หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3478

“สุดยอดไปเลยครับ อาจารย์”

เมื่อได้เห็นฉีเป่ยเจี๋ยสังหารเบญจเอกอุอย่างง่ายดาย โจวฉีและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา

ฉีเป่ยเจี๋ยเพลิดเพลินกับคำเยินยอจากโจวฉีและคนอื่นๆ รอยยิ้มอันแสนเย็นชาปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา

“ค้นหาข้าวของของคนพวกนี้ซะ เราต้องเดินทางต่อ” ฉีเป่ยเจี๋ยสั่งโจวฉี

โจวฉีพยักหน้าและเริ่มค้นหาข้าวของจากเบญจเอกอุพร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ ของสำนักส่องนภา

ขณะที่คนอื่นๆ กำลังทำการค้นหา จู่ๆ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ขมวดคิ้ว เขาหันสายตาไปยังสถานที่ที่เฉินผิงเพิ่งซ่อนตัวอยู่ในทันใด

“ไอ้เด็กเหลือขอนั่นมาที่นี่…” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา

คนที่เขาต้องการจะสังหารมากที่สุดในตอนนี้ก็คือเฉินผิง ผู้ซึ่งมีของวิเศษอยู่มากมาย

โดยฉพาะธนูศักดิ์สิทธิ์ นั่นช่างเป็นของวิเศษที่น่าดึงดูดใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉีเป่ยเจี๋ยผู้เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา หากธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของเขา แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

ฉีเป่ยเจี๋ยได้ออกตามหาเฉินผิงมาหลายวัน แต่อีกฝ่ายกลับมาปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขา!

“เมื่อค้นหาเสร็จแล้วให้ตามฉันมาทันที ฉันจะทิ้งเครื่องหมายไว้ตลอดทาง”

ฉีเป่ยเจี๋ยสั่งโจวฉีอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งไปยังจุดที่เฉินผิงใช้ซ่อนตัวก่อนหน้านี้

เขาใช้พลังเนตรส่องนภา และออกเดินทางทันที

“เฉินผิง เจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าฉีเป่ยเจี๋ยจะเป็นฝ่ายชนะแน่นอน? เราไม่เห็นจำเป็นต้องกลัวเขาเลยถ้าเราร่วมมือกัน เราไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีแบบนี้ด้วยซ้ำ”

ไป๋เฉียนไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงจึงวิ่งหนีออกมาด้วยความหวาดกลัว ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่คนประเภทที่จะทำเช่นนั้น

“ต่อให้ฉีเป่ยเจี๋ยจะเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด แต่เขาก็มีเนตรส่องนภาและเกราะมารทมิฬ เพราะงั้นเขาจึงเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากจะจัดการได้”

เฉินผิงไม่อยากเสียพลังงานทั้งหมดที่มีไปกับฉีเป่ยเจี๋ยในตอนนี้!

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะกลัวผมถึงขนาดนี้…”

ขณะที่เฉินผิงพูดจบ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงรู้สึกหวาดกลัวเพียงใด ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกลิงโลดเป็นที่สุด

เฉินผิงพยักหน้า โดยพร้อมที่จะมอบเหล่าของวิเศษให้ฉีเป่ยเจี๋ย

“เจ้าคนขี้ขลาด! ข้าคงตาบอดไปแล้วที่คิดยกย่องคนเช่นเจ้า…” ไป๋เฉียนโกรธมากจนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาเสียงดัง

หัวเฟิ่งยังคงมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าเฉินผิงเปลี่ยนไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้มอบของวิเศษให้กับฉีเป่ยเจี๋ยจริงๆ แต่เขากลับปล่อยราชากู่หนอนไหมเข้าไปแทน

เฉินผิงค่อนข้างลังเล เขารู้ดีว่ามันจะมีประโยชน์มากถ้ากู่หนอนไหมแพร่พันธุ์มากขึ้น

แต่ตอนนี้เขาต้องทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยไม่ทันได้ตั้งตัว!

“เอานี่ไป…” เฉินผิงขว้างบางอย่างใส่ฉีเป่ยเจี๋ย

ฉีเป่ยเจี๋ยไม่ได้เอ่ะใจหรือนึกสงสัยอะไร เขาจึงยื่นมือออกไปรับมันไว้!

อย่างไรก็ตาม ฉีเป่ยเจี๋ยหน้านิ่วคิ้วขมวดทันทีที่ราชากู่หนอนไหมปรากฏตัว ทันใดนั้น พลังปราณสัมผัสของเขาก็เริ่มสับสน ดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำ

“วิ่ง!” เฉินผิงรีบเรียกหัวเฟิ่งและไป๋เฉียนให้วิ่งหนีทันที