“คุณกล้าดียังไงถึงมาพูดจากับผมแบบนี้! คุณนี่มันรนหาที่ตายซะแล้ว” เมื่อเฉินผิงพูดจบ เขาก็ก้าวหลบไปด้านข้างหนึ่งก้าว
ที่ข้างหลัง ไป๋เฉียนเปล่งรัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เจ็ดออกมาทันที
รัศมีพลังอันท่วมท้นส่งผลให้ชายชราในชุดสีเทาถูกกดลงบนพื้นในทันที
เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เจ็ดของไป๋เฉียน ใบหน้าของเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ ก็พลันซีดลง พวกเขารีบถอยหนีไปในทันใด
“เจ้ากล้าดียังไงถึงได้มาพูดจากับเฉินผิงเช่นนั้น ดูท่าเจ้าคงจะเบื่อชีวิตแล้วสินะ!” ไป๋เฉียนมองไปยังชายชราชุดสีเทาและพูดออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม
ชายชราในชุดสีเทาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขารีบร้องขอความเมตตาทันที “ไว้ชีวิตฉัน ไว้ชีวิตฉันด้วย ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว...”
เมื่อเห็นชายชรายอมรับผิด ไป๋เฉียนก็โบกมือของเธอเบาๆ และชายชราในชุดสีเทาก็ถูกส่งกระเด็นออกไปหลายกิโลเมตรในทันใด
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ ต่างก็หันหลังหนีเพื่อเอาชีวิตรอด
คนเหล่านี้เป็นเพียงพวกอันธพาลที่คอยรังแกผู้อ่อนแอและเกรงกลัวต่อผู้ที่แข็งแกร่ง
ภายในวงแหวนอาคม เฉิงปู้ฉีเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น “นั่นคุณเฉิน! เป็นคุณเฉินและเพื่อนของเขา..."
ครอบครัวตระกูลเฉิงที่เหลือต่างก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน
วงแหวนอาคมถูกปิดใช้งานอย่างรวดเร็ว หมอกสีขาวสลายไป และสมาชิกทุกคนของตระกูลเฉิงก็ปรากฏตัวออกมาจากวงแหวนอาคม
เฉิงปู้ฉีกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า "คุณเฉิน เราไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี คุณช่วยชีวิตพวกเราไว้อีกครั้งแล้ว..."
“คุณเฉิง ไม่จำเป็นต้องมากพิธีหรอกครับ ดูเหมือนว่าสองสามวันที่ผ่านมานี้สมรภูมิแห่งทวยเทพจะยิ่งวุ่นวายมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย พวกเราควรร่วมมือและออกไปจากที่นี่พร้อมกัน” เฉินผิงกล่าว
“คุณเฉิน คุณจะไม่อยู่ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?” เฉิงปู้ฉีถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีประโยชน์ที่จะรออีกต่อไป ผมคิดว่าสมรภูมิแห่งทวยเทพนี้ได้ถูกผู้อื่นค้นหาอย่างละเอียดแล้ว การค้นหาสมบัติใดๆ ในตอนนี้คงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบาก” เฉินผิงกล่าวพร้อมส่ายศีรษะ
“มันเยี่ยมมากๆ เลยที่คุณเฉินจะไปกับเรา!” เฉิงปู้ฉีรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเฉินผิงและคนของเขาอยู่เคียงข้าง เฉิงปู้ฉีจึงไม่จำเป็นต้องกลัวใครจะปรารถนาในสิ่งของของพวกเขาอีกต่อไป
ทันทีที่คำพูดของเฉิงปู้ฉีจบลง รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งก็พัดเข้ามาจากระยะไกล ส่งผลให้ทั่วทั้งท้องฟ้ามืดลงทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...