หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3465

เฉินผิงมองดูรอบๆ ดูแค่แวบเดียวเขาก็รู้ว่าที่นี่คือวงแหวนลวงตา

“ช่างเป็นวงแหวนลวงตาที่น่าประทับใจจริงๆ สมจริงอะไรขนาดนี้!” เฉินผิงอุทานหลังจากมองไปรอบๆ

ในขณะนั้นเอง เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังมาจากไม่ไกล

เมื่อได้ยินเสียงอึกทึกวุ่นวาย เฉินผิงก็รีบวิ่งไปยังต้นเสียง และพบกับฝูงสัตว์อสูรที่โจมตีผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนหยิบมือ

ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจวฉีและศิษย์ของเขา ตอนนั้นเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น และพวกเขาไม่สามารถรับมือสัตว์อสูรจำนวนมหาศาลขนาดนี้ได้

เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น เฉินผิงก็มั่นใจว่าพวกเขาเป็นคนของสำนักส่องนภา แม้เขาจะไม่รู้จักโจวฉีและคนอื่นๆ ก็ตาม

เขามองไปรอบๆ และเห็นว่ามีแต่โจวฉีกับคนอื่นๆ เท่านั้นที่อยู่ที่นั่น ไม่เห็นฉีเป่ยเจี๋ยแต่อย่างใด หลังจากไตร่ตรองครู่หนึ่ง รอยยิ้มจางๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

จากนั้นเขาก็ใช้วิชาแปลงกายและร่างกายของเขาก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน เขาก็อยู่ในร่างของฉีเป่ยเจี๋ย

เฉินผิงมองดูรูปลักษณ์ปัจจุบันของเขา ดีใจจนอดยิ้มไม่ได้

แม้ว่าเขาจะยังใช้ได้ไม่ชำนาญเท่าไหร่ โดยเฉพาะการควบคุมรัศมีของเขา แต่การจำลองรูปลักษณ์ภายนอกนั้นสามารถทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หลังจากแปลงร่างเป็นฉีเป่ยเจี๋ยแล้ว เฉินผิงก็พุ่งไปข้างหน้า เขาฟาดฝ่ามืออย่างฉับไว เกิดระลอกคลื่นสั่นสะเทือนผ่านความว่างเปล่า น่าประหลาดที่สัตว์อสูรดุร้ายทั้งหมดเริ่มเลือนหายไปอย่างช้าๆ ราวกับเป็นเพียงเงาสะท้อน

ในขณะนั้น โจวฉีและพรรคพวกของเขาหน้าซีดเซียว พวกเขามองไปยังบริเวณที่สัตว์อสูรเลือนหายไป แต่ยังคงหายใจหอบหนักๆ

“นายท่าน ท่านไปอยู่ที่ไหนมา? โชคดีที่มาทัน ไม่เช่นนั้นเราคงตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง”

เมื่อเห็นฉีเป่ยเจี๋ย โจวฉีก็รู้สึกใจชื้น

ศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักส่องนภาก็รู้สึกเช่นเดียวกันและขอบคุณเฉินผิง

หากเขามาไม่ทันการ พวกเขาทุกคนอาจตายคาที่