หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3484

“แกนี่ช่างอ่อนหัดเกินกว่าที่จะมาต่อสู้กับฉันได้!” ฉีเป่ยเจี๋ยเย้ยเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภขณะมองดูธนูศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ข้างๆ

เขาเอื้อมมือไปโดยหวังจะคว้ามันมาจากเฉินผิง!

ถ้าเฉินผิงตาย สมบัติทั้งหมดที่เขาครอบครองอยู่ก็จะกลายเป็นของฉีเป่ยเจี๋ย!

ฉีเป่ยเจี๋ยโจมตีด้วยพลังธรรมดาๆ เท่านั้น แต่ก็สามารถทำให้เฉินผิงต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แม้แต่การโจมตีเบาๆ จากเขาก็สามารถส่งเฉินผิงไปพบกับฮาเดส เทพเจ้าแห่งความตายได้!

ขณะที่ฉีเป่ยเจี๋ยกำลังจะโจมตีอีกครั้ง ก็มีแสงสว่างส่องออกมาจากร่างของเฉินผิง!

ทันใดนั้นเอง ก็เกิดเสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วสมรภูมิแห่งทวยเทพ!

เสียงร้องคำรามอันสนั่นหวั่นไหวนั้นส่งผลพลังฝ่ามือของฉีเป่ยเจี๋ยแตกสลาย ก่อนที่เขาจะโดนคลื่นกระแทกอันรุนแรงพัดกระเด็นไปโดยไม่ทันได้ระวังตัว!

อสูรกลืนสวรรค์ปรากฏตัวและยืนอยู่บนตัวของเฉินผิง มันโน้มตัวเข้าไปเพื่อเลียแก้มของเฉินผิงอย่างน่าประหลาดใจ!

อสูรกลืนสวรรค์มีขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าฝ่ามือเท่าใดนัก ก่อนที่มันจะร้องคำรามและปลดปล่อยพลังอันมหาศาลออกมา!

เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอสูรกลืนสวรรค์ แสงแห่งความหวังก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินผิง เขาเริ่มปีนขึ้นจากก้นหลุมอย่างช้าๆ!

เมื่อเห็นเฉินผิงลุกขึ้น อสูรกลืนสวรรค์ก็ดูค่อนข้างดีอกดีใจ มันบินวนรอบไหล่ของเฉินผิงสองครั้งก่อนที่มันก็กระโดดขึ้นและพุ่งตัวขึ้นไปบนอากาศราวกับลูกอุกกาบาต

ทันใดนั้น อสูรกลืนสวรรค์ก็อ้าปากอันใหญ่โตของมัน สูดหมอกสีดำเข้าไปกว่าครึ่งหนึ่งด้วยลมหายใจครั้งเดียวอย่างน่าประหลาดใจ!

ฉีเป่ยเจี๋ยมองไปขึ้นไปบนอากาศ เขาจ้องมองไปยังสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดเท่าฝ่ามือที่รู้จักกันในชื่อของอสูรกลืนสวรรค์ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจความสับสน!

เขาไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดชนิดใด แม้จะมีขนาดเล็ก แต่มันก็มีรัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวและสามารถกลืนหมอกสีดำที่เขาปล่อยออกมาจากเนตรส่องนภาได้!

เฉินผิงเองก็จ้องไปที่อสูรกลืนสวรรค์ด้วยความประหลาดใจเช่นเดียวกัน เดิมทีเขาคิดว่าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีขนาดเล็กเกินกว่าที่จะทำสิ่งใดให้สำเร็จได้ เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าสัตว์อสูรตัวเล็กๆ จะมีพลังที่มหาศาลได้ถึงเพียงนี้!

หลังจากที่อสูรกลืนสวรรค์กลืนหมอกสีดำไปกว่าครึ่งหนึ่ง มันก็บินลงมาจากท้องฟ้า เฉินผิงเอื้อมมือออกไปคว้าตัวมันเอาไว้ และได้พบว่าท้องของอสูรกลืนสวรรค์นั้นใหญ่กลมและนูน!

เมื่อพูดจบ ประมุขราชสีก็รีบมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งของเฉินผิงและฉีเป่ยเจี๋ยทันที!

ประมุขวานร ประมุขมารพันหน้าและราชาเสือดาวล้วนติดตามไปอย่างใกล้ชิด สำหรับพวกเขาแล้ว ธนูศักดิ์สิทธิ์ถือเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับสูง แล้วใครกันที่จะไม่ต้องการครอบครองมัน?

ในขณะเดียวกัน หลังจากที่หัวเฟิ่งและไป๋เฉียนพาเหล่าสมาชิกของครอบครัวตระกูลเฉิงหนีออกมาได้แล้ว พวกเขาก็ตระหนักว่าเป็นเวลานานแล้วที่เฉินผิงไม่ได้ตามมา ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังรู้สึกถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่ฉีเป่ยเจี๋ยปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่ เพื่อเห็นแก่ความปลอดภัยของเฉินผิง ทั้งสองจึงตัดสินใจกลับไป!

ณ ขณะนั้น ประมุขราชสีและคนอื่นๆ ต่างก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เฉินผิงและฉีเป่ยเจี๋ยต่อสู้กัน รวมทั้งหัวเฟิ่งและไป๋เฉียนก็รีบร้อนไปที่นั่นเช่นกัน!

“ไอ้หนู ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินแกต่ำเกินไป แกมีสมบัติมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ซะอีก” ในที่สุดฉีเป่ยเจี๋ยก็พูดขึ้น ก่อนที่เขาจะยื่นมือออกไปราวกับกำลังหยิบอะไรบางอย่าง!

หมอกดำที่หลงเหลืออยู่บนท้องฟ้าถูกฉีเป่ยเจี๋ยรวบรวมไว้จนกลายเป็นดาบวิเศษ!

ฉีเป่ยเจี๋ยฉวยโอกาสนี้โจมตีเข้าใส่เฉินผิงพร้อมด้วยแสงของดาบอันแวววาวที่ปรากฏขึ้น!