หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3466

“เราออกมาแล้ว! ในที่สุดเราก็ออกมาได้แล้ว!”

เมื่อได้เห็นตำหนักที่ดูคุ้นเคยตรงหน้าพวกเขา โจวฉีและคนอื่นๆ ก็เริ่มตื่นเต้น

ตอนที่พวกเขาเข้าไปในตำหนักก็ดันไปติดกับวงแหวนอาคมหลายแห่งและเกือบตาย

เฉินผิงจ้องมองตำหนักตรงหน้าเขา เขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังสวรรค์ที่เล็ดลอดออกมาจากภายในอย่างชัดเจน นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าพลังเหล่านั้นจะมีคุณสมบัติอันเป็นเอกลักษณ์

แต่ชั่วครู่หนึ่ง เขาไม่อาจแยกแยะความแตกต่างได้อย่างชัดเจน

ครั้งแรกที่เขาเข้าไปในตำหนัก เขาไม่เห็นว่ามีร่องรอยของพลังสวรรค์อยู่เลย อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้กระแสพลังกลับปะทุขึ้นอย่างฉับพลันไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาเลยนึกสงสัยขึ้นมา

“รอตรงนี้ ฉันจะเข้าไปดู”

เฉินผิงสั่งให้โจวฉีและคนอื่นๆ ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังตำหนัก

โจวฉีและคนอื่นๆ พยักหน้าตกลงอย่างเต็มใจ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความยินดี พวกเขาไม่ต้องการกลับเข้าไปแน่นอน ขืนเข้าไปก็อาจจะตายได้ ซึ่งคงไม่คุ้มเลย

เฉินผิงเข้าไปในตำหนัก แล้วก็พบว่ามีหม้อต้มสัมฤทธิ์อยู่ในนั้น ภายในคือของเหลวสีดำ

พลังสวรรค์อันเป็นเอกลักษณ์นั้น แท้จริงแล้วออกมาจากหม้อต้มสัมฤทธิ์นี่เอง

เฉินผิงมองไปรอบๆ และพบว่าตำหนักว่างเปล่า ไม่มีอะไรอยู่เลย

ซึ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจมาก เพราะตอนที่เขาเข้าไปในตำหนักครั้งแรกนั้น มันไม่มีหม้อต้มสัมฤทธิ์อยู่ตรงนี้

เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้และตรวจดูอย่างละเอียด พลังสวรรค์อันกว้างใหญ่ราวมหาสมุทรพุ่งเข้ามาหาเขา รูขุมขนของเขาเปิดกว้างและดูดกลืนมันอย่างกระหาย

“หรือนี่จะเป็นวารีสวรรค์?” เฉินผิงอุทานด้วยความประหลาดใจ

เมื่อพลังสวรรค์มีความเข้มข้นถึงระดับหนึ่ง มันจะควบแน่นเป็นของเหลว หากของเหลวในหม้อต้มสัมฤทธิ์เป็นวารีสวรรค์จริงๆ คงไม่อาจรู้ได้เลยว่าในนั้นมีพลังสวรรค์มหาศาลขนาดไหน

จิตตวิสุทธิของเฉินผิงเริ่มโคจรอย่างรวดเร็ว และหมอกสวรรค์บางๆ ปกคลุมไปทั่วร่างของเขา

ขณะมองดูวารีสวรรค์ในหม้อต้มสัมฤทธิ์ เขาก็คิดที่จะดื่มเข้าไป แม้จะเป็นสีดำสนิท แต่มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการบำเพ็ญเพียรของเขา

เขาได้แต่ดูอย่างหมดหนทางในขณะที่วารีสวรรค์ในหม้อต้มสัมฤทธิ์ลดลง และไม่สามารถทำอะไรได้เลย

“แกดูดกลืนพลังสวรรค์ไปตั้งมาก แล้วทำไมถึงยังไม่ฟักออกมาอีก? ที่ผ่านมาแกเป็นไข่ตลอด แกมีประโยชน์อะไรบ้าง?” เฉินผิงพูดด้วยความหงุดหงิด

ไข่อสูรวิญญาณมันเอาแต่จะแข่งกับฉันเพื่อแย่งชิงพลังสวรรค์แต่นี่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย! ถ้ามันฟักออกมาและฉันได้รับอสูรวิญญาณอีกตัวเป็นพาหนะก็คงจะน่าประทับใจมาก!

ตอนที่คำบ่นของเขากำลังจะหลุดออกจากปากนั่นเอง ไข่อสูรวิญญาณก็เกิดความเปลี่ยนแปลง

เปลือกไข่เริ่มค่อยๆ โปร่งใส ทำให้มองเห็นสิ่งมีชีวิตในไข่ได้เล็กน้อย

เฉินผิงดีใจเป็นที่สุด และเขาก็รีบโน้มตัวเข้าไปดูใกล้ๆ และพบว่าเปลือกไข่กลับกลายเป็นทึบแสงอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม คราวนี้มีรอยแตกเล็กน้อยบนเปลือกไข่

“มันกำลังฟักอยู่หรือเปล่า?” เฉินผิงลุ้นตัวโก่ง

เมื่อวารีสวรรค์ในหม้อต้มสัมฤทธิ์เหือดแห้ง รอยแตกบนไข่อสูรวิญญาณก็กว้างขึ้น