หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3475

“มนุษย์จะทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ นี่คือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงทุกยุคสมัย เพราะเราได้เข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว เราจึงต้องเตรียมใจที่จะถูกสังหาร ท้ายที่สุดแล้ว ในสมรภูมิแห่งทวยเทพแห่งนี้ไม่มีกฎระเบียบ มันคือการเอาชีวิตรอดของผู้ที่แข็งแรงที่สุด คือที่ซึ่งนักล่าเข่นฆ่าเหยื่อ” เฉินผิงกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

ทั้งสามคนเดินต่อไป พบร่างของผู้บำเพ็ญเพียรอย่างต่อเนื่องตลอดทาง

ดูเหมือนว่าเมื่อสมรภูมิแห่งทวยเทพใกล้จะปิดลง ผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านี้จึงฆ่ากันอย่างสนุกสนาน

หากพวกเขาไม่ลงมือตั้งแต่ตอนนี้ พวกเขาก็อาจพลาดโอกาส

ในขณะเดียวกัน ไม่ไกลจากเฉินผิงและพรรคพวก โจวฉีและสำนักส่องนภากำลังฉลองชัยชนะของพวกเขา

ในทางกลับกัน ฉีเป่ยเจี๋ยเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา

ระหว่างทางเขาเข่นฆ่าและปล้นชิงสมบัติของผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ

เมื่อสมรภูมิแห่งทวยเทพจะปิดตัวลงในอีกไม่นาน ฉีเป่ยเจี๋ยเลือกที่จะฆ่าผู้อื่นอย่างโหดเหี้ยมเพื่อชิงของวิเศษแทนที่จะเสียเวลาตามหา

“เพราะติดตามนายท่าน พวกเราถึงได้รวยเละขนาดนี้! นายท่านนี่เก่งจริงๆ ในอนาคตทั่วทั้งเขาเทียนโหมวจะได้รู้ซึ้งถึงพลังของท่าน สำนักส่องนภาช่างโชคดีจริงๆ!” โจวฉีอุทานและยกย่องฉีเป่ยเจี๋ยตลอดเวลา

ใบหน้าของโจวฉี เต็มไปด้วยความยินดีขณะที่ชมฉีเป่ยเจี๋ยไม่ขาดปาก!

คำเยินยอของโจวฉี ทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยรู้สึกพอใจ และเขาก็เผยรอยยิ้มเยือกเย็น “เขาเทียนโหมวน่ะไม่เห็นจะมีอะไรเลย ฉันอยากจะขึ้นครองแดนใต้ รวมถึงอาณาจักรนิรันดร์ทั้งหมดด้วย”

ฉีเป่ยเจี๋ยมีแผนการอันทะเยอทะยาน เมื่อดูจากประสบการณ์พิเศษที่เขาได้เผชิญ ประสบการณ์ที่คนอื่นไม่เคยได้เจอ

“ถูกแล้ว ท่านควรจะได้เป็นเจ้าแห่งอาณาจักรนิรันดร์ เมื่อถึงเวลานั้น ท่านจะสามารถกำจัดเจ้าแคว้นทั้งห้าและสมาพันธ์ผนึกมารได้!” โจวฉีตะโกน

เขาไม่แสดงความยำเกรงต่อเจ้าแคว้นทั้งห้าด้วยซ้ำ

“ทะเยอทะยานเหลือเกินนะ เป็นแค่ผู้ใช้วิชามารแท้ๆ ไม่รู้จักหวั่นเกรงเจ้าแคว้นทั้งห้าเลยหรือ!”

ท้ายที่สุดแล้ว เบญจเอกอุนั้นค่อนข้างเลื่องชื่อในเขาเทียนโหมว ทำไมฉีเป่ยเจี๋ยถึงจำพวกเขาไม่ได้?

ก่อนหน้านี้ฉีเป่ยเจี๋ยเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรพเนจร ต่อมาเขาหลุดเข้าไปในถ้ำกลืนปีศาจ ที่ซึ่งเขาได้พบกับการผจญภัยที่ลืมไม่ลง!

เบญจเอกอุเพิ่งถูกจัดตั้งได้ไม่นาน แม้ว่าพวกเขาจะมีชื่อเสียง แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่ฉีเป่ยเจี๋ยจะไม่รู้จัก

ทั้งห้าคนจ้องมองฉีเป่ยเจี๋ย มองเห็นท่าทางเย็นชาและเย่อหยิ่งของเขา

เขาสวมชุดสีดำที่มีลวดลายแปลกตาประดับอยู่

ยิ่งกว่านั้น มีรัศมีที่ส่งกลิ่นคาวเลือดซึ่งแผ่ออกมาจากร่างกายของฉีเป่ยเจี๋ย และกระจายไปทั่วอากาศ สื่อถึงตัวตนอันดุร้ายบ้าคลั่ง!

“สหาย คุณได้สังหารศิษย์จำนวนหนึ่งที่มาจากห้าสำนักของเราตลอดทาง ทั้งยังชิงของวิเศษมากมายที่เป็นของเรา ฉันหวังว่าคุณจะคืนมาให้ ตราบใดที่คุณคืนสมบัติ เราจะปล่อยคุณไปโดยไม่ต้องต่อสู้ และหลีกเลี่ยงการนองเลือดโดยไม่จำเป็น” ผู้นำของห้าคนนั้นพูดพร้อมถือดาบยาวในมือ