เฉินผิง หัวเฟิ่งและไป๋เฉียนมุ่งหน้าไปยังทางเข้าของสมรภูมิแห่งทวยเทพ
สมรภูมิแห่งทวยเทพกำลังจะปิดลงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นเฉินผิงจึงตัดสินใจว่าควรออกไปตอนนี้จะเป็นการดีที่สุดแล้วค่อยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยไล่ตามพวกเขาอย่างไม่ลดละ เฉินผิงรู้ดีว่าการค้นหาสมบัติใดๆ ในสมรภูมิแห่งทวยเทพนั้นย่อมจะต้องยากยิ่งขึ้นไปอีก!
ขณะที่พวกเขาเดินทางมาได้เป็นระยะทางหนึ่ง พวกเขาสังเกตเห็นแสงสว่างที่ส่องระยิบระยับอยู่ไม่ไกลพร้อมกับเสียงที่ดังกึกก้อง!
เสียงอึกทึกที่ดังขึ้นอยู่ข้างหน้าดึงความสนใจของหัวเฟิ่ง “นายท่าน ดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้เกิดขึ้นข้างหน้า เราควรจะไปดูหน่อยมั้ยคะ?”
ไป๋เฉียนก็พูดเสริมขึ้นด้วยเช่นกัน “ดูเหมือนจะเป็นการต่อสู้ที่แสนวุ่นวายและมีผู้คนมากมายเกี่ยวข้อง เราควรจะไปดูกันสักหน่อยว่าจะสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ได้หรือเปล่า ตอนนี้ข้าแน่ใจว่าคงมีหลายคนได้พบกับสมบัติบางอย่างในสมรภูมิแห่งทวยเทพแล้ว ดังคำกล่าวที่ว่า 'หมาป่าย่อมเป็นผู้ชนะ เมื่อเหล่าคนเลี้ยงแกะทะเลาะกัน' และตอนนี้เราก็คือหมาป่า”
เดิมทีเฉินผิงไม่ได้สนใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากนัก แต่คำพูดของไป๋เฉียนทำให้เขาเริ่มรู้สึกอยากรู้อยากเห็น
หากพวกเขาสามารถค้นพบสมบัติที่แท้จริงได้ หรือแม้แต่ศิลาผนึกที่อัดแน่นไปด้วยพลังสวรรค์ มันคงดีไม่น้อยหากพวกเขาสามารถนำมันมาเลี้ยงอสูรกลืนสวรรค์ได้!
“ถ้างั้นพวกเราก็ไปดูกันเถอะ!” เฉินผิงเห็นด้วย
เมื่อพวกเฉินผิงมาถึง พวกเขาก็พบว่ามีคนจำนวนกว่าสิบคนกำลังโจมตีวงแหวนอาคมที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาโดยใช้วิธีการต่างๆ อย่างไม่ลดละ!
หมอกหนาสีขาวปกคลุมไปทั่วภายในวงแหวนอาคม บดบังจนไม่อาจมองเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นข้างใน!
วงแหวนอาคมนี้ดูจะมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก เนื่องจากมันไม่ได้รับความเสียหายใดๆ จากการโจมตีของคนกลุ่มนี้เลยแม้แต่น้อย!
หลังจากโจมตีมาครึ่งวัน เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานต่างก็แสดงความเหนื่อยล้าออกมาอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งพวกเขายังหายใจเหนื่อยหอบและไร้ซึ่งเรี่ยวแรง!
ในขณะนั้นเองก็มีชายชราผู้หนึ่งสวมชุดสีเทาพูดขึ้น “คุณเฉิง เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อขโมยสมบัติของคุณ ทำไมคุณถึงต่อต้านเราถึงเพียงนี้? ทั้งหมดที่เราต้องการคือเครื่องรางจำนวนสองสามชิ้นจากคุณเท่านั้น อย่าบอกนะว่าคุณไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันพวกมันแม้สักสองสามชิ้นในสมรภูมิแห่งทวยเทพเชียวรึ แม้ว่าพวกเราจะไม่สามารถบุกทะลวงฝ่าวงแหวนอาคมของคุณได้ แต่หากเรายังคงยืดเยื้อการต่อสู้นี้ต่อไปจนกระทั้งสมรภูมิแห่งทวยเทพนี้จบลง วงแหวนอาคมของคุณก็จะหายไปอยู่ดี”
สมาชิกทุกคนในตระกูลเฉิงยังคงอยู่ในวงแหวนอาคม ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดอย่างยิ่ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...