หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3468

ภายนอกตำหนัก โจวฉีรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้เห็นอสุนีบาตทมิฬ

“มหายาน! นายท่านขึ้นไปสู่ขั้นมหายานได้แล้ว!”

ร่างกายของเขาสั่นทั้งตัว

ถ้ามีประมุขสำนักขั้นมหายาน สำนักส่องนภาจะผงาดขึ้นอย่างรวดเร็วในอาณาจักรนิรันดร์ ทั้งในด้านอำนาจและสถานะ

ศิษย์อีกจำนวนหนึ่งของสำนักส่องนภาก็มีสีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน

เมื่อถึงตอนนั้น เฉินผิงรู้สึกหัวหมุนไปหมด เขาถือกระบี่พิฆาตมังกรยืนปกป้องไข่อสูรวิญญาณ พร้อมกับปลดปล่อยกระบี่เก้าเงา

พลังกระบี่จำนวนนับไม่ถ้วนกลายเป็นมังกรทองและพุ่งตรงไปที่อสุนีบาตทมิฬ

ขณะที่อสุนีบาตทมิฬปะทะกับมังกรทอง รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกไปทุกทิศทุกทาง

โจวฉีและคนอื่นๆ ที่รออยู่ข้างนอกถูกพลังซัดกระเด็น พวกเขาปลิวไปหลายกิโลเมตรก่อนที่จะหยุดในที่สุด

ทั้งยอดเขาสั่นสะเทือนเล็กน้อย ในขณะเดียวกัน สีหน้าของเฉิงปู้ฉีและพรรคพวกของเขาบนไหล่เขาดูเคร่งเครียด

“ไม่นะ หรือว่าคนที่ชื่อฉีเป่ยเจี๋ยจะขึ้นสู่ขั้นมหายานได้แล้ว?” หัวเฟิ่งพูดด้วยความเป็นห่วง

ท้ายที่สุดแล้ว ฉีเป่ยเจี๋ยเป็นผู้ที่ทรงพลังที่สุดในหมู่พวกเขา ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด หากเขาสบโอกาสหรือได้รับโอสถสวรรค์ มันก็เป็นไปได้ที่เขาจะข้ามขั้นไปสู่ขั้นมหายาน

เมื่อฟังเธอพูด สีหน้าของทุกคนก็ดูหวาดหวั่นยิ่งขึ้น

หากฉีเป่ยเจี๋ยไปถึงขั้นมหายานจริงๆ พวกเขาคงเป็นได้แค่ลูกแกะที่รอโดนเชือด ไม่มีที่ให้หลบซ่อนอีกต่อไป

เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่ไปถึงขั้นมหายาน ผู้ทุกข์ยากอย่างพวกเขาไม่ต่างอะไรจากมดปลวก

“ถ้าฉีเป่ยเจี๋ยขึ้นไปสู่ขั้นมหายานได้ คุณเฉินจะไม่ตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวงหรือ?” เฉิงเจียฮุ่ยอุทาน

“ฉันต้องไปตามหานายท่าน!” หัวเฟิ่งเริ่มรู้สึกวิตกกังวล เธอต้องการไปที่ยอดเขาเพื่อตามหาเฉินผิง

“ใจเย็นๆ หัวเฟิ่ง เรายังไม่เข้าใจสถานการณ์ดี ขืนบุ่มบ่ามขึ้นไป เจ้าอาจจะสร้างปัญหาให้เฉินผิงเพิ่ม รออยู่ที่นี่และประเมินสถานการณ์ก่อน”

ไป๋เฉียนห้ามไม่ให้หัวเฟิ่งไป

เมื่อมองไปยังไข่อสูรวิญญาณที่ใกล้จะฟักออกมา เฉินผิงก็สาปแช่งในใจ ถ้าแกฟักออกมาเป็นสัตว์ประหลาดตัวน้อย ฉันสาบานว่าฉันจะเผาแกให้เป็นเถ้าถ่าน!

ตูม!

พวกเขาไม่เคยเห็นผู้บำเพ็ญเพียรจงใจเผชิญกับอสุนีบาตมาก่อน

“ช่างเป็นอสุนีบาตที่น่ากลัวจริงๆ!”

ในขณะนั้น เสียงของฉีเป่ยเจี๋ยก็ดังขึ้นจากด้านหลังโจวฉีและคนอื่นๆ อย่างน่าตกใจ

เมื่อได้ยินเสียงนั้น โจวฉีก็รีบหันกลับไป ทันทีที่สบตากับฉีเป่ยเจี๋ยเขาก็ตกตะลึง

“นะ-นายท่าน ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่?” โจวฉีถามอย่างไม่เชื่อสายตา

ฉีเป่ยเจี๋ยขมวดคิ้ว

เขาโต้กลับ “แล้วทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้? กลายเป็นว่าสัตว์อสูรก่อนหน้านี้เป็นภาพลวงตาล้วนๆ ฉันเกือบจะติดอยู่ในนั้น พวกแกออกมาได้ยังไงกัน?”

คำพูดของเขาทำให้โจวฉีและคนอื่นๆ งงไปหมด

“นายท่าน เราทำลายวงแหวนลวงตาและออกมาด้วยกันไม่ใช่หรือ? ยิ่งไปกว่านั้น ท่านยังเผชิญอสุนีบาตในตำหนักด้วย ตอนนี้ท่านกำลังรับมือกับอสุนีบาตไม่ใช่เหรอ?” โจวฉีถามด้วยความสับสนเป็นที่สุด