หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3474

“ผมไม่เป็นไร ทุกอย่างเรียบร้อยดี!” เฉินผิงกล่าว

“เฉินผิง เมฆอสุนีบาตเมื่อครู่คืออะไร? ข้านึกว่าฉีเป่ยเจี๋ยขึ้นสู่ขั้นมหายานได้แล้ว แต่ข้าไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในตัวเขา และไม่เห็นในตัวเจ้าเช่นกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ไป๋เฉียนถามอย่างสงสัย

เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มและนำอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยออกมา

“ดูสิ มันฟักออกมาจากไข่สัตว์อสูร” เฉินผิงกล่าว

“ว้าว ช่างน่ารักจริงๆ นี่คือกิเลนเหรอ?” ไป๋เฉียนอุทานและเอื้อมมือไปสัมผัสมัน

ฮูม!

ทันทีที่ไป๋เฉียนเอื้อมมือออกไป อสูรกลืนสวรรค์ก็ส่งเสียงคำราม!

ทันใดนั้น ไป๋เฉียนก็ผงะถอยออกไปด้วยความกลัว เธอไม่คิดว่ากิเลนน้อยที่ดูน่ารักจะดุขนาดนี้

“ราชินีจิ้งจอก นี่ไม่ใช่กิเลน มันคืออสูรกลืนสวรรค์ มันมีนิสัยดุร้าย ดังนั้นอย่าไปยั่วโมโหมันจะดีกว่า” หัวเฟิ่งเตือนไป๋เฉียน

ดูเหมือนหัวเฟิ่งที่มีประสบการณ์มากกว่าจะสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างกิเลนและอสูรกลืนสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย

“อสูรกลืนสวรรค์?” ไป๋เฉียนรู้สึกประหลาดใจและรีบถอยออกมา

เฉิงปู้ฉี เฉิงเจียฮุ่ย และคนอื่นๆ มองดูอสูรกลืนสวรรค์ในมือของเฉินผิงอย่างสงสัย

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่าอสูรกลืนสวรรค์คืออะไรหรือน่ากลัวเพียงใด

เฉินผิงเก็บอสูรกลืนสวรรค์เอาไว้ เขายังไม่รู้นิสัยของมันดี และเขาไม่อยากให้มันกัดใคร

“เอาล่ะ เราจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

เฉินผิงกลัวว่าฉีเป่ยเจี๋ยจะกลับมา เขาจึงคิดจะออกไปให้เร็วที่สุด

ทุกคนพยักหน้าและตามเฉินผิงไป ขณะที่พวกเขาจากไปอย่างรวดเร็ว

เฉินผิงไม่รู้จะไปไหน เพราะเขาไม่รู้ว่าของวิเศษอยู่ที่ไหนบ้าง!

เฉินผิงเดินผ่านป่าทึบพร้อมกับหัวเฟิ่งและไป๋เฉียน พร้อมส่งปราณสัมผัสเข้าสู่ทะเลจิตสำนึกของเขา เพื่อที่เขาจะได้ศึกษาท่าเท้าประกายไฟให้เข้าใจ

ตอนนี้เขาต้องศึกษาวิชาเอาเอง เพราะเซียนอัคคีวิญญาณผู้อารมณ์ร้อนได้ง่ายจากไปอย่างกะทันหันโดยไม่ได้อธิบายอะไรเลย

เฉินผิงเดินเรื่อยเปื่อย พลางใคร่ครวญถึงแก่นวิชาของท่าเท้าประกายไฟ

หลังจากนั้นไม่นาน หัวเฟิ่งก็ตะโกนว่า “นายท่าน ดูนั่น!”

เฉินผิงรีบออกมาจากทะเลจิตสำนึกของเขา ทันใดนั้น เขาก็เห็นแผ่นดินตรงหน้าถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ต้นไม้หักโค่น เกิดความสับสนวุ่นวายไปทั่ว เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้เพิ่งเกิดขึ้น

ศพที่ไม่เหลือเค้าเดิมหลายร่างนอนอยู่บนพื้น ทำให้เกิดภาพน่าสยดสยองเกินกว่าจะมองได้

“ทุกคนต่างต้องการของวิเศษ แต่จะมีสักกี่คนที่สามารถออกจากสมรภูมิแห่งทวยเทพได้อย่างปลอดภัย?” ไป๋เฉียนถอนหายใจ