หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3476

“ของวิเศษของพวกแก?” ฉีเป่ยเจี๋ยยิ้ม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ของในมือฉันก็ต้องเป็นของฉัน ถ้าอยากได้ก็มาแย่งไปสิ จะเปลืองแรงพูดทำไม? ที่นี่คือสมรภูมิแห่งทวยเทพ ที่ซึ่งผู้แข็งแกร่งจะได้สมบัติไป หรือกลัวว่าจะเอาชนะฉันไม่ได้ ก็เลยเกลี้ยกล่อมให้ฉันมอบของวิเศษให้พวกแก?”

ท่าทีดูถูกเหยียดหยามของฉีเป่ยเจี๋ยทำให้ชายหนุ่มที่ถือกริชไว้ในมือโกรธเคือง “เจ้าคนโง่เขลา! เราให้โอกาสแกแล้ว ยังมีหน้ามาจองหองอีก ... “

ฉีเป่ยเจี๋ยหัวเราะดังลั่น “ฉันจองหองได้เพราะฉันแข็งแกร่ง ถ้าแกแน่จริงก็แสดงให้ฉันดูสิ…”

“แก...”

ชายหนุ่มจ้องมองฉีเป่ยเจี๋ย เตรียมที่จะพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับกริชในมือ!

อย่างไรก็ตาม หม่าถงผู้เป็นหัวหน้าหยุดเขาไว้ “จางเหว่ยอย่าหลงกลคำยั่วยุของเขา ถ้าต้องสู้เราก็จะสู้ด้วยกัน”

จากนั้น จางเหว่ยก็ถอยออกมาพร้อมกริชในมือ

ชายผิวขาวพูดกับฉีเป่ยเจี๋ย “สหายเอ๋ย พวกเราเบญจเอกอุเป็นตัวแทนของห้าสำนักใหญ่ ต่อให้คุณออกไปจากสมรภูมิแห่งทวยเทพพร้อมกับสมบัติเหล่านี้ คุณคิดว่าจะสามารถไปจากเขาเทียนโหมว ได้หรือ? ถึงคุณจะดูถูกเราได้ แต่คุณสามารถเพิกเฉยต่อห้าสำนักใหญ่ที่หนุนหลังเราได้หรือเปล่า?”

ดูเหมือนว่าหม่าถงพยายามจะเอาสมบัติที่ฉีเป่ยเจี๋ยชิงไปคืนมาโดยละมุนละม่อม

“ต่อให้ฉันฆ่าพวกแกห้าคนในตอนนี้ แล้วใครมันจะไปรู้ว่าฉันเป็นคนทำ? ถึงแม้พวกแกจะมีห้าสำนักใหญ่หนุนหลังก็ตาม” ฉีเป่ยเจี๋ยเยาะเย้ย

ใบหน้าของหม่าถงถมึงทึง เขากัดฟันพลางพูดว่า “ในเมื่อคุณไม่ยอมร่วมมือ ก็อย่ามาโทษพวกเราแล้วกัน…”

สิ้นเสียงคำรามของเขา คนที่เหลือก็เตรียมพร้อมต่อสู้

“น่าขำสิ้นดี!”

ฉีเป่ยเจี๋ยตะคอกอย่างเย็นชา จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือฟาดลงล่างอย่างรวดเร็ว

มือสีดำขนาดมหึมาลอยลงมา ปกคลุมท้องฟ้าและบดบังดวงอาทิตย์!

ทั้งห้าคนจ้องมองมือสีดำขนาดยักษ์ ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียวขณะที่ถอยกลับไปด้านหลัง

เมื่อเห็นอย่างนั้น หม่าถงก็รีบตะโกนว่า “ค่ายกลเครื่องราง! ใช้ค่ายกลเครื่องราง…”

ตามคำสั่งของเขา ทั้งห้าคนหยิบเครื่องรางสีเหลืองออกมา พวกเขาพ่นเลือดใส่เครื่องรางและใบหน้าก็เริ่มซีดลง

เครื่องรางนี้ซื้อมาจากตระกูลเฉิงด้วยเงินจำนวนมาก เมื่อรวมกับแก่นโลหิต เครื่องรางเหล่านี้จะสามารถเสริมพลังวงแหวนอาคมของพวกเขาได้เป็นอย่างมาก!

อาคมเครื่องรางเปล่งแสงเรืองรองและพวกเขาก็โยนขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นเครื่องรางทั้งห้าก็เชื่อมต่อกันด้วยแสงที่พุ่งออกมา และค่ายกลอาคมก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ขังฉีเป่ยเจี๋ยเอาไว้ข้างใน!

ต่อจากนั้น ทั้งห้าคนก็เชื่อมต่อกับวงแหวนอาคม ร่างของพวกเขาค่อยๆ จางหายไป น่าตกใจที่พวกเขาเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอยในที่สุด

ดูเหมือนทั้งห้าคนจะล่องหนอยู่ และพวกเขาผสานเข้ากับวงแหวนอาคมได้อย่างราบรื่น

เมื่อเห็นภาพนั้น โจวฉีและคนอื่นๆ ก็พากันตกใจ มีเพียงฉีเป่ยเจี๋ยเท่านั้นที่ส่งเสียงเย้ยหยันหลังเห็นทั้งห้าคนหายไป

“คิดจริงๆ เหรอว่าพวกแกจะสามารถเอาชนะฉันได้ด้วยค่ายกลสั่วๆ แบบนี้” เขาเยาะเย้ย