หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3470

ขณะที่เฉินผิงกำลังฝันกลางวัน จู่ๆ รัศมีอันตรายก็เข้าปกคลุมเขา

ที่นอกตำหนัก ฉีเป่ยเจี๋ยได้เห็นเฉินผิงรับมืออสุนีบาตทมิฬ และยังได้ยินเสียงคำรามอันดุร้ายของสัตว์อสูร ซึ่งทำให้เขานึกสงสัย เขาก็เลยใช้ปราณสัมผัสตรวจสอบสถานการณ์

ทันใดนั้น เฉินผิงก็จำรัศมีของฉีเป่ยเจี๋ยได้ และรู้สึกเกร็งขึ้นมาทั้งตัว

ตอนนี้เขาอ่อนแอ แม้ว่าเขาจะดูดซับจุติอัสนีจากอสุนีบาตทมิฬแล้ว แต่เขาก็ยังเทียบฉีเป่ยเจี๋ยไม่ได้อยู่ดี

ตอนที่เขากำลังหมดหนทางนั้นเอง ทันใดนั้นเขาก็เหลือบเห็นหม้อต้มสัมฤทธิ์ ซึ่งวารีสวรรค์ทั้งหมดถูกดูดกลืนออกมา

ในตอนแรกมีวารีสวรรค์อยู่ในหม้อ แต่ของเหลวนั้นถูกไข่อสูรวิญญาณดูดกลืนจนหมด อย่างไรก็ตาม หม้อต้มสัมฤทธิ์ยังคงอยู่ตรงนั้น

หม้อต้มสัมฤทธิ์ที่สามารถกักเก็บวารีสวรรค์ได้คงจะเป็นของวิเศษเช่นกัน!

เฉินผิงวางแผนที่จะซ่อนตัวอยู่ในหม้อต้มสัมฤทธิ์ เพื่อให้ปรารณสัมผัสของฉีเป่ยเจี๋ยไม่สามารถตรวจจับเขาได้

พอลองคิดดูอีกที ฉีเป่ยเจี๋ยอาจจะไม่พุ่งเข้ามาทันทีเพราะเขาหวั่นเกรงอสุนีบาตและเสียงคำรามของกิเลนเมื่อครู่

เมื่อไม่ทราบถึงสถานการณ์ภายในตำหนัก เขาย่อมไม่กล้าบุ่มบ่ามรีบเข้าไป

ในตอนนี้ สิ่งเดียวที่เฉินผิงต้องทำคือซ่อนตัว ถ้าฉีเป่ยเจี๋ยหาเขาไม่เจอ ชายคนนั้นก็จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตำหนักกันแน่ ดังนั้นเขาย่อมไม่กล้าเข้าไป

เขาต้องหลอกฉีเป่ยเจี๋ยเป็นอย่างแรกก่อนที่จะหาทางหลบหนี

เฉินผิงกระโดดขึ้นและลงไปในหม้อต้มสัมฤทธิ์ พลังสวรรค์ที่หลงเหลืออยู่ในนั้นห่อหุ้มรอบตัวเขา มีกระทั่งลำแสงสีขาวปรากฏออกมา

เขามองไปตามทางของแสงสีขาว แล้วก็พบว่ามีข้อความสลักอยู่รอบๆ หม้อต้มสัมฤทธิ์

เขาเอื้อมมือออกไปและลูบไล้ผิวทั้งสี่ด้านของหม้อต้มสัมฤทธิ์เบาๆ ทันใดนั้น ลำแสงอันศักดิ์สิทธิ์ก็ระเบิดออกมา สาดซัดไปทุกทิศทาง ทั่วตำหนักถูกปกคลุมไปด้วยลำแสงสวรรค์

เมื่อบวกกับหมอกสวรรค์รอบๆ ตำหนัก ทำให้ในขณะนั้นมันดูเหมือนตำหนักคุ้มฟ้าที่อยู่ในอาณาจักรเซียน

ซึ่งทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยและโจวฉีตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

ลำแสงสวรรค์ส่องออกมาจากหม้อต้มสัมฤทธิ์ บดบังเฉินผิงทั้งตัว รอบตัวเขากลายเป็นพื้นที่สีขาวอันกว้างใหญ่ หม้อต้มสัมฤทธิ์หายไปจากสายตา

“ฮะ?”

เมื่อเห็นเปลวไฟบนฝ่ามือของเฉินผิง ชายสูงอายุก็ดูประหลาดใจ “เพลิงปีศาจของเหล่ามาร? เจ้ามีสิ่งนี้อยู่ในตัวจริงๆ สินะ ดูเหมือนว่าข้าคงต้องตรวจสอบอย่างละเอียด”

เขาโบกมือใส่เฉินผิง จากนั้นก็เกิดลูกไฟหลายลูกล้อมรอบเฉินผิง

ราวกับหนูที่อยู่ต่อหน้าแมว ลูกไฟบนฝ่ามือของเฉินผิงเริ่มแผ่วลงเรื่อยๆ และสุดท้ายก็ดับลงตรงกลางมือของเฉินผิง

“นี่ท่านทำอะไร?”

เฉินผิงหน้าซีดด้วยความตกใจ

เขาพบว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถหนีจากเปลวเพลิงที่ล้อมรอบตัวของเขาได้

ชายชราไม่พูดอะไร ครู่ต่อมาหลังจากนั้น ไฟเหล่านั้นก็ค่อยๆ มอดลง