“สุดยอดไปเลยครับ อาจารย์”
เมื่อได้เห็นฉีเป่ยเจี๋ยสังหารเบญจเอกอุอย่างง่ายดาย โจวฉีและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
ฉีเป่ยเจี๋ยเพลิดเพลินกับคำเยินยอจากโจวฉีและคนอื่นๆ รอยยิ้มอันแสนเย็นชาปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา
“ค้นหาข้าวของของคนพวกนี้ซะ เราต้องเดินทางต่อ” ฉีเป่ยเจี๋ยสั่งโจวฉี
โจวฉีพยักหน้าและเริ่มค้นหาข้าวของจากเบญจเอกอุพร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆ ของสำนักส่องนภา
ขณะที่คนอื่นๆ กำลังทำการค้นหา จู่ๆ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ขมวดคิ้ว เขาหันสายตาไปยังสถานที่ที่เฉินผิงเพิ่งซ่อนตัวอยู่ในทันใด
“ไอ้เด็กเหลือขอนั่นมาที่นี่…” ฉีเป่ยเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา
คนที่เขาต้องการจะสังหารมากที่สุดในตอนนี้ก็คือเฉินผิง ผู้ซึ่งมีของวิเศษอยู่มากมาย
โดยฉพาะธนูศักดิ์สิทธิ์ นั่นช่างเป็นของวิเศษที่น่าดึงดูดใจเป็นอย่างยิ่ง
ฉีเป่ยเจี๋ยผู้เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา หากธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของเขา แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
ฉีเป่ยเจี๋ยได้ออกตามหาเฉินผิงมาหลายวัน แต่อีกฝ่ายกลับมาปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขา!
“เมื่อค้นหาเสร็จแล้วให้ตามฉันมาทันที ฉันจะทิ้งเครื่องหมายไว้ตลอดทาง”
ฉีเป่ยเจี๋ยสั่งโจวฉีอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งไปยังจุดที่เฉินผิงใช้ซ่อนตัวก่อนหน้านี้
เขาใช้พลังเนตรส่องนภา และออกเดินทางทันที
“เฉินผิง เจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าฉีเป่ยเจี๋ยจะเป็นฝ่ายชนะแน่นอน? เราไม่เห็นจำเป็นต้องกลัวเขาเลยถ้าเราร่วมมือกัน เราไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีแบบนี้ด้วยซ้ำ”
ไป๋เฉียนไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงจึงวิ่งหนีออกมาด้วยความหวาดกลัว ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่คนประเภทที่จะทำเช่นนั้น
“ต่อให้ฉีเป่ยเจี๋ยจะเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด แต่เขาก็มีเนตรส่องนภาและเกราะมารทมิฬ เพราะงั้นเขาจึงเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากจะจัดการได้”
เฉินผิงไม่อยากเสียพลังงานทั้งหมดที่มีไปกับฉีเป่ยเจี๋ยในตอนนี้!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะกลัวผมถึงขนาดนี้…”
ขณะที่เฉินผิงพูดจบ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงรู้สึกหวาดกลัวเพียงใด ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกลิงโลดเป็นที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...