกลาง ทันใดนั้น รอยแยกก็ปรากฎ และโจวฉีถูกดูดเข้าไปในนั้น
เมื่อเห็นอย่างนั้น ฉีเป่ยเจี๋ยพร้อมด้วยคนของสำนักส่องนภาก็รีบไล่ตาม พวกเขาถูกดูดเข้าไปในรอยแยกเช่นกัน
จากนั้นรอยแยกก็หายไปและกลับคืนสู่สภาพเดิม วงแหวนอาคมกระพริบเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง
เพียงอึดใจเดียว ศิษย์หลายคนของสำนักส่องนภาที่ได้รับบาดเจ็บก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
หลายคนได้แต่รอที่จะถูกอักขระอาคมกลืนกินและโจมตีอีกครั้ง
ในขณะนั้น เฉินผิงได้มาถึงยอดเขาแล้ว
เมื่อมองไปยังห้องโถงใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสวรรค์ เฉินผิงก็รู้สึกสับสนไปหมด
เฉินผิงเห็นผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนนั่งอยู่บนพื้น ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผลหลายแห่ง ใบหน้าของพวกเขาซีดเหมือนกับตาย บ่งบอกชัดเจนว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส คนพวกนี้คงเป็นศิษย์สำนักส่องนภาที่ได้รับบาดเจ็บหลังถูกวงแหวนอาคมจู่โจม พวกเขาบาดเจ็บสาหัส จนไม่สามารถไปต่อกับฉีเป่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ ได้ ก็เลยถูกทิ้งไว้ข้างหลัง!
เฉินผิงเหลือบมอง คิดว่าคนเหล่านั้นคงเป็นคนของสำนักส่องนภาอย่างไม่ต้องสงสัย คนเหล่านี้คงเป็นพวกที่ได้รับบาดเจ็บจากวงแหวนอาคมและถูกทิ้งไว้ที่นี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...