หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3480

เฉินผิง หัวเฟิ่งและไป๋เฉียนมุ่งหน้าไปยังทางเข้าของสมรภูมิแห่งทวยเทพ

สมรภูมิแห่งทวยเทพกำลังจะปิดลงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นเฉินผิงจึงตัดสินใจว่าควรออกไปตอนนี้จะเป็นการดีที่สุดแล้วค่อยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยไล่ตามพวกเขาอย่างไม่ลดละ เฉินผิงรู้ดีว่าการค้นหาสมบัติใดๆ ในสมรภูมิแห่งทวยเทพนั้นย่อมจะต้องยากยิ่งขึ้นไปอีก!

ขณะที่พวกเขาเดินทางมาได้เป็นระยะทางหนึ่ง พวกเขาสังเกตเห็นแสงสว่างที่ส่องระยิบระยับอยู่ไม่ไกลพร้อมกับเสียงที่ดังกึกก้อง!

เสียงอึกทึกที่ดังขึ้นอยู่ข้างหน้าดึงความสนใจของหัวเฟิ่ง “นายท่าน ดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้เกิดขึ้นข้างหน้า เราควรจะไปดูหน่อยมั้ยคะ?”

ไป๋เฉียนก็พูดเสริมขึ้นด้วยเช่นกัน “ดูเหมือนจะเป็นการต่อสู้ที่แสนวุ่นวายและมีผู้คนมากมายเกี่ยวข้อง เราควรจะไปดูกันสักหน่อยว่าจะสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ได้หรือเปล่า ตอนนี้ข้าแน่ใจว่าคงมีหลายคนได้พบกับสมบัติบางอย่างในสมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว ดังคำกล่าวที่ว่า 'หมาป่าย่อมเป็นผู้ชนะ เมื่อเหล่าคนเลี้ยงแกะทะเลาะกัน' และตอนนี้เราก็คือหมาป่า”

เดิมทีเฉินผิงไม่ได้สนใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากนัก แต่คำพูดของไป๋เฉียนทำให้เขาเริ่มรู้สึกอยากรู้อยากเห็น

หากพวกเขาสามารถค้นพบสมบัติที่แท้จริงได้ หรือแม้แต่ศิลาผนึกที่อัดแน่นไปด้วยพลังสวรรค์ มันคงดีไม่น้อยหากพวกเขาสามารถนำมันมาเลี้ยงอสูรกลืนสวรรค์ได้!

“ถ้างั้นพวกเราก็ไปดูกันเถอะ!” เฉินผิงเห็นด้วย

เมื่อพวกเฉินผิงมาถึง พวกเขาก็พบว่ามีคนจำนวนกว่าสิบคนกำลังโจมตีวงแหวนอาคมที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาโดยใช้วิธีการต่างๆ อย่างไม่ลดละ!

หมอกหนาสีขาวปกคลุมไปทั่วภายในวงแหวนอาคม บดบังจนไม่อาจมองเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นข้างใน!

วงแหวนอาคมนี้ดูจะมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เนื่องจากมันไม่ได้รับความเสียหายใดๆ จากการโจมตีของคนกลุ่มนี้เลยแม้แต่น้อย!

หลังจากโจมตีมาครึ่งวัน เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานต่างก็แสดงความเหนื่อยล้าออกมาอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งพวกเขายังหายใจเหนื่อยหอบและไร้ซึ่งเรี่ยวแรง!

ในขณะนั้นเองก็มีชายชราผู้หนึ่งสวมชุดสีเทาพูดขึ้น “คุณเฉิง เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อขโมยสมบัติของคุณ ทำไมคุณถึงต่อต้านเราถึงเพียงนี้? ทั้งหมดที่เราต้องการคือเครื่องรางจำนวนสองสามชิ้นจากคุณเท่านั้น อย่าบอกนะว่าคุณไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันพวกมันแม้สักสองสามชิ้นในสมรภูมิแห่งทวยเทพเชียวรึ แม้ว่าพวกเราจะไม่สามารถบุกทะลวงฝ่าวงแหวนอาคมของคุณได้ แต่หากเรายังคงยืดเยื้อการต่อสู้นี้ต่อไปจนกระทั้งสมรภูมิแห่งทวยเทพนี้จบลง วงแหวนอาคมของคุณก็จะหายไปอยู่ดี”

สมาชิกทุกคนในตระกูลเฉิงยังคงอยู่ในวงแหวนอาคม ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดอย่างยิ่ง!

เฉินผิงเหลือบมองพวกผู้ฝึกบำเพ็ญฌาน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่ห้า มีเพียงสองคนเท่านั้นที่อยู่ในขั้นที่หกซึ่งถือว่าไม่สูงมาก!

“ไปช่วยพวกสมาชิกตระกูลเฉิงกันเถอะ” เฉินผิงพูดพร้อมกับปรากฏตัวออกไป!

หัวเฟิ่งและไป๋เฉียนตามไปติดๆ เช่นกัน!

เมื่อทั้งสามปรากฏตัว เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานต่างก็ต้องผงะ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เฉินผิงและคนของเขาอย่างเคร่งขรึม!

ชายชราในชุดสีเทาเหลือบมองเฉินผิง โดยตระหนักว่าเขาเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หนึ่งเท่านั้น เขาพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “พวกแกเป็นใคร? รีบไปซะเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นหรือว่าเรากำลังทำเรื่องสำคัญอยู่”

“คุณกำลังพูดกับผมอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มจางๆ

“อย่ามาตลกหน่อยเลย ถ้าฉันไม่คุยกับแก แล้วฉันคุยกับอากาศอยู่หรือยังไง?” ชายชราชุดสีเทาพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น